Ang Professor kong Masungit

Chapter 17

17

-Elizabeth's POV-

"Wait, may boyfriend ka na?!" Gulat na tanong ni sir Ernell.

"Uh yes."

"Paano nangyari yun? Nangligaw ba? Ano sabihin mo nga!"

"Teka bakit gusto mo malaman?" Iritang tanong ko sakanya.

"Kasi kaibigan kita, I care for you." Tumahimik nalang ako. My mind is still processing. He actually cared for me!

"Huy, natahimik ka yata."

"Nagugutom lang, tara libre mo 'ko."

"Wag mo ngang iibahin yung usapan."

"Ah ako nalang manlilibre!" Sinabi ko ng mabilis at tumayo.

"Huy Elizabeth!" Hinawakan kamay ko. Ayan nanaman yung feeling na nararamdaman ko palagi pag kasama ko siya.

I sigh, "matagal ko nang kilala si Bryan. I met him in America para bisitahin yung mga buissiness partners ni granpa, tapos yun na."

"Ganun ganun nalang?"

"Oo."

"Hmph. Sabi mo manlilibre ka diba? Tara na!" Sineryoso niya yun?

"Asa! Excuse ko lang yun noh." Sabi ko.

"Eto naman ang damot. Ako na nga lang manlilibre. Halika ka na." Ngumiti ako at  tumayo. Naglakad kami sa malapit na makakainan.

"Fishball o kwek kwek?" Tanong ni sir.

"Yan lang? Wala bang isaw?"

"Kumakain ka ng isaw?"

"Kakasasabi ko lang diba?"

"Sungit mo. Ikaw na nga yung nililibre....." Nag fake cry siya.

"Drama neto. Just buy me food." I grinned. And he laughs.

"Alam mo, kakaiba ka."

"Huh? Paano mo naman nasabi yan?"

"Well, let's say you are special." Naging speechless ako. What does he mean?

"Weh bola mo." I playfully punched him. He chuckled.

"I love you."

I swear I heard him mutter something.

-Loujane's POV-

"Loujane!" Someone knocked. "Loujane! Let me in!"

"Saglit lang, pwede ba?" Binuksan ko yung pintuan at nakita si Elizabeth. She was panting.

"Why are you sweating?" She ignored my question and went straight to the kitchen.

Kumuha siya ng tubig sa ref at uminom muna.

"Teka, what happened ba?"

"I was running."

"Why is that?"

"Because I didnt use my car you idiot." Oh. "I have something to say."

"Shoot."

"I have a boyfriend, which is fake, and I told sir Ernell about him but didnt tell it was all pretend tapos he ask kung paano ko siya nakilala tapos sabi ko nagpunta ako sa America na totoo naman tapos--"

"Elizabeth..."

"Sinabi ko dun kami nagkilala kahit hindi naman tapos nanglibre siya tapos--"

"Elizabeh..."

"Tapos tinanong ko kung may isaw ba kasi nanglilibre siya ng kwek kwek at fishball tapos binilihan niya ako isaw tapos tumawa siya tapos sabi niya kakaiba daw ako at special daw ako tapos--"

"ELIZABETH MORRIS SLOW DOWN." I yelled using her sirname before.

"Sorry." She breathe out.

"And then what happened?" I looked at her.

"Hindi ko alam kung nag hallucinate lang ako kanina pero narinig ko siya..sabi niya..."

"Go on, anong sinabi niya?"

"He loves me."

"What the actual f-" She cut me off.

"No cussing remember?"

"Yes mom." I mumbled. "Pero seriously?! He loves you? Pekeng boyfriend? Sino naman yun?!"

"Relax, Loujane, relax." Sabi niya at inexplain sakin lahat.

"Oh god! Why didnt you tell us? We're your best friend!" I whispered-yelled.

"Okay, sorry ah? I just dont know what to do."

"That idea was the oldest thing in the book!"

"I know, I know." She sighs. "What should I do?"

"Woman, you are gonna gp up straight. Tell him you really like him and dont be a pussy."

-Elizabeth's POV-

Gabi na. Nakauwi na rin ako sa bahay namin.

"Mia? Mia ikaw ba yan?" I heard a voice. Si mommy.

"Mom, wag muna ngayon please."

"Mia makinig ka...

"Eh paano kung ayaw ko?!" I spat rather harshly. "Ten years.... ten years! Iniwan niyo ako, pinalitan, sinaktan, at ngayon gusto mong makinig pa ako sayo? Sampung taon akong nabuhay nang wala ka." I sobbed.

"Mia ginagawa ko naman ang lahat para mapalapit ulit ako sayo." Sabi niya. "Hindi naging madali sakin ang matanggap na wala na ang daddy mo. Hindi kong sinasadyang iwan ka. Nasaktan kita, alam ko yun, pero mommy mo 'ko. Im not asking but Im begging you to accept me again. Makinig ka Mia please lang."

"Hindi sinasadya? You're the one who needs to listen because I dont have a mother. Not ever. Pwede na kayong umalis." Paakyat na sana akong ng hagdan kaso lang pinigilan niya ko.

"I'll do anything you want. Whatever it takes to forgive you."

"Athena."

"Ano?" Tanong niya.

"Ako magaalaga sakanya. Kung ayaw mo, edi wag." Umakyat na 'ko sa kuwarto ko.

Hindi dapat ako umiiyak ngayon. I need to be strong.

I just needed to.

-Ernell's POV-

Wala akong ibang maisip. Bakit siya pa? Dapat si Kaye yun eh. Dapat siya yung sasabihan ko na mahal ko siya. Pero bakit biglang si Elizabeth ang nasabihan ko? Siguradong narinig niya yun.

'Ringggg'

"Hello, Ma! Napatawag ka yata?"

"Nangangamusta lang ako. Oh how's it going?"

"Well ganun parin, si Eliza nandun parin kila tito at kaming dalawa ni Niall sa bahay." Sagot ko.

"Ah ok. Sige, anak. I'll go na. Bye!"

"Bye, Ma!" Paalam ko sakanya.

Pumunta ako sa kuwarto ko para mag-bihis galing trabaho. Kumukuha ako ng damit, then may bigla akong nakitang box.

Kinuha ko yung box at bunuksan ito. Nakita ko yung necklace na may key na pendant. Matagal ko na palang natago yung necklace.

Pero yung taong may hawag ng heart na pendant. Nasaan na kaya siya?

Sana mahanap ko pa siya.

-//-//-//-//-//-//-//-

Hey! long time no chapter.  tinamad lang ako lol.

Btw the story is about to end. Only 3-4 chapters left including the epilouge.

Gagawa rin ako ng english at revised version nito. Im begging you people to read it please.

Every vote and comment counts!

Always be weird and awesome

-Yen