Kısa bir bölüm.Ama artık yollamam gerektiğini düşündüm.
Bu hikayeyi yazarken tıkanıyorum artık.İkizlerle ilgili sahneleri yazmak için 1-2 sene kadar zaman atlaması yapayım mı sizce ? Belki ben de daha kolay yazarım.
Gecikme için üzgünüm.Sizi seviyorum.
OKY'de paylaştım,burada da yazayım..Ek hikaye olarak GB'nin devamı tarzında bir şey düşünüyorum.Belirli bir bölümden devam edeceğim,sadece Zeyker odaklı.Tabi ki sorun olarak gördüğüm Melis tarzı karakterleri ve olayları şekillendireceğim.
--------------------------------
(Kerem'in Dilinden)
İkizleri doktor kontrolünden sonra parka getirdik.Bir salıncakta Lara'yla Zeynep,diğerinde Rüzgar'la ben oturuyorum.Hafif hafif sallanıyoruz.
"Kerem ya,biz biraz erken davrandık herhalde.Uyuyor bunlar,parkta olduğumuzu fark etmediler"
" :D Canım,koşup kaydıraktan kayacak değiller zaten"
"Ama iki ay oldu! Kocaman oldular"
"Bence biz beş-altı ay daha bekleyelim"
"Ahaha...Aay ben çocukken parkları çok severdim biliyor musun? Özellikle çocuklara kum atmayı!"
":D Zeyneeep"
"Babam bana bir kızdı...Ya çocukların gözüne gelirse,ne yapacaksın-dan lafa girdi,en son ağladığımı hatırlıyorum.Uslu bir kız olup salıncağa binmek yerine demirine tırmanmaya çalıştım o konuşmadan sonra"
"Evet,çok uslanmışsın,tebrik ederim :D"
"Yaramazdım azıcık.Büyüdükçe azaldı tabi"
"Kızlar sana benzer mi acaba?"
"Bana benzerlerse,yedi yaşına gelene kadar biteriz...Neyse...Şirkete gidecek misin bugün?"
"Evet,sizi eve bırakayım,oradan geçeceğim"
"Annemler yok,sen de gideceksin..İlk defa kızlarla başbaşa kalacağım"
"Ecrin'i ara güzelim,gelir o"
"Yok,ben yalnız kalmayı öğrenmek istiyorum"
"Kolay gelsin sana"
"Sağolll"
Zeynep'le ikizleri eve getirince arabadan inip içeriye girmelerine yardım ettim.Kızlarla uzun süredir aynı ortamdaydım.İlk kez ayrı kalacağız.Üzülüyorum ama şirkete gitmem lazım.
Yatağa yan yana yatırdık.Rahata kavuştular,bana bakarak gülüyorlar.Ellerimi belime yerleştirdim ben de onlara gülümseyerek bakıyorum.
"Zeynep şu kızlarına bir şey söyle.Bana gülüp durmasınlar,işe gidemem"
"Kızlar babayı duydunuz.Öyle şirin şirin bakmayın ama!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Adını Sen Koy
Romance"Alışkanlık,anahtarı kaybolmuş bir kelepçedir" demiş Amos Parrish... Peki ya alışkanlığın beslediği duygular.... Zeynep ve Kerem... Bakalım alışkanlık onların hikayesini nasıl şekillendirecek... @priscagmznr'un katkılarıyla