Uit het leven gegrepen

Op cafe

Het was er donker, zoals altijd. Net niet donker genoeg om met de lamp van je iphone in het rond te schijnen. Bert vertelde me dat er in Duitsland clubs zijn waar iedereen met zijn Iphone in de lucht zit te zwaaien en dat het een lichtspektakel van jewelste was.

Bert had wel vaker van die zeerover verhalen die hij ergens gehoord had. Telkens als je hem vroeg "hoe weet je dat nu?" zei hij steevast dat een van zijn beste vrienden het hem verteld had nadat hij er geweest was. Bert had overal beste vrienden, van Barcelona tot Timboektoe. Mij kon het alvast geen barst schelen. Hij had de gave om de godganse avond door te ratelen en elk verhaal verschillende keren op te draven. Hoe zatter hij werd, hoe dichter zijn oogleden kropen en hoe dikker zijn tong werd en hoe harder de slagen die hij je gaf op je schouder. Hij heeft zelfs ooit eens Brams schouder uit de kom gemept.

Het was donker in de kroeg en Bram de barman stond wijdbeens achter zijn toog met een enorme grijns op zijn gezicht. Die had hij steevast eens het middernacht werd. Bram was een nachtmens. Altijd geweest. Met zijn bijna 2 meter en zijn brede schouders, waar hij ook bijna altijd een geruite vaatdoek over geslagen had, klaar om elke druppel die van de koude bierglazen gleden op te vegen van de eikenhoute toog.

Niet donker genoeg om met je lamp te schijnen, maar ook niet klaar genoeg om de gezichten van ver te herkennen. Hoe donkerder en hoe zatter de mensen, hoe hoger de kans dat er zich koppeltjes zouden vormen. De tortelduifjes zouden onder invloed van alcohol en andere geestbenevelende middelen zich gedurende een nacht tegoed aan elkaar en op zoek gaan naar de volgende daags nadien. Tenzij het seksuele contact zo goed zou zijn, dat ze weer bij elkaar zouden eindigen daags nadien. Bert beweerde dat de helft van zijn beste vrienden zo hun vrouw hadden ontmoet.

Bert zette zijn pint aan zijn mond en nam drie diepe teugen en zette het glas omgekeerd op de toog. Hij deed dit om twee redenen. De eerste en meest belangrijke was omdat hij wist dat dit Bram op de zenuwen zou werken en zatte Bert werkte iedereen graag op de zenuwen. De tweede reden was omdat er zonder twijfel een knap meisje niet ver van ons aan de toog was komen staan. Ik draaide mijn hoofd en zag inderdaad een blonde schone op de tippen van haar tenen staan en iets schreeuwen in het oor van Bram die met een hand op de toog leunde en met zijn linkeroor en zijn linkerhand dat een kommetje vormde om dat oor om zo beter te verstaan wat de jongedame wilde.

Nadat hij twee keer zijn hoofd schudde en teken gaf dat hij het niet verstond, keek het meisje hulpeloos toe. Bert was als vinkeslag naast haar gaan staan met een bierviltje en een stift. De stift was een cadeau van een van zijn vrienden om telefoonnummers mee te noteren van bevallige schonen die hij zou ontmoeten. Tot die ene bewuste avond heeft hij hem nooit gebruikt.

Ik nam vervolgens ook mijn pint vast en keek er enkele seconden aandachtig naar alsof ik zo de mysteries van het universum zou kunnen ontleden. Ik staarde naar het laagje schuim dat ik trachtte te vergroten door het glas enkele keren rond te draaien in mijn hand. Men zei dat bij een perfect getapte pint het schuim van het bier kwam tot aan de ballen van de stier. De stier was het teken van jupiler en aangezien Jupiler hier hofleverancier was, was alles Jupiler. Van de bierviltjes, tot de glazen tot de fluorescerende posters aan de muren. Ik dronk de rest van mijn pint leeg en gebaarde even naar Bram, die onmiddellijk twee glazen van achter de tap nam en binnen de 10 seconden me twee verse pinten serveerde.

Er waren van die avonden waarop ik me onoverwinnelijk voelde en alsdusdanig ettelijke liters bier kon verzetten zonder ziek te worden. Ik benadruk ziek worden en niet zat worden. Wie van ettelijke liters bier niet zat wordt, heeft een probleem. Zoals gewoonlijk had Bert een vriend die naar de dokter is moeten gaan omdat hij niet zat kon worden... van niets. Hij had zelfs ooit eens op een avond met Bert 10 flessen vodka soldaat gemaakt en nog naar huis gereden.

Dat Bert Uberhaupt iemand kende die per auto kon rijden, was al met de haren gegrepen laat staan de rest van zijn piraten-verhaal. Hij bleef echter aan de praat met de blonde schone en ik zag nu dat Bram zijn mojito materiaal had boven gehaald. Mojito en gin waren voor mij twee drankjes die de cosmopolitan zou geweest zijn voor de jaren '90.

Tegenwoordig dronk iedereen gin en mojito en bestonden er merken voor de tonic. Waar vroeger Gordon's de plak zwaaide in de cafés (want gin is echt geen uitvinding van de nillies of de jaren 10) en Schweppes hét synoniem voor tonic was, zijn er nu tientallen bijgekomen. De achilleshiel van de hipster, de opgekuiste versie van de punker in de jaren '80 en de alternatieveling van de jaren '90 en de badboy van de jaren 0 was zijn aversie van alles wat commercieel was en de media speelde daar zo handig op in zodat de ware hipsters van het moment net zij waren die afzetten tegen het hipster zijn.

Bram was een echte hipster. Althans sinds het woord in geworden was. Bram wilde altijd en overal 'in' zijn. De tatoeage boven de reetspleet, het oorbelletje in de wenkbrauw, de tongpiercing, de tatoeages op de onderarmen, de slim fit hemdjes, de all stars, de spierbundels als kabels op zijn armen... Bram had het allemaal en showde regelmatig zijn avonden, zijn veroveringen op alle sociale media die er maar bestonden : facebook, twitter, instagram, snapchat, google plus, linkedin, pinterest, tumblr... hij was de enige die ik kende die zelfs nog een myspace had. Mij konden al die dingen mijn rug op. Facebook gebruikte ik voor de verjaardagen van mijn vrienden niet te vergeten en af en toe meisjes te checken. Wat ik er raar aan vond was als ik de vriendinnetjes van mijn tien jaar jongere neven checkte, ik alleen maar duckfaces vond, dat en obsessies voor "bad boys".

De enige trouwens die een duck face cool maakt is en blijft Freddy Mercury, de veel te vroeg aan AIDS gestorven zanger van Queen. Queen was zo'n groep die de tijd overstegen heeft. Iedereen kent "we are the champions", "bohemian rhapsody" and "I want to break free". De MTV generatie waar ik toe behoor herinnert zich de travestiet die met een stofzuiger opruimt maar al te goed. Bram grapte vaak dat Bert als twee druppels water op Freddy leek toen hij zich als vrouw verkleed had.

De bad boy daarentegen... Het blijft een raar fenomeen en het feit dat Bert nog altijd met de blonde schone aan de praat was, bleek de theorie te kloppen. Meisjes vallen op klootzakken, op eikels die doen alsof de wereld aan hun voeten liggen en zich van niets iets aantrekken. Misschien is dat omdat elk wicht dat droomt van zo'n oetlul stiekem hoopt dat zij hem kan veranderen. Een beetje zoals een sprookje waarin de kikker een prins wordt. Het wordt tijd dat iedereen met beide voeten in het leven staat. Als je een kikker kust, heb je een gore vuile moerassmaak in je bek en niets meer!

Mijn tweede pint was nu ook leeg, ik loenste even snel naar Bert die nu probeerde om zijn nieuwste verovering af te schermen van het andere testosteron geweld dat zich rond de deerne heeft geschaard. Het was alsof die dame een UFO is en de mannen errond neanderthalers. Bert zou ideaal zijn in de rol van een neanderthaler. Buiten het feit dat hij een baby face heeft, wat hij tracht te kamoufleren met een marokanen snorretje. 5 sprieten die elk de lengte hebben van een eerste schaamhaar. Hij had niets in de gaten dus ik nam zijn tweede pint en dronk die in 1 teug leeg.