Gülizarın annesi vefat etmesine rağmen hiç üzüldügünü görmedik veya o belli etmiyordu. onun yerinde olsaydım kendimi öldürmüştüm doğrusu. Ama bakışları çok şey anlatıyordu. ''benim acım var kimseye anlatamıyorum'' modundaydı. Ama o kadar hayattan bıkmış bir hali olsada güzel direniyordu.
Akşamları dokunsan ağlayacaktı Gülizar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PİSKOPAT KIZ
AksiSevdenin tam olarak normal bir insan beynini kullanamıyor olması ailesinden gördüğü baskı çevresinden gördüğü eziyet ettiği kavgalar ve bulaştığı işler sizce normal mi ? Kimsenin bu kitabı okuduktan sonra yapmaması gereken hareketler kimsenin başına...
