11.22.26

Krepnis the house elf

ครีเดนซ์ใช้ไม้ที่หาได้ตามใต้ต้นไม้ละแวกใกล้ๆมามัดให้เป็นไม้กางเขนและนำไปปักเหนือหลุมศพเพอซิวาล เกรฟส์

"หลับให้สบายนะครับคุณเกรฟส์" เด็กหนุ่มบอกร่างที่นอนนิ่งสงบใต้ผืนดิน ดอกไม้ป่าหนึ่งช่อ ดอกเดซี่สีขาว สัญลักษณ์แห่งความบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ถูกวางไว้บนฐานของไม้กางเขน เด็กหนุ่มไม่รู้ความหมายของดอกไม้ แต่มันเป็นดอกไม้ชนิดเดียวที่ขึ้นกระจายๆบนเนินป่าหญ้ารกร้างแถบนี้

เมื่อจัดการหลุมศพเสร็จ เด็กหนุ่มมุ่งเดินขึ้นเนินเขาต่อไปจนมายืนหยุดอยู่หน้าประตูคฤหาสน์หลังงามเก่าแก่ เขาเคาะประตูบ้านเบาๆอย่างไม่คิดว่าจะมีใครหลงเหลืออยู่ในบ้าน หากไม่นานก็มีผู้มาเปิดประตู ครีเดนซ์ต้องก้มลงมองไป เขาตกใจ มีสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆที่เขาไม่เคยเห็น หูของมันยาวแหลมและมีขนาดใหญ่ ตาทั้งสองข้างเหมือนลูกเทนนิส ขนาดของมันสูงประมาณเด็กเล็ก แต่ผิวหนังที่เหี่ยวย่นและขนคิ้วที่ขาวทำให้น่าเชื่อว่ามันน่าจะอายุอานามพอสมควร มันใช้ปลอกหมอนผ้าฝ้ายสีเขียวเข้มพันเป็นเครื่องแต่กาย

"ฉันชื่อเครปนิส เป็นเอลฟ์ประจำบ้านตระกูลเกรฟส์ เจ้านายไม่อยู่บ้าน" เอลฟ์ชราบอกอย่างไม่ค่อยพอใจต้อนรับ ครีเดนซ์สะดุ้งด้วยไม่คิดว่าตัวอะไรสักอย่างที่อยู่ตรงหน้าจะพูดได้

"เอ่อ ฉัน..."

"ถ้าไม่มีธุระอะไรก็กลับไปซะ บ้านนี้ไม่ต้อนรับคนแปลกหน้า"

"เดี๋ยวๆซิ " ครีเดนซ์ร้องบอก เขาทรุดตัวคุกเข่าคุยกับมัน เอลฟ์ประจำบ้านกระโดดหนีอย่างไม่คุ้นชินเนื่องด้วยในชีวิตของมันไม่ค่อยมีพ่อมดแม่มดคนไหนยอมคุกเข่าพูดคุยกับมันให้เห็นบ่อยนัก

"เจ้านายเธอ คุณเพอซิวาล เกรฟส์น่ะเหรอ?" เด็กหนุ่มรีบถามก่อนที่เจ้าตัวนี้จะปิดประตูไล่

"ใช่ก็มีคนเดียวนั่นแหละ เจ้านายคนอื่นท่านเสียไปหมดแล้ว" เอลฟ์ชราตอบห้วนๆ ตอนนี้ดวงตาโปนๆของมันพิจารณาครีเดนซ์อย่างระมัดระวัง มันเริ่มคิดว่าคนแปลกหน้าผู้นี้น่าสงสัยมันแสดงสีหน้าไม่ไว้วางใจมองเด็กหนุ่ม แต่แล้วสายตามันก็มาสะดุดตรงสร้อยที่เด็กหนุ่มห้อยสวม