RODA'NIN KEHANETİ

Bitterli Çikolata

Kafam karışmıştı. Sınıftan çıktık ve ona "Bu okula neden geldin?" diye sordum. O benim soruma soruyla karşılık verdi ve dediki "Yoksa burda olmamı istemiyor musun?" yüzündeki sırıtma çok tatlıydı. Gülerken o masmavi gözlerini kısarak gülüyor ve bu da benim hoşuma gidiyor. Ona utanarak "İstiyorum. Yani şey ben o anlamda sormadım. Neden düz lise değil de meslek lisesi ve kimya bölümüne geldin diye sordum" dedim. Emre "İçimden bir ses bu okula bu bölüme bu sınıfa gelmem gerektiğini söyledi" sanki benim için geldiğini söyler gibi.

Merdivenlere yaklaştığımızda herkes bize bakıyordu. Kantine indik ve kantincimiz Cavit abi her zaman ki gibi gülümseyerek ne istediğimizi sordu ve Emre "İki kahve" dedi ve bana dönerek ekledi "istediğin başka bir şey var mı?" diye sordu. Ben "Hayır teşekkür ederim." dedim. Oda dönüp Cavit abiye "iki de bitterli çikolata" dedi. Ben çok mutlu olmuştum çünkü bitterli çikolataya bayılırım. Emre bana baktı ve "Kahveleri ben getiririm." dedi ben "Peki" demekle yetindim. Arkamı döndüğümde 12. sınıftaki güzel kızlar bana baktı ve onu benim sevgilim sandılar bu çok komikti. O da tam arkamdan bana "Nereye oturmak istersin?" diye sorunca kızların suratı daha berbat bir duruma ulaştı. Bende onlara inat tam karşılarındaki masayı işaret ettim. Kahveleri ve enfes bitterli çikolataları masaya bıraktıktan sonra sandalyemi çekti ve oturmam için yardımcı oldu. bu davranış onun tam bir beyfendi olduğunun ispatıydı. Böyle kibar bir hareket beklemiyordum. O çok çok farklıydı. Kızların gönlünü kolaylıkla çalabilir. Sadece kızların gözlerine bakıp. o pamuk gibi sarı saçlarıyla oynaması yeterli. Başladım ders programını yazmaya ona "Yazım kötüdür." dedim. O ise bana "Her güzelin bir kusuru vardır" dedi ve ekledi "Ama bence bu kusur sayılmayacak kadar küçük bir şey." Ve gülmeye başladık. "Çok kibarsın ama bu yazımın kötü olduğu gerçeğini değiştirmez." dedim ve ekledim "Peki senin kusurun nedir?" Emre "Bunu zamanla öğreniceksin." dedi ve sanki iyi anlaşıcağımızı ima etti.