GİRDAP

♥Tanıtım♥

   Küçük ve ruhunu karanlık esir almış bir kız. Umutları tükenmiş, hayalleri büyük siyah sandıklara hapsedilmiş, hergün korkunç ve karanlık zindanlarda ağlamaya mahkum edilmiş bir ufaklık.

   Yaralarla dolu olan küçük kız ruhu karanlık dipsiz kuyularda kayboldu onun. Siyahlar içinde zifiri karanlık. Çok durgundu hep. Her zaman içinde kopan karanlık fırtınaları ve hıçkırıklı ağlayışlarını durgunluğuyla örtüyordu. Hiç kimse anlamıyordu onu. Kendini zeki sanan aptal insanlar onun bu durgunluğunun sebebini asosyallik olarak gösterip "Klasik ergen işte." diyorlardı. Oysa ki bu saçma düşüncelerden kurtulup sadece birazcık uğraşsalardı durgunluğunun sebebini bulmak için onun o küçük yaralı ruhunu ve içinde kopan karanlık fırtınaları rahatlıkla görebileceklerdi ama kimse denemiyordu. Ön yargılarla dolu saçma yorumlarına devam ediyorlardı.

   Yardım eden kimse olmayınca o karanlık dipsiz kuyuda daha da derine çekiliyordu küçük kız. Zaman geçtikce daha fazla yalnızlığa boğuluyordu. Hala neden yaşadığını düşünüyordu hep. Çok kez denedi ölmeyi, belki bu lanet dünyadan kurtulurum umuduyla fakat onu esir alan bu korkunç karanlık ölmesine bile izin vermiyordu.

   Bir kız vardı. Sadece o görebilmişti karanlığın esir aldığı bu yaralı küçük ruhu. Onun da hayatı acılarla doluydu. Onu da karanlık esir almıştı ama bu kız karanlığa esir olduğunu belli etmeyecek kadar neşeli ve aydınlık bir ruha sahipti. Genelde sessiz bir kızdı.

   Üzüntüsünü hep masum gülümsemesiyle saklardı. Yine de bilirdi karanlığın ne kadar can yaktığını. Onun da canı çok yanardı çünkü.
 
   Bu durgun kızın içinde kopan fırtınaları da bir tek o fark edebilmişti. Sessizliğiyle yaklaşmaya başladı bu yaralı küçük kıza. Yakınlaştıkça daha iyi anladı ne kadar çok canının yandığını. Kendine söz vermişti. Ömrü ve imkanlari yettiğince bu hüzünlü kızın ruhundaki karanlığına aydınlık olacaktı ve onun mutluluğu için uğraşacaktı...