Nefes

1.Bölüm :Annem

Multi media =ada  ve annesinin ona hep söylediği ninni var

Patt..

Elini öğretmeninin vurduğu yere koydu küçük kız çocuğu acıdan mı yoksa korkudan mı gözünden bir yas geldi. Bir süre kafasını eyip o göz damlasının yere düşüşünü izledi. Kaldırmadı küçük kız kafasını yerden öğretmeni durmadan bağırıyordu

Sınıftaki ada'yla dalga gecen çocuklar bile susmuştu. Ada sesini çıkarmıyordu ögretmeninin neden kızdığını bile anlamamıştı .
Öğretmeni ne olursa Ada'ya kızıyordu zaten ada alışmıştı.

Öğretmeni ada' yı kolundan tutup sınıftan çıkardı. Küçük kızın o incecik bileğini bir kapan gibi sıkıyordu öğretmeninin acımasız elleri, küçük kız kafasını kaldırıp öğretmeninin gözlerine baktı.

Öğretmeni igrenerek, acımasızca bakıyordu adaya  oysaki ada ne yapmıştı ki ona ada 10 yasinda küçük bir kız çocuğuydu sadece ne zararı dokunmustuki ona

Ada ağzını açıp cılız sesiyle  sordu o acımasız kadina;

" Öğretmenim bir şey yapmadım neden kiziyorsunuz ?" dedi dolu gözlerle

Karşısındaki kadın ada'ya igrenerek baktı ve birden bagirdi.

"Suss birde soruyormusun kapa ceneni ezik, fakir,pis varlık" diyip küçük kızı yere ittirdi.

Küçük kız öğretmeninin ittirmesiyle dengesini kaybetti ve o küçücük bedeni yere savruldu kolunun üstüne düştü küçük kız acıyla yüzünü burusturdu ağlamak istiyordu ama ağlamamak için kendini zor tutuyordu aliskindi ada ezilmeye dövülmelye kendine söz vermişti başkasının karşısında aglamiycagim diye

Ada kafasını yerden kaldırıp tekrar öğretmenine çevirdi . Öğretmeni tekrar igrenerek ve küçümseyerek bakıp arkasını dönüp koridorda topuk seslerini bırakıp uzaklaşmaya başladı.

Küçük kız yerden  destek alarak o küçücük bedenini yerden kaldırdı ve öğretmeninin kapan gibi tutmuş olduğu bileğine bakti .Morarmaya başlamıştı bile küçük kizin bileği.

Ada sınıfa tekrar girdi o sınıfa girer girmez arkadaşları adayla dalga geçmeye başlamışlardı yine

Ada kafasını yerden kaldırmadan sırasına gidip kalemlerini ve en çok sevdiği defterini çantasına koyup çantasını sırtına taktı ve sınıftan çıktı

Eve gidicekti küçük kız annesinin sefkatini özlemişti. Eve doğru yürümeye başladı. O küçük adımlarıyla küçük kız evin önüne geldiğinde kapının açık olduğunu farketti.  Hemen içeriye girdi.

İçeriye girmesiyle ağlamaya başlaması bir oldu. Çünkü annesiyle babasının cansız bedenleri kanlar içinde yerdeydi
Küçük kız bağırdı ;

"Annee"diye koşup annesinin cansız kanlar icindeki bedeninin yanina diz çöktü ve elini tutup bağırdı .Annesine seslendi küçük kız

" Uyan anne ac gözlerini, yine bana canım kızım de ,saclarimi okşa ,yemek yemiyorum diye kız yine bana ,anne ac gözlerini anne nolursun ac beni bırakma annem"dedi bağırarak  , göz yaşları yanaklarından durmadan akıyordu ada için hayat iste o zaman başlamıştı .

Ada annesine sarılmış ağlarken dışardan siren sesleri gelmeye başlamis bu ambulans sesiydi annesiyle babasını alıp götürmeye gelmişlerdi vermiycekti annesini onlara o ölmemişti .küçük kız ayağa kalktı ve kapıya bakarak konuştu

" ölmedi benim annem vermiycem size onu ,o benim meleğim ona birşey olmaz o beni bırakmaz " dedi hıç kırıklarınin arasindan tekrar annesine çevirdi yüzünü acmiycakti gözlerini annesi kapatmıştı sonsuza dek gözlerini sonsuza dek uyumustu

O sırada içeriye adamlar girdi gelmişlerdi iste onları götürmeye ada o kucukcuk ellerini kaldırıp durdurdu onları ,ellerine üstüne basina hep annesinin kani bulasmisti aglaya ağlaya konuştu ada

" goturmeyin onları nolur ölmedi benim annem ölmedi beni bırakmaz o bırakmaz o beni " diyip kafasını iki yana salladı ve annesinin yanina diz çöküp sarıldı annesine ve annesinin ona hep söyledigi ninniyi mırıldanmaya basladi

Uykudan uyanmış

Gülermiş bakarmış
Annesi onu çok öpermiş severmiş

Okula gidermiş yazarmış çizermiş
Babası onu çok öpermiş severmiş

Annesi onu çok
Babası onu çok

Herkesler onu çok severmiş severmiş
Annesinin yavrusu Kuzusu pamuğu

Annesi ninni söyler
Cankuşu dinlermiş

Eve giren polisler ambulans doktarlari falan olduklari yerde kalmistı hepsi agliyordu en sonunda bir polis memuru adayi tutup annesinin üstünden çekti ada çığlık cığlığa bağırdı

" bırakın, annem bırakma beni annem  " cirpinip duruyordu gözyaşları durmadan yanaklarından suzuluyordu adanin, polis memuru adayi kucağına alıp dışarıya çıkarttı ada hala çığlık atıp bagiriyodu

" anneee annemm" diye  polis memuru onu polis arabasına bindirip yanina oturdu göz yaşları hic durmuyordu. polis memuru o kadar acımıştı ki küçük kıza onu kolları arasına aldı

"Şşş küçük prenses şş" dedi saclarını osarken .ada kafasını kaldırıp polis memurunun gözlerine  baktı

"O artık yok demi gelmiycek artik bana kızım demiycek opmiycek sarilmiycak saclarimi oksamiycak degilmi " dedi. Gözlerinden yaslar akarken polis memurunun gözünden iki yas firar etti. Ağlamamak için kendini sıkıyordu. Ne kadar zordu bir evladın annesini kaybetmesi daha 10yasinda sevgiye muhtaç bir kızın annesiz babasız kalması ne kadarda acımasızcaydı boyle

" hayır gelmiycek ama o hep senin yanında olucak bak buranda " diyip adanin kalbinin üstüne elini koydu ve konuşmaya devam etti

" o senin hep yaninda olucak ne yaparsan gorucek annen uzulmeni istermiydi sil hadi göz yaşlarını bakiyim " diyip adanin göz yaşlarını sildi ve saçlarına bir öpücük kondurdu

Ada artik yanlizdi kimsesi yoktu ada ne yapacağını bilmez bir şekilde yürüyen arabadan camdan dışarıya bakiyordu. Öylece bakıyordu çünkü o küçük yüreği en büyük acıyı zerresine kadar hissediyordu. Meleği yoktu artık.onu koruyacak kahramanı babası yoktu artık. Onun hayati simdi başlıyordu onun için anıları  ve aklındaki annesinin cansız bedeninden başka bir şeyi kalmadi küçük kizin

Araba durdu ada nereye getirildiğini bilmiyordu polis memurları onu arabadan indirdiler ada karşısındaki binaya baktı ve kocaman yazan yazıyı okudu

" Yetimhane" sadece bu kelimeyi görmüş gözü küçük kizin sadece bu kelimeyi ...

Arkadaşlar yeni kitabım umarım begenirsiniz begeniceginize eminim sizleri seviyorum allaha emanet olun ❤