RODA'NIN KEHANETİ

Sanki Aramızda Görünmez Bir Bağ var

Yorum yapmayı ihmal etmeyiniz

"Zil çaldı. Yukarı çıkalım mı?" Diye sordum "Evet" dedi ve sınıfa girdik. Bizi yine yan yana görünce artık bunların arasında kesin bir şeyler var dermiş gibi baktılar. Onların bakışlarına aldırış etmeden sıramıza oturduk. "Sevgilin var mı?" diye sordu. Ben "Hayır" diyince "Senin gibi güzel bir kız yalnız mı?" diye sordu. Bense odama çerçeveletip astığım şu sözü söyledim "Yalnız olmak yanlış bir kalpte olmaktan iyidir." O ise bu söze katılarak "Sen çok gizemli ve farklısın daha önce senin gibi biriyle hiç tanışmamıştım." dedi. Ben ekledim "Peki senin sevgilin var mı?" o bu soruya gülerek "Bende senin gibi düşünüyorum bu yüzden yok. Ama senin gibi bir kız olsun isterdim" dedi. Şok olmuştum. Şaşkın olmamam gerekirdi. Çünkü geldiği andan itibaren benden gözlerini almamıştı. Çok güzelde değilim bu gün onun için kızlarla savaşmadım bile oysa o sanki benim için buraya gelmiş gibi davranıyor. Bende bunu çözmeye çalışıyorum. Ama çözmek imkansız, sadece ona sorarak anlayabilirim. Ona sormak istiyorum. Neden bana bu kadar naziksin ve benimle bu kadar ilgileniyorsun daha güzel kızlar var. Onunla çıkmak için sırada bekleyen. Neden onlar değilde ben ? Bu çok saçma bir durum. Ben nasıl benim gibi bir kız diye sormak istiyorum ama cesaret edemiyorum. Hoca geldi. Dersleri işledik falan derken zamanın nasıl geçtiğini anlamadık. Çıkış saati gelince "Bu gün hava güzel sanırım eve yürüyerek gidicem" dedim. O "Sana eşlik edebilirim" deyince ona aptalca bir sırıtmayla "Buna memnun kalırım" dedim. Bütün yol yürüyecek olmamız çok güzel. Onunlayken kendimi mutlu hissediyorum. Sanki diğer yarımı bulmuş gibi. Sanırım onunla aramızda görünmez bir bağ var. Onun yanımda olmasını istiyorum.