Περπατούσαμε 15 λεπτά και τα πόδια μου είχαν κουραστεί . Μα πόσο μακριά παίζει να είναι .
" Κάνουμε ένα διάλειμμα ;" " Σχεδόν φτάσαμε αν θες σε πέρνω στους ώμους μου . " " Όχι δεν είναι αναγκή " όχι που θα του έχουμε και υποχρέωση . " Οο έλα τώρα φαίνεσαι κουρασμένη . " είπε και γονάτισε .
Δεν μπορούσα να αρνηθώ μια τόσο ευγενική προσφορά και έτσι τον άφησα να με κουβαλήσει . " Είσαι πιο ελαφριά από ότι πίστευα ." Παρατήρισε . Κάτσε μόλις είπε πως φαίνομαι χοντρή ;" Και όχι δεν είπα πως φαίνεσαι χοντρή " είπε λες και διάβασε την σκέψη μου .
" Θα σε παρακαλούσα να βγείς από το μυαλό μου . Μπορεί να βρεθείς σε δυσβατα μονοπάτια . "
" Η μπορεί και να καταλάβω ποιος σου αρέσει " είπε περισσότερο σοβαρά παρά άστεια. Κατσε τι ήταν αυτό που είπε μόλις τώρα ; " Εσύ μου φαίνεται δεν πας καλά . " προσπάθησα να φέρω την συζήτηση και πάλι στο αστείο .
"Φτάσαμε" είπε και με κατέβασε . Βρησκώμασταν στο χείλος ενός γκρεμού περιτριγυρισμένοι από ψιλό χορτάρι που έφτανε λίγο πιο πάνω από το γόνατο και μοβ λουλούδια . Για κάποιον ανεξήγητο λόγο ένοιωσα κάτι γνωστό . Σαν να είχα ξανάβρεθεί εδώ "
" Αυτά τα λουλούδια φυτρώνουν μόνο εδώ . Λέγονται ρόδα τις λυσμονιάς . Λένε πως αν έχεις κάποια πολύ κακή ανάμνηση την πέρνουν μακριά για λίγο και σε κάνουν να χαλαρώνεις ξεχνώντας τα προβλήματα σου " είπε και πλησίασε .
Ρόδα τις λυσμονιάς κάπου το έχω ξανά ακούσει αυτό . Αλλά που ; Ξαφνικά μια ανάμνηση άρχισε να αχνοφένεται στο μυαλό μου και σιγά σιγά η εικόνα γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρη .
Έβλεπα εμένα να τρέχω και να παίζω ανάμεσα στα λουλούδια . Ήμουν 6 χρονών τότε . Μια χρονιά πριν χάσω τον πατέρα μου . Ένα μεγαλύτερο αγόρι έτρεχε από πίσω μου και φώναζε το όνομα μου . Τα μάτια του ήταν γαλανά ομοια με τον ουρανό και τα μαλλιά του κατάξανθα . "Μακ έχω να σου πω κάτι " είπε το αγόρι . " Έγινε κάτι ;" τον είχα ρωτήσει με απορία . " Θέλω να θυμάσαι αυτό που θα σου πώ. Είμαι εδώ μόνο για εσένα δεν ανήκω εδώ .Αυτός που βλέπεις δεν είμαι εγώ . " " Μα φυσικά και είσαι εδώ αφού σε βλέπω άλωστε που μπορεί να ανίκεις ;" " Αυτό δεν μπορώ να στο πω σε έφερα εδώ για να σου πω αυτό " " Μα θέλω να μάθω " " Μην ανυσηχεις και σε λίγο δεν θα θυμάσαι καν ότι στο είπα .
Η ανάμνηση έσβησε αφήνοντας με , με την απορία . Λες αυτά τα λουλούδια να μου πείραν όντως αυτήν την ανάμνηση . Είναι δυνατόν ;
" Είσαι καλα; Φαίνεσαι λίγο χλωμή" άκουσα την φωνή του Ντομινίκ . " Όχι δεν είναι τίποτα απλά κάτι θυμήθηκα και πρέπει να γυρίσω σπίτι ." " Κιόλας ; Είναι κρίμα γιατί μόλις ήρθαμε . " "Συγνώμη αλλά πραγματικά είναι ανάγκη να γυρίσω . " " Όπως θες . Θέλεις να σε ξανακουβαλήσω " " Αν δεν σου κάνει κόπο γιατί έχω αρχίσει και νιώθω μια μικρή ζαλάδα . " "Κανένας κόπος . "
YOU ARE READING
My Handsome Prince
Fantasy-Προσεχε !!! Είπε και μου έδωσε το χέρι του για να μην πέσω . Τα μάτια μου συναντήθηκαν με τα πράσινα δικά του και ένιωσα ανίκανη να κάνω κάποιε κίνηση . Τα μαύρα ανακατεμένα μαλλιά του έπεφταν στο υπέροχο πρόσωπο του και το γοητευτικό χαμόγελο τ...
