MASUM YALAN

Bölüm 4

Eve geldiğimde mutluluktan ölmek üzeredim fln ailemde bunun farkına vardı.Neler yaptığımı neden bu kadar mutlu olduğumu sordular.

Bende herşeyi anlattım.Onlarda gülümsemeleriyle benim mutluluğma ortak oldular.Markete gitmek ve çalışmak için can atıyordum,öğle araları iş çıkışlarını

dört gözler bekliyorum.Mirza'ya yalanlar söylüyorum ama tatlı yalanlar bunlar bence çünkü şimdi ki hayatımı seviyorum ve kaybetmek istemiyorum,

aslında kim olduğumu da bilmesini istemiyorum,o beni hep markette çalışan o kız olarak bilsin benimle öyle arkadaş olsun istiyorum.

Biliyorum bu haksızlık onun için ama şimdilik en iyisi böyle olması.

Sabah olduğunda gözlerimi heyecanla ve mutlulukla açtım, bugünde öğle arası ve iş çıkışı onu göreceğim diye hızlıca hazırlandım,kahvaltı bile

yapmadan evden çıktım, bizimkilere hoşçakal dedikten sonra markete gittiğimde gözlerim hep saatteydi zamanın hemen geçmesini istiyorum.

Öğle arası olmuştu, her zaman ki gibi Mirza geldi bu sefer arkadaşıma beni yarım saatliğine idare etmesini söyledim ki daha fazla zaman geçirebilmek için

Markettin yakınlarında bir park varmış Mirza'yla oraya gittik birlikte yemeğimizi yedik sohbetimizi ettik, her şey çok güzel geçiyor.Mirza gülümseyerek

bana baktı ve

-İş çıkışı bir yere götürmek istiyorum seni gelir misin ? diye sordu. Bende merakla

-Nereye ? diye sordum. Söylemedi süpriz olucağını söyledi.Heyecanlandım ve hemen

-Tamam.Dedim.

Bu arada çok güzel sohbetler ediyoruz fln derken saatin geçtiğini gördüm,ve gitmem gerektiğini söyleyip kalktım.Mirza ters yönden gitti.

Ben markete giderken yolda eski sevgilimi gördüm, hemen görmemezlikten geliyim derken selam verdi.

-Naber bebeğim ? Dedi, itici itici evet onu bir zamanlar sevdim ya da hoşlandım ama şuan nasıl onunla çıktığımı aklım almıyordu, aslında

çok zıt karekterlerimiz vardı.Bne bu düşüncelerimi bir kenara bırakıp yüzümü yalandan bir gülümseme yapıştırıp

-İyi Ceyhun senden ? Dedim.O da yakınlaşmaya çalışarak ki kesinlikle bu beni sevdiği anlamına gelmez o zaten yılışık bir tip olduğu için ciddiye

almıyordum.

-İyi bende yanında ki kimdi sen öyle kişilerle takılmazdın, hatta burada ne işin var ki park köşelerinde ? Diye kinayeli bir soru sordu.

Onu kesinlikle ilgilendirmiyor, açıklama yapmamda gerekmiyordu, o yüzden geçiştirerek ve birazda sinirlendim.

-Ne varmış yanımdakinin bu arada onun ismi Mirza ayrıca artık ben böyleyim neyse benim işim var görüşürüz.Diyerek koşar adımlarla uzaklaşırken

arkamdan sorular sormaya devam ediyordu.

-Ne işin var ki senin tatilde hem sen neden tatile çıkmadın, ilk defa seni şehir dışı veya başka ülkede olmadığını gördüm.Diye arkamdan bağırıyordu.

Tabi ki hiç cevap vermedim arkama bile bakmadım.

Markete geldiğimde aklımda iş çıkışı nereye gideceğimiz vardı.