SADECE İNTİKAM

3~" Seni çözücem Suratsız"~3

Ferah sınıfda oturmuş akşam nereye gidecekleri hakkında düşünüyordu.Kafası allak-bullak olmuşdu çokdan.Daha fazla dayanamadı kitaplarını çantasına atarken bir not geçdi eline"Güzelim telefonlarımızı dinliyorlar;O Yağız denilen adama güvenmiyorum.Mekanda olucam okuldan çıkar-çıkmaz ara sokağa gel.Seni bir araba bekliycek atla gel tamammı?"
Bu neydi şimdi? Etrafa bakındı.Bir çocuk gözlerini Feraha dikmiş gülümsüyordu.Adal ola bilirmiydi ki?Ya bir tuzaksa?El yazısı Adalın deyil.Düşün Ferah ya Adalın sana acil ulaşması gerekiyorsa? Ya da bunlar o iyrenç herifin oyunu?
Ferah notu bir kenara bırakdı.Çantasını toplasa da dersi kırmadı.Temkinli davranmaya ihtiyaç vardı.
Her zamanki gibi en iyi bildiği şeyi yapıcakdı.Aklını dinleyecekti.Zil çalar-çalmaz notu alıp çocuğa yaklaşdı.
"Pardon bu not bana ayit deyil.Yani ben bir şey anlamadım.Ayrıca da sizi tanımıyorum"
"Ahhh pardon bizim çocuklar işte yeni gelenlere böyle yaparlar"dedi çocuk gözlerini kaçırarak.
Ferah daha fazla çocuğun yanında kalmadı ve okuldan hızlıca çıkdı.
O taksiye nasıl bindi o eve nasıl geldi kendi de anlayamamıştı.Eve girdiğinde Adal koltukda oturmuş pizza yiyordu bir yandan da dosyalarla uğraşıyordu.Derin bir nefes alıp Adalın boynuna atladı.
"Adal?Allahım çok şükür"
"Noluyor be kızım sakin"dedi Adal coladan 1 yudum alırken.
"Adal her şeyi anlatıcam"
**********
Akşam saat 6 olmuşdu.Ferah eşofmanlarını giymiş rahat şekilde kanepede oturuyordu.Sonra ayağa kalkdı,çok da büyük olmayan salonda dolanarak konuşmaya başladı.
"Şimdi diyosun ki bu Yağız bir şekilde bu eve adam göndericek öylemi?"
"Öyle güzelim.Bizim planımız hazır zaten.Ufuk sen evden çıktığın andan beri seni izleyecek.Seni nereye götürüyorlar,kimlesin,ne yapıyorsun diye her şeyi haber vericek bana.Bir şekilde içeriye geçecek artık.Bir şey olduğu an hemen olaya müdahele edicek.Muhtemelen Yağız seni bu gece eve göndermiycek.Bu sırada ben alt komşu Nesrin teyzenin yanında kalıcam.Eyer eve biri girerse beni burda görmemesi için"dedi Adal çenesini sıvazlarken.
"Yarın bir anda okula geliceksin.Ben Ferahın erkek kardeşiyim işte dün evde deyildi falan diye yaygara koparıcaksın.Tabi bende nerde olduğumu söylemiycem sözde Yağız beyefendisini satmıycam.Veee 3 2 1 nokaut.... Yağız seni tanıycak.Adal Erdem romantik,sakin,entel ruhlu biri olarak.Yağızın tecavüze uğrayan kız kardeşi Masalın umudu her şeyi"deyip kah-kaha atmaya başladı.
Bu bardağı taşıran son damla oldu Adal için.Sinirle ayağa kalkıp Ferahın bileyine yapışdı.
"Bu kadar acımasız!Bu kadar ruhsuz olamazsın lan olamaz sen!Benim gözlerimin önünde büyüyen o iyikalpli Ferah nerde!"diye sarstı Ferahı Adal
"Annem ulan!Annem benim dilsiz anneme!Benim dilsiz anneme gözlerimin önünde tecavüz ederlerken iyiydi ama!Babam buna dayanamayıp kafasına sıkarken iyiydi ama!Ölsünler lan!Benim çektiyim acıları çeksinler istiyorum!Hepsi!"diye bağırdı Ferah kendini kayb etmiş şekilde.Sonra bir anda dizlerinin bağı çözüldü sanki yere çökdü acı-acı ağlamaya başladı.Hıçkırakları gözyaşlarına karışırken Adal Ferahını alnını öpdü"Özür dilerim.Özür dilerim güzelim.Ne olur affet lütfen ağlama lütfen"diye söylenemeye başladı bir yandan da Ferahın sırtını sıvazlarken.
***********
Yağız mekanda oturmuş boş gözlerle etrafa bakıyordu.Artık burayı santim-santim ezberlemişdi.Bu 4 duvarın arasında bir kaç parça eşya;siyah deri koltuklar,küçük bir garderop,siyah oval bir masa,küçük bir sehpaha ve duvardaki saat.Burası ona huzur veren tek yerdi.Burda oturup uzun-uzun düşünür ya da şöyle söylenirse daha doğru olur"Kendini suçlamak"
"Babam gitdi engel olamadım,Suçlusu benim.Kardeşim tecavüze uğradı ben yetişemedim" İşte bu son olay.Yağızı bitiren tek olay.Kardeşi daha 18 yaşındayken tecavüze uğramış ve tüm hayatı kararmışdı.Son 3 senedir Yağız Masalın sesini duymamışdı.Kardeşini öyle özlemişdi ki.Ama Masal odasına kapanmış en güzel yaptığı şeyi-resim yapmayı da bırakmışdı o gün.....
Içeriye birinin girmesiyle yüzünü döndü Yağız.
"Ne oldu?Öyrendinmi bir şey?"diye hızla sordu Yağız
"Yok abi.Kızın bir şeyden haberi yok.Saf birine benziyor."
"Ya öylemi?Nerden anladın?Ya çok iyi oynuyorsa?"diye tersledi Yağız önündeki adamı.Adam başını kaldırmadı yerden ve Yağızın konuşmasını bitirmesini bekledi.
"Bu akşam anlıycaz her şeyi.Feraha bir ilaç vericez.Ilk başda performansını etkilemese de sonra çökücek tamamen.Adama söyleyin Feraha çok ağır vurmasın" Bir az düşündü,sonra"Ya da vaz geçtim ne kadar isterse vura bilir.Şimdi gide bilirsin".Adam Yağızın dediyini ikiletmeden çıkdı mekandan.
***************
Akşam saat 11e geldiyinde Ferah bir az daha toparlanmışdı.Adala sarılıp çıkdı evden.Apartmandan çıkdığı an siyah arabayı fark etdi.Yavaş adımlarla yaklaşdı.İçerdeki adam"Ferah Yılmazer"diye seslenirken,Ferah kapıyı açıp arabaya oturdu.
1 saat sonra arabadan indiklerinde etrafa bakındı.Etraf gayet sakindi.Başını kaldırdığında binanın fitness salonu olduğunu gördü.Adamın peşine takılıp içeriye girdi.İçeriye girdiğinde yine hiç kimse yokdu içerde.Ta ki adam yere eyilip büyük minderi kaldırdı.Kapağı kaldırdığı anda Ferahın gözleri şaşkınlıkla irileşdi sonra hemen kendini toparladı.Yağız el sallayıp sırıtınca Ferah yavaşca merdivenleri inmeye başladı.Yağızın yanındaki iri yapılı adamı görünce sendeledi birden.Az kalsın düşücekdi ki Yağız yakaladı onu ve konuşmaya başladı.
"Evet Ferah.Bana borcunu dövüşerek ödeyeceksin.Bir azdan burası dolup-taşıcak ve senin dövüşeceyin adam bu"deyince adam pis-pis sırıtdı.Ferah korkmuyordu çünki babasından dolayı alışkındı.Acemi deyildi hiç böyle şeylere.
"Ne oldu Ferah?Susdun kaldın öyle?"diye güldü Yağız.
"Her şeyi anladığımdandır o"diye söylenince bu laf Yağızı bozmuş olacak ki sırıtıp
"Kazanırsan borcunu ödemiş olursun.Kazanamazsan her hafta gelir dövüşürsün ta ki kazanana kadar"
"Üzerimi nerde giyinicem?"diye sordu Ferah az önceki cümleyi duymazlıktan gelerek.
"Cenk odayı gösterin Feraha"diye seslendi Yağız.
"Hemen abi"diye Cenk cevapladı.Yağızın emrinde çalışan bu kadar kişinin olması komiyine gitdi Ferahın.Sonra babası aklına geldi ve yüzündeki gülümseme kayb oldu.
***********
Saat 1e geliyordu Yağız arabadan inip Ferahı kucağına aldığında.Sinirden kendini tutamıyordu.Ulan o ilacı vermeseler Feraha resmen adamı gebertecekdi ringde.İçeriye geçip Ferahı koltuğa bırakdı.
Üstündeki ceketi,gömleyi ve ayakkabıları çıkardı.Sonra Ferahı kucağına alıp banyoya girdi.Onu yavaşca küvete uzatırken kalkıp suyu ayarladı.
Alnındakı baskıyla gözlerini açtı Ferah.Doğrulmaya çalışırken Yağız"Rahat dur"deyip sabit tutmaya çalışdı Ferahı.Ferah önce Yağıza sonra üstündekine bakdı.Üzerinde Yağızın gömleyi vardı sadece.Saçları hala ıslakdı bu yüzden üşüyordu.Yağız bunun farkında olmuşdu ki kalkıp büyük cam kapıyı kapatdı ve tekrar Ferahın yanına geldi.
"Hayret seni çıplak gördüğüm için yaygara koparmadın?"diye sırıtdı Yağız.
"Sanki hiç görmediğin şey"diye söylendi Ferah.
"Kızım dövüşmesini bilmiyorsan niye çıkıyorsun o ringe"diye salladı Yağız.
"Hiç bir şey hatırlamıyorum."Sonra sinirli şekilde konuşmaya başladı"Ya hadi beni zorla yıkadın ona bir şey demedik.Bu gömlek ne sapık!Bulamadınmı giydirmeye eşofman falan"diye bağırdı Ferah.
Yağız elindeki buzu bir kenara fırlatıp bir anda Ferahın üstüne çıkdı.Boyun girintisine yaklaşıp nefes almaya başladı.
"Ya kalk üstümden hayvan napıyorsun gerizekalı!"diye bağırmaya başladı,gücü de kalmamışdı artık.
"Niye sapık lafının hakkını vermeye çalışıyorum"diye boynunu öpdü Yağız Ferahın.Bunu yaptığı için kendine küfürler savuruyordu çünki çok hoşuna gitmişdi.O kokuyu daha önce hiç kimsede bulmamışdı Yağız.
"Ya bırak hayvan!Ne yapıcaksın tecavüzmü ediceksin!"diye bağırdı Ferah.
O an Yağız beyninden vurulmuşa döndü.Hışımla ayağa kalkıp etrafı dağıtmaya başladı"Allah kahretsin!Tecavüz etmem ben kimseye yapmam tamammı!"diye öfkeye çıkdı evden.
Ferah bir müddet koltuğa sinmiş titremesinin geçmesini bekledi.Korkmuşmuydu Yağızdan gerçekden?
Bir müddet sonra kendini toparlayıp ayağa kalktı.Dışarıya çıktığında Yağızın çardakda oturduğunu gördü.Çıplak ayaklarını yere vura-vura Yağızın yanına geldi.
"İçeriye geç üşüteceksin"diye çocuk gibi mırıldandı Yağız.
"Hayır geçmiycem"
Yağız bir anda Ferahı kucağına çekip oturtdu.Şimdi dimdik gözlerine bakıyordu Ferahın.Ferah da aynı deli cesaretiyle ona.Yağız bir az daha yaklaşdı Feraha.
"Seni çözücem suratsız"diye fısıldadı Yağız.
Ferah bir anda elini Yağızın erkekliyine koyup"Hım?Beni bununla mı çözüceksin?" Sonra bir anda elini yavaşca kalbinin üzerine getirip"Yoksa burasımı?" Sonra işaret parmağını Yağızın şakağına getirip"Yoksa buranla mı?"diye bütün kapıları sonunadek açdı.
Yağız gömleyin yakalarından tutup Ferahı kendine çekdi.Artık dudakları bir-birine deyiyordu.Nefesleri çokdan karışmışdı bir-birine.Sonra yine geri çekilen Yağız oldu.
"Nasıl bir şeysin sen?Öpmeye kıyamıyorum"