✖ASKIYA ALINDI✖Yeni Bir Hayat

♡ 8. Bölüm ♡

Selam !!! :D Oh be özlemişim.İyi yükseltmişsiniz okuyan sayısını.Helal valla.Niyyse :D 

( Bunun böyle devam edeceğini umuyor ) :))) Aslında hala yazmayacaktım çünkü sınavlarım tam anlamı ile bitmedi.Ama ne bileyim içimden bir ses yayınla yb yayınla yap şunu hadi ama dostoom!!! Diyip durdu :D Tutamadım kendimi yazdım bir şeyler.Bundan sonra da lütfen böyle devam etsin ve LÜTFEN BU ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK vs vs ÖNEMLİ !!! YORUM YAPIN ! BU BUNUN BENİM İÇİN ÖNEMİNİ BİLİYORSUNUZ.LÜTFEN.YORUMLAR AŞIRI DERECEDE ÖNEMLİ.Ben bu bölümden sonra uzun bir süre yazmayacağım çünkü dediğim gibi sınavlarım var hala bitmemiş olan ( -_- ) onlar bitsin bir rahatlayayım halledeceğim ben.Neyse bıyrın keyifli okumalar.  :D

                                    ♡ ∞ ♡  Haydi bakalım bana kolay gelsin... ♡ ∞ ♡ 

Sabahın köründe kalktım.Nedenini bilmiyorum.Aslında biliyorum.Biraz yani sadece 2-3 saatliğine bile olsa Seb,Taylor -ki kendisi beni izliyor olabilir bile- ve Rose'dan uzak durmak istiyorum.

Alıcı:Bella

Mesaj : Uzun zamandır görüşemedik,bir kafede buluşup bir şeyler içmeye ne dersin?

Bekle...Bekle...Cevap bir türlü gelmiyordu.Yeni bir mesaj atmak için telefonu elime aldığımda benyimden vurulmuşa döndüm.

Bugün sınavım vardı!

Hemen odama çıktım ve dolabımdan elime geçeni alıp giydim.

Çantama bir defter ve kalemlik koyup merdivenlere doğru koşturdum.Merdivenleri ikişer ikişer atlayarak indim ve kapıyı açıp dışarı çıktım.

Koşturuyordum,sanki bacaklarım çıkacakmış gibi hissediyordum.Koşarken telefonumu evde unuttuğumu hatırladım ve kendime küfürler yağdırdım.

Koşarken mağazaların içine saat görme umudu ile bakıyordum.Size bende şansın zerresinin bile olmadığını söylemiş miydim? 

Saatin kaç olduğunu bilmediğim için Usain Bolt edası ile koşuyordum. 

Kalbim yerinden çıkacak gibiydi.Bugün hava benden yana değildi.Rüzgar ve yağmur benim hızıma engel oluyordu.Rüzgar bana karşı estiğinden ve yağmur yüzünden kayma tehlikem olduğu için elimden geldiğince dikkatli olmaya çalışıyordum.

Sonunda okula varabilmiştim.Bahçede kimse yoktu.OLAMAZ ! Kesin sınav başladı...

Koşturarak binanın kapısında asılı olan listeye baktım.Ama dediğim gibi bende şans yok ya adımı bulamıyordum...

Hemen yukarı çıkıp rehber öğretmeninden bana yardım etmesini istedim ve aşağıya indik.

Çok geçmeden adımı ve salon numaramı bulmuştu. 

Koşturarak yukarı çıktım ve salona girdim.Tanrıya şükürler olsun sadece optikler dağıtılmıştı.

Sıra numaralarına bakıp kendi sıramı bulmaya çalışırken çantam başka bir sıraya takılmıştı ve az kalsın yere yapışıyordum.Neyse ucuz kurtuldum.