Παρόν.

412 31 3
                                    

Ιανουάριος 2018

Το ιδιο δωματιο, θα ιδια σκεπασματα, η ιδια ατμοσφαιρα, οι τοιχοι να κλεινουν τα ιδια και απαρλλαχτα μυστικα που κρυβεις εδω και....

χαχ...Παει καιρος...

Η ζωη μου..φανταζει ταινια καθως υπολογιζω το ποσο εχει περασει απο την αφετηρια. Και καθε φορα η ιδια αντιδραση..Ενα κοριτσι ,ισως με λιγο περισσοτερα και πιο πυκνα μπουκλακια, να κοιταζεται σε εκεινον τον καθρεφτη που ειχε αντεξει καθε δακρυ, καθε ληγμο, καθε ουρλιαχτο..Και να χαμογελαει στραβα ψυθιριζοντας τις ιδιες λεξεις.

"Χχ..Δυομιση χρονια μαλακα.."

Κοιταζομαι εντονα και επεξεργαζομαι τον εαυτο μου. Λιγο λιγοτερο baby face απο τοτε..Καμια διαφορα στο χαμογελο.., υποθετω της αρεσει ακομα..Σκεφτηκα και ξαναγελασα πνυχτα. Σιγουρα της αρεσει. Δεν το αγαπαει, δεν της κανει αισθηση, αλλα ξερω οτι της αρεσει, ετσι ξερα.

Η διαφορα φαινεται στα ματια. Χωρις αμφιβολια ειναι πολυ πιο ηρεμα. Εχει ξεθωριασει πανω κατω η θυελλα της απωλειας. Δεν εχει νοημα να μιλανε για στεναχωρια, λυπη..Ειναι μερικα αισθηματα που πηραν το δικο τους βαγονι και φυγανε προ πολλου. Στ' αληθεια δεν ξαναελαμψαν ποτέ σαν τοτε, οσοι κι αν τα κοιταξαν, οσοι κι αν προσπαθησαν να τα κρατησουν πανω τους, δεν δουλεψε. Ηταν ανωφελο!

Τις σκεψεις μου ξεδιαλυνε μια χουφτα κρυο νερο και μετα αλλη μια μεχρι που ολα επανηλθαν στα πλαισια του "τωρα" και οχι του "τοτε".

-Εμυ να μπω; , ειπε νυσταγμενα ο Τζεισον χτυπωντας ρυθμικα την πορτα του μπανιου.

-Τωρα βγαινω!! , του απαντησα και αφου επλυνα τα δοντια μου βγηκα εξω.

-Γιατι εισαι ξυπνια τοσο νωρις; , απορρησε.

-Δεν ξερω..δεν ειχα υπνο..Αντε πανε ετοιμασου!, απαντησα ανεκφραστα και του ανακατωσα τα σηκωμενα απ' τον υπνο μαλλια του.

-Πω σου χω πει να μην το κανεις αυτο!! , φωναξε τσαντισμενος και με κλοτσισε.

Τον ψιλο αγνοησα και πηρα τα μπορντο βανς μου απ' την παπουτσοθηκη. Καθισα στον καναπε και δενοντας τα κορδονια παρατηρησα οτι εξω φυσουσε τρελα.

-Εμυ μπουφαν!! , μου υπενθυμισε η μαμα οπως καθε πρωι και με εναν εμφανη αρνητισμο το αρπαξα και βαζοντας την τσαντα στον ωμο βγηκα απ' την εξωπορτα.

Ηταν οντως αρκετα νωρις για τα δικα μου στανταρ, αν σκεφτει κανεις οτι ξυπναω οκτω παρα τεταρτο και εμφανιζομαι κανα πενταλεπτο καθυστερημενη την πρωτη ωρα. Σημερα οκτω παρα δεκα και ανεβαινα τα σκαλια του πρωτου οροφου κατευθυνομενη προς την ταξη.

The Dare जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें