Saat tam 01:40 civarı yavaşça yataktan tarifsiz bi hissle kalktım ve bi telefon aldım kim olduğu belli olmayan biri tarafından bana dışarı çıkmamı sôyledi tabi bende niyese çıktım adımlarımın ve efrafın sesizligîni âdeta duyuyordum.Her neyse sanki yanlız değildim.İlk defa yanlız olmadığımı hissediyordum ve bu beni gerçekten korkutuyordu .Arkama bekamadım.Çünkü hâlâ hiçbirşeye yeterince kadar cesaretim yoktu
.Bir an refleksle arkama baktım sadece bir ışıktı. Her saniye sanki peşindem geliyordu .Gecenin karanlığı ışığı kapatıyordu .Ve bir durak ta gecenin son otobüsünü beklemeye başladım.Bulunduğum durakta yaşlı bir kadında bana eşlik ediyordu. Bir anda önümde iki tane adam beliriverdi .Ellerinde motor bulunan iki adam ne kadar normal olabilirdi ki birde şansıma etrafta kimse yoktu bir tane bile insan yoktu. birtek dört kişiyiz kadın kendi kendine gülmeye başladı ve ona bakarken kadın yüzünü bana çevirdi .
..
Çok korktum koşmaya başladım koştum koştum her adımda mavi lambalar kapanıyordu ve en sonunda bitane camiye girdim ve ezan okundu ve orda sabahladim sabahın ışığıyla camiden çıktım
