Umutsuz Ve Onunla

Gerçekler

"O kadın katil. Senin annen sandığın o kadın.
Ben çok küçükken annem kanser yüzünden hayatını kaybetmiş. Bir süre sonra babam onunla evlendi. Hersey normal gidiyordu hatta benim hayatım bile ."
Sanki konuşurken acı çekiyordu ve son kelimeyi söylerken güldü ,
Artık gerçekten korkuyordum .
"Onun hiç cocugu olmuyordu ,
Sırf kendi çocugu olmuyor diye benden nefret edip ayni zamanda eziyet ediyordu .
Bi gün ben mutfakta onun yaptigi kurabiyelerden gizlice yiyordum .
Ve o mutfaga girdi iki kadeh viski doldurdu , ama birtanesinin icine cebinden cikardigi bir hap atti ne oldugunu anlamadim cünkü ondan saklaniyordum .
O günden sonra baban ani bir sekilde felc oldu. Bütün doktorlara gittik ama kimse hiçbirsey yapamadi .
Ve.....
Babamida kaybettim .
İste o gün hayat bana ikinci darbeyi vurmustu. Onun icin hersey normal gitti babamin servetini yedi kedine bir es buldu ve evlendi .
Daha sonra beni esirgeme yurduna verdi .
En cokta tuhafima giden neydi biliyormusun Gece ?"
Anlamiyan gözlerle ona baktim .
"Beni verdikleri gün yurttan bir kız bebek aldılar . Ayni zamanda benim hayatımıda tabi"
Bogazima sert bir yumru oturdu sanki. Burnum sızlıyordu. İçimde çığlıklar kopuyordu .
Ne yapmaliydim ondan nefretmi etmeli . Peki ya yalan söylüyorsa nasil inanabilirdim.
Ama bu kadarini asla kaldirazdim gercekten yapamazdim . Gözlerim yanıyordu ve istemsizce tek tek yanaklarima damlalar firar ediyordu.
"Hayır ! Yanlan söylüyorsun . O kadın benim annem degil ! Hem benim annem kimseyi incitmez ki ! Degilmi . Lütfen. Yalvarırım yalan söylüyorum de !"
Bağırıyordum . Bagıra bagıra ağlıyordum. Çünkü hayatim bir yalandan ibaret olamazdi ben filimlerde bile kaldiramazdim böyle seyleri bu çok iğrençti .
Hangi insan asil annesi olmayan bi kisiye anne diyebilirdi ? Nasil asil annesi kim bilir nerdeyken o , o insana sarilabilirdi veya cani yandiginda anne diye aglayan küçük kizin yanina annesi yerine baska bi kadin gelebilirdi ! O yaranin acisi dinermiydi sonra ha gecermiydi o yara ?
"Gerçekler insanin canini her zaman acitir , ama yalanin verdigi aci gercegin acisindan kat kat üstündür "
Göz yaslarım yavaş yavaş küçük hıçkırıklera dönüşüyordu.
Bunlari belki daha sonra ögrenseydim gercekten canima kiyabilirdim .
"Peki ya gerçek ailem onlar nerde ?"
Birden nefesi enseme çarptı ve kalp ritmim tuhaf bir hal aldı.
"Onlar hakkinda hicbir bilgiye ulasilmadi . Ama arastirilmaya devam ediliyor ."
"Peki. Tamam. Simdi beni serbest bırakirmisin ellerim aciyor. "
Gercektende acimaya baslamisti,
Eski görünen sandalye ahsaptandi ve kolumu zedeliyordu.
"Çözebilirim... Ama ayaklarin bagli durucak .
Hem kacmiyacagin ne mâlum "

"Manyak herife bak sen ya!" İç sesim devreye girmisti ve sonuna kadar hakliydi .
"Galiba senin psikolojik sorunlarin var ? Sen kendin söylemedinmi affet ve git diye ?
İste bende gitcem ! Çöz hadi. "

Sırıtıyordu . Bu kadarda olmaz yani gercekten sinirimi bozmaya baslamisti .
"Fikrimi degistirdim . Simdi uyu .
Ayrica bana birdaha emir verme koli bandi hala gecerli . Hem bu saatde nereye gitmeyi planliyorsun "
O kadinin evine gidemezdim birdaha hem benim teyzem bile degildi .
"Ben kendime kalicak bir yer bulurum . Hem daha ismini bile bilmedigim bir katilin deposunda bir sandalyeye bagli olarak geçirmek istemiyorum günümü!"
Gözlerimi devirdim. Cidden ne yapmami bekliyordu burda böylece oturmamimi .
"Adımı öğrenmek istiyorsan sorman yeterli olurdu. Bu kadar laf salatasi yapma en azindan " sinsice sırıttı .
"Adiniz umrumda degil, sayin Çağın Kılıç bey . Lafin gelisi söyledim. Kusura vakmayin sizin vejeteryan karsiti oldugunuzu bilmiyordum , sonucta polisler gelip annenizi öldüren katil bir vejeteryan karsiti demedi !"
Yine sesimi yükseltmistim ama bu adam hakediyordu
Hısımla önüme geldi ve aramizdaki mesafeyi nefeslerimiz birbirine çarpacak derecede kapatti.
Gözlerimin en içine bakti .
Sanki orda birsey varmis gibi.
Sanki karalarin karasına karismak istermişcesine...
"Sakın. Birdaha. O kadina. Anne. Deme ! O bu kelimeyi hak edecek hicbirsey yapmadi. Anladinmi beni."
Her lafin üstüne bastirdi.
Gözlerim tekrardan doldu canim acimisti .
Gercekler neden bu kadar acitmak zorundaydi ki ?