Umutsuz Ve Onunla

Karanlık

Muttide Çağın var .
İyi okumalar arkadaslar
(*˘︶˘*)
F
Gözlerimi actigimda sanki bir depodaydim basima birden agri saplandi ve tam elimi şakak kemigime götürecekken ellerimin ve ayaklarimin bir sandalyeye bagli oldugunu farkettim .
Gercekten korkuyordum burası kocamandi ve bombostu nesne olarak degil sadice ,
Burada birtek ben vardim ve korkuyordum .
Bir kilit sesi duydum ve birisi bana dogru geliyordu fakat goremiyordum icerisi karanlıktı  ve gri tonlarındaki ışık hiçde aydınlatmıyordu burayi.
"Sende kimsin , ve benden ne istiyorsun" diye bir soru sordum. yuzunu göremedigim adam 1.84 boylarindaydi .
Bir an kendimi bir filmin icinde hayal ettim ve şu an bu durumdan kurtulduktan sonra bu sorduğum soruya gülmeyi kafama not ettim.
"Emin ol kim olduğumu bilmek istemezsin" bir an bütün bedenim ürperdi sesi cok sertti ama bi o kadarda güzeldi,sanki aglamaya hazirlanan bir kadinin bekledigi şarki gibi ic  gidiklayiciydi .
"Bilmek istemesem sormazdım herhalde" bana dogru yakinlasti Yüzü sanki binlerce genc kizin dualariyla toparlanmis gibiydi cok güzeldi bir an gözlerim doldu .
Nedenini bilmiyorum ama siması bir yerden bana tanidik gibiydi .
Muhtemelen 22-23 yaslarindaydi.
"Benim kim oldugum önemli degil şimdi sadice  defolup gidiceksin buradan ama bunlardan önce üzgünüm"  ona şaşırmış gözlerle baktim
"Birincisi beni neden kacirdin ,
İkincisi aptal falansin sen galiba cünkü gercekten sıyırmissin, hem kacirip hemde özür dileyip serbest birakiyorsun !
Üçüncüsü saat kac ?"(biliyorum bu biraz tuhaf oldu ama eger teyzem yoklugumu fark etti ise gercekten burda ölmeye ihtiyacim olacak)
Icimden düsündüklerim beni korkutmaya baslamıştı ve henüz üç sorumunda cevabini alamamistim sadice beni izliyordu , önümde dikilmiş bana bakiyordu ve bu beni korkutuyordu .
"Çok fazla konusuyorsun çeneni senmi kapatacaksın yoksa gitmeden önce koli bandının tadınamı bakmak istersin ."
Bir anda icimden tuhaf bir irkilti yükseldi bu oydu annemin katili annemi öldüren adam nasıl olurdu, nasıl çıkmıştı hapisten neden öldürmüştü annemi gözüm yanmaya başlamıştı ve sol gözümden küçük bir damla çeneme doğru süzülüyordu
"Ne istiyorsun lanet olasıca ne istedin annemden !"
Biçimli olan kaşları çatıldı ve bakışları sertleşmisti .
O benim annemdi .
Ben normal çocuklar gibi annemle vakit geçirememistim hiçbirzaman .
Doğru dürüst sarılamamıştım bile anneme .
Benim yaşadığım bu hayatın sorumlusu oydu , karsimda duran bu adam .
Annemi almisti benden , hayatimi almisti .
"Hicbir bok bildigin yok !"
Bagirmasiyla yerimden sıcradım.
Ölmek umrumda degildi fakat gözlerimden istemsizce yaslar süzülüyordu.
"Anlat o zaman hadi , dinliyorum . Bir kizin umudunu herseyini, annesini aldin elinden"
Arkama dogru gecti.
"O kadin. Senin. Annen. Degil !
Söyledigim gibi sen hiçbirseyin farkinda degilsin."
Sinirlerim gitgide bozuluyordu ,
Ne demek istediginden hiçbir fikrim yoktu fakat teyzemde bana bu lafı söylüyordu ama umursamıyordum .
"Ne demeye çalışıyorsun. İnan hiçbirsey anlamıyorum. "
Sesimi iyice yükselttim .
Korkmamam gerekiyordu,
Bu adam benim annemin kayiliydi .
Ama bu hicbirseyi değistirmiyecekti. Hem ölümden de korkmuyordum zaten benim yaşayan ölüden farkım yok.
Bir an düşüncelerimden sıyrıldım.
O hala arkamda duruyordu.