ADALETSİZLİK

PİŞMANLIK

Bağlan 14 yaşındaydı. Köyde muhtarın zar zor verdiği bir çatı altında yaşıyorlardı. Evde hiçbir yemek yoktu. Eşyalar az ve kırık döküktü. Kardeşlerinin hep bir yanı eksikti. Sürekli ağlıyorlardı. Babaları ise artık onlarla eskisi kadar ilgilenmiyordu. İşten de ayrılmıştı. Bağlanın bir gün canına tak etti. Küçük kardeşi karnım aç diye dolaşıyor ve ağlıyordu. Şükran sürekli isyan ediyordu. Bir gün Can evim ablasına gidip bıktım bu pis evden karnım çok aç ne zaman doğru düzgün bir yemek yiyebileceğiz. Bağlan ve kardeşleri açtı. Sokaktan geçen insanlara ,muhtarın iticiliğine  tok insanlara dayanamıyordu. Muhtar zili çaldı. Vergileri topluyoruz geçen ayınkini de vermedin bu ay ver bari dedi. Bağlanın babası parasının olmadığını ne ile vereceğini sordu . Muhtar ise ben bilmem diyerek babanın yüzüne sert bir yumruk indirdi . Ve sonra bir kaç yumruk daha tekmeler yumruklar diyerek. Bağlanın babası kanlar içinde yerde kalmıştı. Yerde acı içinde kıvranıyordu. Hastaneye kaldırmışlardı. Köydeki kimse ne olduğunu anlayamadı. Ve Bağlanın babası ölmüştü. Dört kardeş şimdide hem yetim hem öksüz kalmışlardı. Bu ölümden birkaç gün sonra Dünyadaki bu adaletsizliğe dayanamayan Bağlan Muhtarın deposuna girmişti. Orada bir sürü yiyecek vardı. Önce ilk başta bulunan sucuklardan almaya başladı, sonra patates, soğan, elma, peynir, süt derken ürünlerin çoğunu almıştı. Kapıyı çekip hızlı adımlarla eve doğru ilerlemeye başladı. Muhtar deponun yan tarafındaki evde oturuyordu sesi duyunca dışarı çıkıp ortalığı kolaçan etti. Birde ne görsün deponun yarısı bom boş hemen kamera kayıtlarına baktı bu hırsızlığı yapan oydu Bağlan. Ertesi gün polise gidip olanları anlattı kamera kayıtlarını izletti ve Bağlan dan şikayetçi oldu. Polisler eve gelip Bağlan ı almışlardı. Bağlan ve kardeşleri ağlıyordu.  Bağlan artık ıslah evindeydi.