ALWAYS AND FOREVER

Family

''Sana bir şey olmasına asla izin vermem . Seni kurtardım . '' 

Caroline bulduğu kadını hatırladı . Onu burada bırakamazdı .Dudaklarını zorla araladı ve konuştu .

''Klaus , dur . Onu burada bırakamayız . '' 

Caroline'ın konuşması üzerine Klaus başını çevirdi ve yerde yatan kadına baktı . Hafifçe güldü .

''Hiç değişmiyorsun Caroline .'' 

Klaus hiçbir şey olmamış gibi yürümeye devam edince Caroline endişelendi ve bu endişeyi sesine yansıtmaktan çekinmeyerek konuştu . 

''Klaus ,onsuz bir yere gitmiyorum ! '' 

''Sana gidip gitmeyeceğini sormadım , tatlım . Farkındaysan seni şuan kucağımda taşıyorum .'' 

Caroline bu kez kendinden emin konmaya çalıştı.Bu yorgunlukla ne kadar emin konuşabilirdi bilmiyordu ama yine de denedi .

''Madem öyle , beni bırak Klaus!!'' 

Kendi çabalarıyla kurtulamayacaktı . Klaus onu bırakmayacaktı , bıraksa bile kadını alıp burdan gidecek gücü kesinlikle yoktu . Ve şimdi blöf yapıyordu . 

''Peki , tamam , seni arabaya bıraktıktan sonra dönüp onu alacağım . Oldu mu ? '' 

Caroline yanıt vermedi . Sadece kafasını güçlükle kaldırıp Klaus'un yanağına ufak , masum bir öpücük kondurdu ve kafasını tekrar Klaus'un omzuna gömdü . Nu öpücük konuşmadan edilmiş bir teşekkürdü. Caroline'ın Klaus'a önce onu sonra da o kadını kurtardığı için ettiği bir teşekkür . Ve Klaus bu öpücükle içinde bir yerlerde bir şeylerin koptuğuna en değerli varlığının , tek değerli varlığının , Caroline'ın üzerine yemin edebilirdi .Klaus arbanın kapısını yavaşça açtı ve kucağındaki Caroline'ı incitmemeye özen göstererek  bir bebek gibi arabanın arka koltuğuna yatırdı . Kapıyı kapattı ve hızla geldiği yere , Caroline'ın söylediği kadını bulmaya gitti . Kadına zerre acımadığı halde onu kurtarıyordu .Yerde yatan kadını kucağına aldı ve arabada bıraktığı Caroline'ın yanına gitti . Kapıyı açtı ve kadını kendisini görünce zorla da olsa doğrulup oturmayı başaran Caroline'ın yanına bıraktı ve öne geçip arabayı çalıştırdı . 

''Peki şimdi onu yapacağız ?'' 

''Kalacağımız yere götürebiliriz . '' 

Caroline bunu  Klaus'un kabul etmeyeceğini bildiğinden sevimli olmaya çalışarak yüzüne büyük bir gülümseme yerleştirmeyi ihmal etmeyerek söylemişti .

''İstersen onu evlat edineyim Caroline , ne dersin ?'' 

Caroline Klaus'un sözleri üzerine yaaşça güldü ve konuştu . 

''Seni özlemişim .'' 

İşte şimdi Klaus her şeyi unutmuştu . Caroline ona hiç olmadığı kadar iyi hissettiriyor , onu dünyadan soyutluyordu . Ona her şeyi unutturmaya gücü yetiyordu . Kafasını dağıtmak istercesine konuştu Klaus ,

''Sanırım kendine gelmesin bekleyeceğiz .'' 

''Sen öyle diyorsan .''

    Klaus ve Caroline kadının yanmasını beklemiş , onun iyi olduğundan emin olmuşlardı . Şimdi Caroline Klaus'un onu getirdiği New Orleantaki evinde Klaus'un yatağında derin bir biçimde uyuyordu . Ve Klaus alt katta içkisini yudumlarken yine onu çiziyordu . Bu hastalıklı aşkının asla bitmeyeceğini biliyordu . Ve Caroline onu sevmeyecekti . Kesinlikle emin . Peki ne yapacaktı ? Onu asla sevmeyecek bir kadının onu sevmesini mi bekleyecekti ? Bekleyemezdi . Bekleyemezdi . Ama Caroline'ı yüzyıllarca bekleyebilirdi . Onu bekleyebileceğini , bekleyeceğini biliyordu . Onun son aşkı olmaya niyetliydi .Bekleyecekti .