ျမတ္ႏိုးရပါေသာ..

2

စာ​ေမးပြဲနီးေနၿပီး ေက်ာင္းၾကာၾကာပ်က္လို႔မျဖစ္တာမို႔ သံုးရက္ေလာက္အနားယူၿပီးေနာက္ YiXingေက်ာင္းသြားရန္ျပင္ရေတာ့သည္။ ကားေပၚမွာလဲ PaPaကေတာ့ ကားေမာင္းရင္း ေဘးနားကေနၿပီးစိုးရိမ္ေနေသာမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္သာ သူ႔ကိုခဏခဏျကည့္ေနသည္ေလ။ ကိုယ့္ကေလးကေက်ာင္းမွာအႏိုင္က်င့္ခံေနရမွန္းသိသိရက္နဲ႔ ေက်ာင္းကိုလႊတ္ရတာက အနၱရာယ္ထဲကို ကိုယ္တိုင္တြန္းပို႔မိေနသလိုခံစားေနရေပမ့ဲ Xingေလးကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္သည့္အလား။ ေက်ာင္းေျပာင္းဖို႔ေျပာခ့ဲေပမ့ဲ စာေမးပြဲနီးကာမွေက်ာင္းအေျပာင္းအေရႊ႔ေတြလုပ္ရင္ ကေလးလဲပင္ပန္းႏိုင္ၿပီး Xingကိုယ္တိုင္ကလဲမေျပာင္းခ်င္ဘူးဆိုေတာ့ JaeJoongဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့။

'သြားေတာ့မယ္ Pa'

'သားး'

ေက်ာင္းေ႐ွ႕ေရာက္တာနဲ႔ ခါးပတ္ကိုဆြဲျဖဳတ္ၿပီး လြယ္အိတ္ေလးကိုယူကာ ကားေပၚကဆင္းေတာ့မ့ဲကေလးကို Jaeလွမ္းဆြဲထားမိသည္။ သူစိတ္ပူေနတာကိုသိတ့ဲကေလးက ပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြေပၚၿပီးမ်က္ဝန္းေလးေတြေမွးမွိတ္သြားတ့ဲအထိ ျပံဳးျပရင္း Jaeလက္ကိုအသာဆြဲဖယ္လိုက္ကာ

'စိတ္​မပူပါနဲ ့ Xingအဆင္ေျပပါတယ္ဆိုေန။ Paရံုးေနာက္က်ေနဦးမယ္ ကားကိုျဖည္းျဖည္းေမာင္းဦးေနာ္'

Xingကားေပၚကဆင္းၿပီး ေက်ာင္းဝန္းထဲကိုဝင္သြားတ့ဲအထိ JaeJoongငိုင္ေနမိသည္။ Xingေလးကိုဒီလိုလႊတ္ေပးထားလို႔ျဖစ္ပါ့မလား။ အႏိုင္က်င့္ေနတ့ဲသူေတြကိုလဲ ဘယ္လိုေမးေမးမေျပာေတာ့ ဒီကေလးေက်ာင္းမွာၿခိမ္းေျခာက္ခံထားရတာလား။ ဘယ္သူေတြမွန္းမသိေတာ့ Jaeလဲဘာမွလုပ္မရ။ ဆရာေတြကိုေစာင့္ၾကည့္ေပးထားဖို႔ အကူအညီေတာင္းခ့ဲေပမ့ဲလဲ ..ဒီလိုနဲ႔ ကေလးတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ သူရင္က်ိဳးရမည္ေလ။

. . . . . . . . . . .

YiXingစာသင္ခန္းကေန အားကစားကြင္းကိုလွမ္းျမင္ေနရတ့ဲျပတင္းေပါက္ေလးမွာထိုင္ၿပီး ကြင္းထဲမွာေဘာလံုးကန္ေနၾကတ့ဲ JunMyeonတို႔ကိုၾကည့္ေနမိသည္။ ျဖာက်ေနတ့ဲေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြးေလးမွာ ေျပးလႊားၿပီးေဘာလံုးကန္ေနတ့ဲ JunMyeon sunbaeဟာ သူ႔အတြက္နတ္သားအလား။ ကိုယ့္ရဲ႕Seniorဆိုေပမ့ဲလဲ ပိုၿပီးရင္းႏွီးသလိုခံစားမိခ်င္လို႔ JunMyeonေ႐ွ႕မွာကလြဲရင္ sunbaeလို႔ေတာင္မေခၚမိ။ သူမ်ားေတြသိရင္ ဘာမွမဟုတ္​တ့ဲလုပ္ရပ္ေလးအေပၚစြဲလမ္းေနၿပီး ဒီလိုအႏိုင္က်င့္ခံေနတ့ဲအ႐ူးလို႔ ဆိုေကာင္းဆိုႏိုင္ေပမ့ဲ အခ်စ္ဆိုတာဒီလိုအေသးအမႊားကိစၥကေနလဲ ျဲဖစ္တည္လာႏိုင္တာပဲမလား။
YiXingၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ ကြင္းထဲဝင္လာတ့ဲ LuHanတို႔အဖြဲ႔။