Harry Potter: the beginning

Νέα Ψυχή

Η Λίλι Πότερ καθόταν στο κρεβάτι του υπνοδωματίου της και διάβαζε το βιβλίο της, ενώ ο άντρας της, Τζέιμς, βρισκόταν στην κουζίνα και ετοίμαζε το βραδινό. Όλα έδειχναν πως θα είναι μια ακόμη ήσυχη βραδιά του Ιουλίου. Η Λίλι Πότερ ήταν έγκυος εδώ και 9 μήνες, οπότε περίμεναν με ανυπομονησία τη γέννηση του μωρού.

Ο Τζέιμς ανέβηκε στο υπνοδωμάτιο. Χτύπησε την πόρτα και μπήκε μέσα. Η γυναίκα του τον κοίταζε χαμογελαστή.

"Το βραδινό είναι έτοιμο!", είπε ο Τζέιμς παριστάνοντας τον σερβιτόρο.

"Έρχομαι αμέσως!", απάντησε η Λίλι.

"Παρέχουμε ιδιαίτερη βοήθεια στις έγκυους κυρίες"

"Εντάξει τότε, κύριε Πότερ, βοηθήστε με να κατέβω!"

Κατέβηκαν αργά αργά τα σκαλιά μέχρι τον κάτω όροφο και κάθισαν στο τραπέζι. Ο Τζέιμς έφερνε τα πιάτα στο τραπέζι και σέρβιρε τα θεσπέσια φαγητά που είχε φτιάξει. Η Λίλι έσκυψε να πάρει μια χαρτοπετσέτα από το τραπέζι. Μια κραυγή ακούστηκε.

Ο Τζέιμς έτρεξε πανικόβλητος στην τραπεζαρία.

"Τι έγινε; Πονάς; Να καλέσω τον θεραπευτή!", φώναζε γυρνώντας γύρω από τον εαυτό του και καταλήγοντας στο κέντρο του δωματίου.

"Μέινε εδώ! Δεν θα αργήσω καθόλου! Κρατήσου!", έλεγε στη γυναίκα του.

Η Λίλι του έγνεψε να πάει ενώ καθόταν στον καναπέ ιδρωμένη. Ο Τζέιμς έβγαλε το ραβδί του και μετά από λίγα δευτερόλεπτα είχε εξαφανιστεί.

Δεν είχαν περάσει πάνω από τρία λεπτά όταν, στο ίδιο σημείο απ' όπου εξαφανίστηκε ο Τζέιμς, εμφανίστηκε ο ίδιος μαζί με έναν ετοιμόρροπο γεράκο, γύρω στα 80. Ο γιατρός μίλησε με μια ήρεμη φωνή.

"Μην ανησυχείς, Λίλι, όλα θα πάνε καλά. Κάνω 50 χρόνια αυτή τη δουλειά, έχε μου εμπιστοσύνη"

"Θα είναι εντάξει Ρίπελς; Δεν θέλω να πάθει κάτι κακό", έιπε ο Τζέιμς τρέμοντας

"Όχι αγόρι μου, τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτό που συμβαίνει, το περιμέναμε! Φυσιολογική είναι επίσης και η αντίδρασή της. Όπως και η δικιά σου...!", είπε και άνοιξε τη βαλίτσα του.

"Τώρα, αν δε σε πειράζει Τζέιμς, θα προτιμούσα να μην βρίσκεσαι εδώ"

"Ε; Ά, ναι, ναι φεύγω...", έιπε ανήσυχος κοιτάζοντας τον θεραπευτή και έπειτα τη γυναίκα του.

"Θα τελειώσουμε σε πολύ λίγο, δε νομίζω ότι θα χρειαστεί να περιμένεις πάνω από δέκα λεπτά"

"Ωραία, ωραία..."

"Ξεκινάμε λοιπόν!"

Δέκα λεπτά αργότερα, ένα κλάμα μωρού ακούστηκε και ο Τζέιμς πετάχτηκε όρθιος. Μπήκε φουριόζος στο δωμάτιο. Αυτό που είδε ίσως και να ήταν το πιο ευτυχισμένο πράγμα στη ζωή του.

Η γυναίκα του βρισκόταν ιδρωμένη, κουρασμένη αλλά και πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Στα χέρια της κρατούσε ένα μικροσκοπικό μωρό το οποίο έκλαιγε σπαρακτικά.

"Ρίπελς... τι...τι είναι;", είπε ο Τζέιμς ενθουσιασμένος

"Η αλήθεια είναι, Τζέιμς, οτί είναι μωρό. Επίσης είναι αγόρι, αν αυτό με ρωτάς", είπε ο Ρίπελς βάζοντας το ραβδί του και τα εργαλέια του στη βαλίτσα του.

"Τώρα που το μωρό γεννήθηκε, πρέπει να κατοχυρώσετε την ύπαρξή του στο Υπουργείο.

"Όλα θα γίνουν...", έιπε ο Τζέιμς κοιτάζοντας το πλασματάκι το οποίο είχε πλέον σταματήσει να χτυπιέται και τον κοίταζε παραξενεμένο.

"Γράφω λοιπόν τα στοιχεία σε ένα χαρτί... Πόσο του μηνός έχουμε σήμερα;", ρώτησε ο θεραπευτής Ρίπελς σημειώνοντας σε μια περγαμηνή.

"31 Ιουλίου 1980... 12 τα μεσάνυχτα"