Her geçen gün ayni şeyler oluyordu bi döngü gibi devam ediyordu.hep ayni saate uynmalarim cığlıkları ve o tuhaf sesler peşimi bırakmıyordu her gecen gün daha çok korkuyodum bazu geceler uyumamayi tercih ediyordum ama kendime karşı koyuamiyodum uyku sever olduğum için ama uykularim ve ruyalarim eskisi kadar güzel ve sakin değildi her dakika kendimi kaybediyodum artik tek algılaya bildiğim sinir bozucu kesilmeyen seslerdi dinledim şarkılarda izledim filmlerde hatta sesizliğimde bile duyuyordum daha fazla kacamazdim en faza nereye kadar kaca bilirdim ki beynimi patlatmadiğim surece . bütün duygularim o seslerde kaybolmuştu almayı unuttukları tek şey korkuların ve benligimdi
