The Dare

Του Αγιου Βαλεντινου.

14 Φεβρουαριου

2x(4y+8x)=11x(8y+4x)

"Χαρρυ σηκω στον πινακα να λυσεις την εξισωση."

Σηκωνεται και ανεβαινει δυστακτικα. Πραγματικα αναρωτιομασταν γιατι ο κος Σμιθ να θελει να χασει τον χρονο του απευθυνομενος στον πιο σκραπα της ταξης. Ο Χαρρυ παλευε την ασκηση και επικρατουσε ησυχια στην ταξη γεγονος που μου εδωσε την ευκαιρια να σκεφτω.

Ο Τζορτζ ελειπε σημερα οποτε ηρθε η Κατ και καθισε διπλα μου πισω. Το μυαλο μου χαθηκε οσο περιμεναμε τη λυση την εξισωσης και αρχισα να σκεφτομαι με ποιον τροπο θα της δωσω τη σοκολατα λακτα που της αγορασα προς τιμην της ημερας. Βεβαια δεν πρεπει να το παιρνω και πανω μου...Δεν εχουμε τιποτα παρα μια αδελφικη φιλια.

Γι' αυτο φροντισα να της γραψω σε ενα σημειωμα που ειχα πανω στη σοκολατα στο οποιο εγραφα οτι ειναι η καλυτερη μου φιλη ...ανεξαρτητα απο το γεγονος οτι εχει και τα ματια που αγαπησα κι αλλιως..

-Δεν διαβασες για σημερα Χαρρυ;

-Διαβασα κυριε..απλα μπερδευτηκα.

-Μαλιστα..Τι μπερδεψες δηλαδη;

-Να..δεν...δ..

-"ΝΡΙΙΙΙΙΝ" , ακουω το κουδουνι που χτυπαει και σκυβω διακριτικα στην τσαντα μου και πιανω τη λακτα

-Εε Κατ! Κλεισε τα ματια σου!

-Γιατι;;

-Απλα καν' το.

-Ενταξει..τα κλεισα.

-Ανοιξε τα..., λεω και φερνω τη λακτα στο θρανιο. Στην εικονα της σοκολατας η Κατ φωναξε απο χαρα

-Ομιτζιιι ευχαριστωω..

-Μην ευχαριστεις...Βεβαια δεν ηξερα τι γευση να παρω αλλα φανταστηκ.....

-Ξερω ξερω...Το χα καταλαβει η αληθεια ειναι. Τοσα υπονοουμενα πετουσες χτες.., μου λεει με πονηρο ηφος και ταυτοχρονα αστειο και εθιστικο.

-Αμ..ε..οσο γι' αυτο...

..Μενω εκει και θελω απλα να ανοιξει η γη να με καταπιει..Την βλεπω που γελαει σαν μικρο παιδι και αρπαζει τοσο αθωα την λακτα και το ματι της πεφτει απευθειας πανω στο σημειωμα που ειχα κολλησει με σελοτειπ πανω στο περιτυλιγμα.

Το ανοιγει και κοιταζω τα χειλη της περιμενωντας απο στιγμη σε στιγμη να εμφανιστει εκεινο το μικρο χαμογελακι που με εγκλωβιζει. Οταν το βλεπω να ξεπροβαλει νιωθω την ανακουφιση να με κατακλιζει και σιγα σιγα την αμηχανια να προσπαθει να παρει τη θεση της.

Κοιταζω δεξια και αριστερα προσπαθωντας να βρω με κατι να ασχοληθω ή εστω να παγωσω τον χρονο για να μη χρειαστει να ακουσω την απαντηση της. Παραδοξως, δεν υπηρχε απαντηση..Μοναχα μια κινηση που με καλυψε απολυτα. Με κοιταξε βαθια στα ματια και μειναμε εκει για λιγο. Χαμογελουσε και εγω το ιδιο γεγονος που εδιωχνε την αμηχανια χιλιομετρα μακρια.

Ξαφνικα με μια κινηση σκυβει στην τσαντα της και αρχιζει να ψαχνει στις εσωτερικες τσεπες για κατι. Περιμενα. Εβγαλε δυο κρεμαστες χαντρες...Η μια ειχε πανω τον Θεο Ερωτα που κρατουσε το τοξο και το βελος του. Η αλλη ειχε δυο ανθρωπακια να κρατιουνται χερι-χερι και να φιλιουνται. Θολωσα.

Ουτε που εδωσα σημασια στο τι απεικονιζαν και στο τι ηθελε να μου πει με αυτα. Με ενοιαξε που κι εκεινη μου εφερε κατι...οτι κι αν ειναι αυτο. Με νοιαζει που το μονο ατομο για το οποιο ενδιαφερθηκε του Αγιου Βαλεντινου ημουν εγω...Ειλικρινα ειναι ολα τοσο μα τοσο μπλεγμενα.

Η καρδια μου και το μυαλο μου δεν συγχρονιζονται. Νιωθω πως ακολουθω το παιχνιδι που μου χαρασει καποιος. Το μονο που ξερω ειναι οτι μου αρεσουν οι κανονες του...Μα κυριως τα δυο βασικα πιονια..Εκεινα ειναι που λατρευω.

-Ειναι..τελεια..ευχαριστω.., της λεω καθως προσπαθω να σκεφτω με ποιο απο τα δυο θα φτιαξω πρωτα βραχιολι.

-Ρεεε εχετε σοκολατα;; Να παρω;; ,πεταγιεται η Κειτ και μας διακοπτει.

-Οοοχι ειναι δικια μας! , ειπε η κατ και τεαβηξε την σοκολατα μακρια οπως κανει συνηθως με οτιδηποτε φαγωσιμο..μονο που αυτη τη φορα δεν "προστατευσε" το φαΐ επειδη το ηθελε για εκεινη αλλα για εμας...Με ικανοποιησε αρκετα αυτο.

Αφου μενουμε σχεδον μονες στην ταξη πεφτει πανω μου και με αγκαλιαζει. Περναω αργα τα χερια μου στην πλατη της λες και ειναι γυαλινη και την χαϊδευω απαλα.

"Σ' αγαπαω ε" ,μου λεει σιγα.

"Κι εγω σε αγαπαω..Κοτ"

"Αρχισαμε παλι", και τοτε με αγκαλιασε ακομα πιο σφυχτα.