Harry Potter: the beginning

Κάποτε άλλοτε

Σε μια συνηθισμένη συνοικία Μαγκλ κάπου στα περίχωρα της Αγγλίας, ένα 11χρονο κοριτσάκι καθόταν στη σκεπή του σπιτιού του. Δεν ήξερε πώς ανέβηκε εκεί, πάντως την ευχαριστούσε να κάνει πράγματα που δεν έκανε κανείς από τους συμμαθητές της. Άλλωστε, έβρισκε και την ησυχία της. Καθόταν ώρες ατελείωτες εκεί πάνω, διαβάζοντας τα αγαπημένα της βιβλία. Οι γονείς της την έψαχναν μες το σπίτι, κι όταν άκουσαν τη φωνή της από τη σκεπή, τρόμαξαν, όπως είναι άλλωστε αναμενόμενο.

"Πως ανέβηκες εκεί πάνω, κορίτσι μου; Θες βοήθεια για να κατέβεις; Τα βιβλία σου πώς τα ανέβασες εκεί πάνω; Μήπως έχεις χτυπήσει;"

Συνηθισμένες ερωτήσεις ανήσυχων γονέων. Το κοριτσάκι προσπαθούσε να τους καθησυχάσει αλλά ήταν μάταιο. Οι γονείς της ήταν αποφασισμένοι ότι κάπου είχε χτυπήσει. Με τα πολλά πολλά κατέβηκε από τη σκεπή μαζεύοντας τα βιβλία της.

"Είδατε; Δεν είναι δύσκολο!"

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έκανε τέτοια πράγματα, απλά τα περισσότερα οι υπόλοιποι δεν τα καταλάβαιναν. Ήταν πολύ έξυπνη, κάτι που εντυπωσίαζε τους δασκάλους της. Είχαν μόνο θετικά σχόλια να κάνουν, και οι γονείς της ήταν πολύ ευχαριστημένοι μαζί της.Τα ανεξήγητα περιστατικά τα ανέφεραν στους γονείς της, όχι επειδή δημιουργούσαν προβλήματα, απλά και μόνο γιατί ήταν ανεξήγητα. Στενόμυαλοι Μαγκλ. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Λίγες μέρες αργότερα, ένας παράξενος άντρας εμφανίστηκε στο κατώφλι των Γκρέιντζερ. Είχε κοντό μούσι και φορούσε τιρκουάζ μανδύα. Αν τον έβλεπε κανείς τυχαία θα μπορούσε εύκολα να υποθέσει ότι ήρθαν νωρίτερα οι Απόκριες.

Ο πρόσχαρος άντρας χτύπησε τρεις φορές την πόρτα του σπιτιού, και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο κύριος Γκρέιντζερ άνοιξε. Μόλις αντίκρισε τον παράξενο άντρα, πήρε το ύφος των ανθρώπων που είναι έτοιμοι να ξαποστείλουν τους πλασιέ επίπλων που ενοχλούν τον κόσμο πρωινιάτικα. Μα πριν προλάβει να τον διώξει ευγενικά, ο άντρας άρχισε να μιλάει. 

"Καλησπέρα σας! Ονομάζομαι Ρέιμοντ Κέλτον και θα ήθελα να μιλήσουμε. Είναι αρκετά σημαντικό και θα επιθυμούσα να διαθέσετε λίγο από τον χρόνο σας για μια κουβεντόυλα"

Ο Ρέιμοντ φάνηκε αρκετά πειστικός στον κύριο Γκρέιντζερ, ο οποίος παραμέρισε για να τον αφήσει να περάσει. Τον οδήγησε στο καθιστικό και του πρόσφερε μια θέση στον καναπέ, σαν τυπικός και ευγενικός σπιτονοικοκύρης. 

"Όπως σας είπα και πριν, πρόκειται για ένα αρκετά σοβαρό ζήτημα. Θα ήταν καλύτερα να παρευρεθεί όλη η οικογένεια σε αυτήν την κουβέντα"

Εξακολουθώντας να είναι παραξενεμένος, ο κύριος Γκρέιντζερ φώναξε την γυναίκα του και την κόρη του στο καθιστικό. 

"Πρόκειται για την κόρη σας, την Ερμιόνη. Φαντάζομαι ότι θα έχετε παρατηρήσει κάποιες παράξενες ή εξωπραγματικές ικανότητες"

Ο κύριος και η κυρία Γκρέιντζερ κοιτάχτηκαν με ανήσυχα βλέμματα. 

"Η κόρη σας είναι μάγισσα"