İçimde Ki Duman

Bölüm 1

Gitme ,lütfen bak söz veriyorum daha iyi biri olmaya çalışırım. Ama kal be .
Beni yarım bırakma hem gitmen için bir sebeb yok . Varsada anlat düzeltirim. Elimden ne geliyorsa yaparım. İstersen gideriz bu şehirden istersen başka ülkeye yerleşiriz ama lütfen bana böyle boş bakma be güzelim . Yüregim dayanmıyor. Bak o uçağa binme lütfen sen o uçağa bindiğin an ruhum bedenimden ayrılır. Gitme minik dünyam beni bırakıp gitme. Hadi gel de sarılalım eminim ki herşey yoluna giricek. Bir kere sarıl bana hadi bitanem gel .
" Çağan bitti gidiyorum beni arama"

Hey adamım uyan hadi . Şu lanet alarmı duymuyormusun .Bak hâla uyuyor . Çağan oğlum uyan bak işe gitmemiz gerek. Tamam kardeşim sen kaşındın.

" barış siktir git "

Sen bilirsin çağan ama baban yarım saat önce şirkete çağırdı. Ve ben daha gencim o yüzden hadi ben çıktım kardeşim.
Çarpan kapı sesiyle başımı kaldırıp saate baktım. Tam on ikidi .
Gene o lanet kabuslar başlamıştı. Tam iki yıldır hergün işkence çekiyordum.
Ölümü düşünmedim. Çünkü ozaman pes etmiş olurdum ama biliyorum onu bulucaktım.
Odamda ki banyoya kendimi attım. Beni ancak su rahatlabilirdi. Duşu en sıcağa ayarladım. Bedenim yanıyordu. Umursamadım çünkü yüreğim yeterince yanmıştı.
Bedenimi kurulayıp duştan çıktım.
Şirkete gitmek için hazırlanmaya başladım. Pek kahvaltı edesim yoktu.
En sevdiğim bebeğim olan ferrarimin anahtarını aldım . Bu bebeği seviyodum.
Arabama atlayıp şirketin yolunu tuttum. Babamı seviyordum. Ve onun dediği herşeyide yaparım.Tam kavşaktan dönerken telefonum çalmaya başladı. Ekranda babam yazısını görünce gülümsedim. Azar yemek başlıyordu.
" efendim baba "
Onun sinir dolu sesi beni gülümsetmişti.
" Baba kavşaktayım"
Telefonu kapatıp yan koltuğa koydum. Yola döndüğümde birine çarpmak üzere olduğumu farkettim. Ama artık çok geçti .