Μέρος Α || 322

391 35 223
                                    

«Είναι κούκλος.» ψιθύρισε η μία από τις δύο γυναίκες, τα μάτια τους να ακολουθούν τον άντρα με τα ασημένια μαλλιά που περνούσε εκείνη τη στιγμή την γυάλινη είσοδο του ξενοδοχείου.

   Τον παρακολούθησαν να τινάζει το χιόνι που είχε μαζευτεί στους ώμους του παλτού του καθώς έσερνε τη βαλίτσα του μέχρι τη ρεσεψιόν, ένα γοητευτικό χαμόγελο να μαζεύεται στα χείλη του καθώς έσκυβε για να συνεννοηθεί με τον υπάλληλο που στεκόταν πίσω από την ξύλινη επιφάνεια. Ακόμη και στην ατμόσφαιρα απόλυτης χλιδής γύρω του, ο άντρας φαινόταν να ξεχωρίζει.

«Είναι ξένος.» απάντησε σε εξίσου σιγανό τόνο η άλλη, σκύβοντας πάνω από το τσάι της ώστε να έχει καλύτερη θέα στην φιγούρα του νεοφερμένου «Ίσως βόρεια Ευρώπη.»

«Θα είναι εδώ για αυτόν τον γάμο.» δάχτυλα με πορφυρά νύχια τυλίχτηκαν γύρω από πορσελάνη καθώς η δεύτερη γυναίκα σήκωνε την κούπα καφέ σε δυο εξίσου κόκκινα χείλη «Άκουσα πως αυτός ο Καναδός που παντρεύεται έχει κλείσει σχεδόν ολόκληρο το ξενοδοχείο για τις επόμενες μέρες. Είμαστε τυχερές που βρήκαμε δωμάτιο.»

«Καναδός; Και παντρεύεται στην Βαρκελώνη;»

«Άκουσα πως εδώ αρραβωνιάστηκε ή κάτι τέτοιο.» της απάντησε η άλλη γυναίκα, αφήνοντας τα μάτια της να πλανηθούν στις γραμμές του σώματος του άντρα με τα ασημένια μαλλιά. Ίσως αν ρωτούσαν στη ρεσεψιόν να μπορούν να μάθουν τον αριθμό του δωματίου του «Έχει ένα κοινότυπο όνομα. Λερόι, Λιρόι, κάτι τέτοιο. Επιχειρηματίας από ό,τι κατάλαβα. Το συζητούσαν δυο καμαριέρες το πρωί. Έλεγαν ότι δεν είναι και από τους πιο "καθαρούς" ανθρώπους στον πλανήτη αν κατάλαβες τι εννοώ.»

«Ω.» έκανε η άλλη και γέλασε σιγανά «Τουλάχιστον έχει όμορφους καλεσμένους.»

«Ναι, τουλάχιστον.»

~~~

   Στην άλλη άκρη του δωματίου, ο άντρας με τα ασημένια μαλλιά άφηνε τα γυαλιά του στην επιφάνεια που απλωνόταν σκούρα κάτω από τους αγκώνες του καθώς ο άντρας πίσω από τη ρεσεψιόν έσπρωχνε ένα φύλλο χαρτί προς το μέρος του.

   Τα γράμματα του ήταν καλλιγραφικά, ελάχιστα τραβηγμένα και απότομα στις άκρες καθώς υπέγραφε σαν Ιβάν Γεμελάνοβιτς δίνοντας μαζί με το όνομα του και την αντίστοιχη ταυτότητα. Η ταυτότητα, προφανώς ήταν πλαστή αλλά ο υπάλληλος δεν φαινόταν να διακρίνει τη διαφορά.

   Το πραγματικό όνομα του άντρα με τα γαλάζια μάτια ήταν Βίκτορ Νικίφοροβ. Βέβαια, μερικές φορές είχε την αίσθηση πως κόντευε να το ξεχάσει μέσα στις συνεχόμενες εναλλαγές ταυτότητας και στις διάφορες ταμπέλες ονομάτων που υιοθετούσε σε μόνιμη βάση. Στη δουλειά του, άλλωστε, οι γραμμές ανάμεσα στην πραγματικότητα και το ψέμα ήταν αρκετά θολές και δύσκολα μπορούσε να τις διακρίνει ακόμη και ο ίδιος.

Υπόθεση "ΕΡΩΣ" || Yuri!!! On Ice AUWhere stories live. Discover now