Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 1-
Bazen kısa bir 'Merhaba' bir çok şeye kapı açar.
Hayata dair bilmediğim daha çok şey vardı. Önümde uzun bir ömür vardı yada 2 saat sonra gazetelerde ölüm haberim çıkacaktı. Hayat kısaydı. Bu yüzden tek bir şeyi hedef almıştım kendime. Ölene kadar öldürecek her şeyi yap. Çok mantıklı bir söz değil mi? Düşününce ben deniz Sema Atalay'ın ne demek istediğini anlıyorsunuz. Düşünün.
Günlük gazetemin evirip çevirmekten darmadağın olmuş sayfalarını masanın üstüne dizdim. Bahçeye açılan büyük cam kapıdan büyük havuzum görünüyordu. Her şeyim büyüktü. Hayallerim, evim, kariyerim..
Tanınıyordum. Bir şarkıcı veya oyuncu kadar değildim ama beni örnek alan kişiler vardı. Tek amacı hep bir üst derece olan yüzücüyüm ben. Belki on ,belki on beş madalyam var. Ancak bunlar beni mutlu etmeye yetmedi hiçbir zaman. Mutlu olmam için 50 madalyaya ihtiyacım falan yoktu. Tek isteğim biraz huzur, biraz aşk ve sevgi. Ailem yoktu ancak yerlerini dolduracak arkadaşlarım vardı. Günümü onlarla geçirirdim hep.
Sonra... Katıldığım son yarışmada dereceye giremedim. Neden bilmiyorum. Yapamadım. Yüzemedim. O günden sonra bir şeylerin değiştiğini anladım. O yarışma katıldığım son yarışma değildi , daha bir çok turnuvaya girecektim. Ama günden güne azaldım. Dostlarımın gözünden düştüm bunu fark ettim. Bu kaybettiğim ilk yarışmaydı. Kaybettiğim yarışma her şeyin bitmesine yetti. Birde kaybettiğim yarışmanın bana kazandırdıkları var. Çevremi fark etmem için kaybetmem gerekiyormuş.
Yeteneksiz , çömez bir yüzücü oldum sanki. Arkadaşlarımın benim yanımda derecelerim sayesinde durduğunu biliyorum artık. 4 gün sonra yeni bir yarışma var. Onu kazanırsam yaşasın ben! Tüm dostlarım , dost bildiklerim, partiyi nerede yapacağımıza dair sorular soracaktı bana. İşte ben buydum. Madalya almadıkça çevresinde bir hiç olan mükemmel yüzücü (!)
Az sonra kapım çalacak , gazeteciler içeri dolacak. Ve ben gazetelerde kocaman harflerle yazılacak hayat felsefemi söyleyeceğim. "Ölene kadar öldürecek her şeyi yap!"
"Ding dong!"
&
Kahvem bitiyor ve ben bahçeye çıkıyorum. Bunlar günlük , sıradan insanların yaptığı şeylerdi. Ben sıradan değildim. Ben yalnızdım. Ve yalnız oluşundan en iyi ders çıkaranlardan biriydim. Sabahlığımı çıkartıp üzerimde sadece mayom ile kaldım. Sağ ayağımı havuzun içine soktum. Soğuk! Alışmayı beklersem giremezdim.
Ellerimi yukarıda birleştirip gerindim. Gözlerimi kapayıp derin nefesler alıp verdim. İleri doğru zıplayıp kendimi soğuk suya bıraktım. Zemine çarptıktan sonra su yüzeyine çıktım. Yapışan saçlarımı geri itip duvara doğru yüzdüm. Duvar kenarında biraz soluklandım. Suyun altına dalıp karşı duvara doğru yüzmeye başladım. Sağ kol öne , nefes ; sol kol öne ,nefes...
