အခ်ိန္ေတြ ေျခာက္ႏွစ္ေတာင္ၾကာျမင့္ခ့ဲေပမ့ဲ Xing တစ္ေယာက္ေသာသူကိုသတိရမိေနဆဲ။ အႏုပညာေက်ာင္းထြက္ျဖစ္ကာ လက္႐ွိေတးေရးဆရာေပါက္စေလးအေနနဲ႔ ရပ္တည္ေနၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလ်ွာက္လွမ္းေနၾကၿပီေလ။ သူကသာ..သူကသာ ဘယ္ႏိုင္ငံကိုေရာက္ေနမွန္းမသိတ့ဲသူကိုလြမ္းဆြတ္ေနမိတုန္း၊ မေပးခ့ဲတ့ဲကတိေတြကိုေစာင့္ထိန္းေနတုန္း။ သူပဲအစြဲအလမ္းႀကီးလြန္းေနသလားး..'သား ဒီအပတ္ အိပ္မက္ေလးကို သြားမယ္ဆို Paကိုေျပာဦးေနာ္ လွဴစရာေလးေတြထည့္ေပးလိုက္မလို႔´
Paအသံၾကားေတာ့မွ မနက္စာစားရင္းအေတြးလြန္သြားတာကို သတိထားမိလိုက္သည္။
'Nae Pa.. ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ လွဴၾကဦးမွာ´
ဝါသနာပါသည့္ အႏုပညာအလုပ္ကိုပါလုပ္ခြင့္ရသည့့္အျပင္ ပရဟိတလဲလုပ္ရင္း PaPaနဲ႔အတူ
ေအးခ်မ္းတ့ဲဘဝေလးကိုသာျဖတ္သန္းေနထိုင္ေနၾကသည္ေလ။ အိပ္မက္ေလးဆိုတ့ဲမိဘမ့ဲေဂဟာကေတာ့ Xingတဣသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝက စံုစမ္းမိၿပီးသိထားတ့ဲေဂဟာေလး။ ခ်ိဳ႕တ့ဲျပီးပိတ္သိမ္းရမလိုျဖစ္ေနတ့ဲ ေဂဟာေလးကို သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြကေထာက္ပ့ံေပးထားတာမို႔ အခုေတာ့အဆင္ေျပေျပျဖစ္ေနေပမ့ဲ ကေလးေတြကိုသံေယာဇဥ္တြယ္ေနတ့ဲ Xingတို႔က တစ္လတစ္ခါေလာက္ သြားေရာက္ေနတတ္ျခင္းသာ။'သြားၿပီ Paေရ။ ဒီေန႔ studioမွာ အလုပ္ေလးေတြလက္စသတ္ရဦးမယ္´
'ညျပန္မလာျဖစ္ရင္လဲ phဆက္ဦး အလုပ္ႀကီးပဲဖိလုပ္မေနနဲ႔။ က်န္းမာေရးကလဲ႐ွိေသးတယ္´
'ဟုတ္က့ဲပါ Paရဲ႕ သြားၿပီေနာ္´
လြယ္အိတ္ေလးလြယ္ၿပီးထြက္သြားတ့ဲကေလးကိုျကည့့္ရင္း သူျပံဳးလိုက္မိသည္။ သူ႔ရဲ႕ကေလးပိစိေလးေတာင္ ဘာလိုလိုနဲ႔ဒီအရြယ္ေရာက္လာၿပီပဲ.. ေတြးေနရင္း တစ္စံုတစ္ခုကိုသတိရသြား၍ အျပံဳးေတြေမွးမွိန္သြားရသည္ကိုေတာ့....
YOU ARE READING
ျမတ္ႏိုးရပါေသာ..
FanfictionXingHo အျဖဴဆိုတ့ဲအေရာင္ဟာ စြန္းထင္းဖို႔လြယ္တ့ဲအေရာင္ဆိုတာ...