✖ASKIYA ALINDI✖Yeni Bir Hayat

♡ 3. Bölüm ♡

Merhaba. :) Öncelikle bölümün gecikme sebebi derslerim ve bir önceki bölümünde 40 olmasını bekledim.İhihihi vurmayın tamam.Buyrun hazır fırından çıktı. :3 

                                     ♡ ∞ ♡ Yeni Biri  ♡ ∞ ♡ 

Sabah kalktığımda üstümde hala o salak klorlu elbise duruyordu.Suratımı ise kurumuş hissediyordum.Tamamen bir psikopat gibi gözüktüğüme emindim.Yatakta 10dk. oyalandıktan sonra doğruldum ve banyoya yöneldim.Bugün hiç gitmek istemesemde gitmek zorunda olduğum aptal okulum vardı.

''Ah,pazartesilerden nefret ediyorum.'' Diye söylendim.Banyoya girdim ve aynanın karşısına geçtim.Yüzümdeki o ucube hali görünce kaşlarımı çattım.Kendimden tiksindim şuan.Hemen duşa girdim.Duştan sonra dolabımın önüne geçtim ve elime gelen ilk giysiyi giydim.Çantamı hazırladım ve uçar adımlarla dışarıya çıktım.Kulaklıklarımı taktım ve işte tamam! Çok az bir süreliğine bile olsa dünkü olaylar aklımdan çıkmıştı.Dün bütün gece kabus görmüştüm.Şu müzik olmasa ben ne yapardım acaba.

Uzun bir yürüyüş sonunda okulun kapısına varabilmiştim.İçeri geçerken Bella'yı bana doğru yaklaşırken gördüm.

''Dün neredeydin sen,tüm gece seni bekledim.Elbise bile aldık oysa.'' Dedi sitem ederek.

Şuan Bella'yı boğmamak için zor duruyordum.Dün neler yaşadığımı bilseydin konuşamazdın...''Acil bir işim çıkmıştı.'' Dedim fazla üstelemeyerek.

Tam o sırada içeri zili çaldı ve istemesekte içeri girmek zorunda kaldık.Dersimiz MATEMATİKTİ.Sınıfa girdiğim gibi sırama çöktüm ve kitabımı açıp okumaya başladım.Hoca bir şeyler geveliyor ben ise arada kafamı kaldırıp etrafa bakınıyor sonra geri kitabıma dönüyordum.

En sonunda kulağıma ''Jennifer'' sesi geldi.Kafamı kaldırdığımda tüm sınıf bana bakıyordu.Hoca adımı tekrardan söyledi.

''Jennifer bu soruyu bizim için çözebilir misin ? '' Dedi bütün gıcıklığı ile.Matematik hocalarının hepsi mi böyle gıcık acaba ? Sersemliği üstümden atamayarak gözlerim ile tüm sınıfı süzdüm.''Jennifer gelmeyi düşünüyor musun yoksa davetiye vereyim mi?'' Dedi sinsice gülerek.Yanaklarımın kızardığını hissediyordum.Yavaşta ayağa kalktım ve yürümeye başladım.Tahtanın önüne gelince durdum ve elime tebeşiri aldım.Tahtadaki soruya bakıyordum,ama çözüm bulamıyordum.Ne kadar saçma bir soru bu.İçimden matematiği bulan kişiye kadar sövüyordum.Tebeşiri elimde sıktım ve sanırım çok fazla sıkmıştım,çünkü tebeşir paramparça oldu.Bir tahtaya,bir hocaya ve birde sınıfa bakıp duruyordum.''Tamam sanırım bu kadar anlatım yeterli çok iyi anladılar teşekkürler Jennifer,bunu performans notunu verirken göz önünde bulunduracağım.'' Dedi gözlüklerinin üstünden bakarak.Nefret ediyorum şu dersten,öğretmenden ve okuldan.Bir soruyu çözemedin,bir konuyu anlayamadın diye böyle aşşağılanmak çok sinir bozucu.

Sırama geçtim ve etrafta bana bakan gözleri umursamamaya çalışarak kitabıma döndüm.Çok başarılı olduğum söylenemez aslında.

Geçmeyen o dakikalar sonunda sonunda zil çalmıştı.Temiz hava almak için bahçeye çıktım ve okulu bir tur turladım.Hemen eve gitmek istiyordum.Bahçe bile bana dar geliyordu.

İçeri zili çalmıştı ve ben girmek istemiyordum.Tanrı aşkına burada zil neden çok çabuk çalıyordu?İçeri adeta kendimi sürükleyerek girdim.Sırama baktığımda daha önce okulda görmediğim bir çocuk oturuyordu.Yavaşça yanına yaklaştım.''Hey.'' Dedim tebessüm ederek.''Merhaba,ben yeniyim buraya oturabileceğimi söylediler sorun olur mu?''Dedi mahçup bir şekilde.''Hayır hayır hiç rahatsız olmam.'' Dedim ve tekrardan tebessüm ettim.Bugün ilk defa içten bir şekilde gülüyordum.Ders başladığında dersi dinlemek yerine yeni çocuğu inceliyordum.Birden onu izlediğimi fark etti ve bana doğru döndü.Yüzünde çarpık bir gülümseme belirdi ve,''Adımı söylemeyi unuttum,ben Sebastian.''Dedi.''Memnun oldum ben de Jennifer.'' Dedim gülümseyerek.

*****

Bütün ders konuşmuştuk ve hoca bunu fark etmemişti.Aşşağı yukarı birbirimizle ilgili yeterli bilgimiz olmuştu.Onun sevdiği renk siyah ve kırmızıydı benim de,kulağa hoş gelen her müziği dinliyormuş.Kendi hariç bir kız kardeşi varmış ama kanser yüzünden kaybetmişler.Gerçekten çok üzücü.''İşte benim ile ilgili temel bilgiler bunlar.'' Dedi.''Seni çok iyi anlayabiliyorum,ben de ailemi çok uzun zaman önce bir trafik kazasında kaybettim şuan ise tek başıma yaşıyorum.'' Dedim.''Anladım.Seni eve bırakmamı ister misin?'' Diye sordu.''Neden olmasın?''Diye karşılık verdim.

Uzun ve zevkli bir yürüyüş sonunda evimin önüne gelmiştik.''Şimdilik görüşürüz,seninle tanışmak güzeldi.'' Dedi.''Seninle de.'' Dedim tebessüm ederek.1-2 Dk. sonra yanımdan uzaklaştı.Kapıyı açmak için arkamı döndüğüm sırada bir çift el belimi kavradı ve beni kendisine çevirdi.Bu kişinin Taylor olduğunu anlamam uzun sürmemişti.''O kim?!'' Dedi sinirli bir biçimde.Sinirden alnındaki damarlar belli oluyordu.Benden cevap gelmeyince elleri ile belimi daha çok sıktı.Acının verdiği etki ile inledim.

''Kimse kim,sana hesap mı vereceğim?'' Diye üste çıktım.''EVET.'' Diye sert bir karşılık verdi.

Başımı iki yana salladım ve onu ittirdim.Ayağı merdivene takıldığı için sendeledi ve düştü.Bu bana kapıyı açıp içeri girmek için yeterli vakit sağlamıştı.Kapıyı kapatır kapatmaz kilitledim ve bütün perdeleri kapattım.Bir süre ses çıkarmadıktan sonra etrafın sakinleştiğini düşünerek bir film açıp patlamış mısır patlattım ve koltuğuma yerleştim.Açıkçası şuan berbat sorunlarla uğraşmaktan bıkmıştım ve kendime biraz  zaman  ayırmanın vakti gelmişti.

Hatta geçiyordu bile...

Bu arada multimedia'daki Sebastian.