The Childish Girl Is The Gangster Queen 💜

About Her!

Elisha's POV.

Elisha:" Hey bro? Ba't napatahimik ka? Did you realize something?"

Tumayo ako at pumunta sa kitchen counter.

Habang nagtitimpla ako nang juice biglang umupo si Xander sa kitchen stool at nagtanong.

Xander:" Sis?"

Lumapit ako sa kanya at binigay ang orange juice na tinimpla ko.

Umupo rin ako sa harapan niya habang nakangiti nang matamis.

Xander:" Hey! What's with the smile?"

Elisha:" What? There's nothing wrong in my smile. "

Xander:" I know you! Haha! What do you want?"

Hahaha! Kilala niya talaga anh mga ngiti kong to.

If i smile like this.

Alam niya na ang meaning nun.

A sweet smile for me to help him. But after that. He need to treat me anything i want 😂

Elisha:" Haha! What do you want for now. Big bro?"

Xander:" Tell me about Eliza?"

My facial expression changed after niyang sabihin yun.

Tungkol kay Eliza?

Hmmmn?

Yun lang naman pala eh! Baka may na realize na siya.

I smirked at him.

Elisha:" curiosity? Hahahaha!"

Xander:" Just answer me and ill treat you anything!"

Elisha:" Deal!".

Xander:" Good! Madali ka naman pala kausap eh!"

Psssssh!

Elisha:" Since the day that Eliza was born she never had her freedom. Pero hindi yung freedom na 'FREEDOM' basta! She always want to explore things on her own pero bantay sarado siya sa mga gaurds. Hindi siya nagkakaroon nang mga friends dahil sa natatakot sa kanya yung ibang tao dahil nga kahit saan siya pumunta nakabuntot yung guards niya."

Xander:" Do you mean? Hindi siya pinapayagang gumala!"

Aish! Kaya nga ayaw kong mag story tungkol sa buhay ni Eliza. Kasi alam kong napaka complicated intindihin eh! Bahala na nga! Intindihin niya nalang.

Elisha:" it's not like that. Nakakagala siya kahit saan niya gusto pero with her bodyguards on her side. She always wanted to go out and explore on hee own. Pero wala siyang magagawa. Hindi umaalis and guards sa tabi niya. There was a time na naglalaro siya sa hangout park and tried to make some friends pero natakot lang kanya yung mga bata! Hindi naman siya nakakatakot eh. Ang cute niya nga para siyang angel. Pero wala talagang nakikipag kaibigan sa kanya. Pero hindi siya sumuko. Everyday she visits the park pero always fail to make some friends. Palagi ko siyang nakikita pero i never tried na lumapit sa kanya. Until one day i was bullied by a group of boys tapos nakita niya. Tumakbo siya papalapit sa akin at pinagtanggil ako."

Xander:" mahilig pala talaga siya mag ligtas noh? Kahit lalaki ang kaharap niya hindi niya ito inuurungan."

Elisha:" Yes! After that nagsiktakbuhan ang mga lalaki at nilapitan niya ako.."

------ FLASHBACK ------

Eliza:" Are you okay? Are you hurt?"

Elisha:" I'm fine! Thank you!"

At tumakbo na siya paalis mabait pala siya.

The next day nakita ko siyang naka upo mag isa sa duyan.

Meron namang lumalapit sa kanya na lalaki pero tinataboy niya.

Lumapit ako sa kanya at nung nakita niya ako yumuki ako.

Elisha:" A-are you okay?"

Eliza:" why do you care?"

Napaatras ako kasi ang cold niya pero sinubukan ko pa ring labanan ang takot na nararamdaman ko.

Eliza:" Aren't you afraid of me?"

Dahil sa tanong niya i gained my self confidence at lumapit sa kanya.

Napayuko parin siya.

Umupo ako sa tabi niya at tinignan niya ako.

I can see loneliness, pain,sadness in her eyes.

Eliza:" why are you here? Aren't you afraid of me?"

Elisha: No. Why would i? You're not scary to be afraid of you."

Eliza:" ........."

Elisha:" Uhm. Can we be friends?"

She smiled sweetly but you can see happiness in her eyes when i asked that.

Eliza:" Friends? Why? Aren't you supposed to run away too? All of the kids run away when they see me coming."

Elisha:" Why would they? You're gorgeous."

Eliza:" Thanks. I gotta go?"

Elisha:" so friends? "

Eliza:" Friends. "

Nakita ko siyang ngumiti that smile. Parang first time ko siyang nakitang ngumiti since i see the first day i saw her.

Simula nun we come friends hanggang sa na meet namin si Xian at yun din yung time na pinapauwi ako sa Philippines at nag kita kami ulit doon.