(Aid POV)
"Good morning 😥"
"Good Morning Aid! 😊"
"Good morning!!"
"Anong oras kayo naka uwi dalawa kagabi?"
"Hmm? Mga 8pm ata."
"Hmm. San nanaman kayo galing dalawa?"
"Sinamahan namin si Dave, may binili."
"Ah. Hindi ko na kayo nahintay kagabi. Pagod na ako kaya nakatulog agad ako 😧"
"Ok lang yun!😉"
"Hey Aid!"
"Bakit Chrish?"
"HAPPY BIRTHDAY!!😄😄😄"
"Oh! Thank you so much!😍 I love you Chrish!!"
"Your welcome😊😊"
"Tumulong ako magluto niyang special breakfast pancake mo😉"
"Talaga?? Di nga??"
"Oo nga! Tanong mo pa kay Chrish!!"
"Haha😊 Yeah. Maaga pa nga nagising kesa sakin si Rin eh."
"Hmm. Parang ayoko naman kainin tong gawa niyo.. Sayang.."
"Naaaah! Go ahead! You should eat it. That's for you."
"Thank you so much again you two!! COME HERE!!😙😙😙"
Then I remember. Birthday ko nga pala, hindi ko na kasi masyadong sini-celebrate birthday kasi dadaan lang naman yun ng parang normal na araw. Para sakin. Tsaka feeling ko sakit lang sa ulo mag arrange ng celebration.
Pero itong dalawa kong alaga sinurprise ako kahit maliit lang I appreciate it. Kasi kahit papano na-feel ko na may nakakaalala pa pala kahit di ko nababanggit.
"Aid, papasok na kami ha! See you later!"
"Hatid ko na kayo."
"Wag na."
"You guys sure?"
"Yup!"
"Ok then. Ingat kayo."
"Bye!!"
Hmm. Guess there's nothing left to do here papasok na din ako. Since birthday ko bibili nalang ako ng cake para dadalhin ko sa office ko. Nice.
"Miss, can I have that mocha caramel cake?"
"Ano pong ilalagay natin mam?"
Hmm? Papalagyan ko pa ng "Happy Birthday"? Tsk. Wag na, baka sabihin pa sa office papansin ako. Hehehehe😅
"Ah, no. Just the cake please."
"Ok po. Here you go po. Thank you, come again."
"Thanks."
Pwede na to. Sabihin ko pa meryenda ko. 😆😆
"Good morning Aid."
"Good morning Sachie!! Ay, pwede bang paki lagay naman netong cake sa ref?"
"Cake? Para kanino yan?"
"Wala lang. Para may meryenda mamaya?"
"Ah. Akin na. Baka matunaw pa."
