11.22.26

Witchcraft and 11.22.26 DAY I

"คือเครปนิส ฉันมีเรื่องจะสารภาพ" ครีเดนซ์อึกอักที่จะบอกความจริงเกี่ยวกับตัวเขาให้เอลฟ์ประจำบ้านรู้

"ฉันเป็นพ่อมดที่ใช้เวทมนตร์ไม่เป็นน่ะ"

เอลฟ์ชราอ้าปากค้าง "นายท่านครีเดนซ์จะบอกว่าไม่ได้ศึกษาอยู่ที่อิลเวอร์เมอร์นี่?"

"อิลเวอร์เมอร์นี่มันคือที่ไหนเหรอ" เด็กหนุ่มถามซื่อๆ

เครปนิสถึงกับต้องเอามือกุมศีรษะโตๆของมัน "พ่อมดแม่มดทุกคนเมื่ออายุ 11ปี ต้องเข้าเรียนที่โรงเรียนพ่อมดแม่มด อิเวอร์โมนี่ขอรับ"

"ฉันเกิดในครอบครัวของโนแมจน่ะ"

"แต่นายท่านครีเดนซ์แน่ใจใช่มั้ยว่าตัวเองไม่ใช่โนแมจ" เอลฟ์ชราถามอย่างเริ่มไม่ค่อยเชื่อ

"แน่ใจสิ ไม่งั้นฉันจะหาที่นี่เจอได้ไง..." ครีเดนซ์ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี เขาพยายามเล่าว่าเวทมนตร์ของเขาเกิดจากนึกคิดเอา บางทีก็ใช้ได้ บางทีก็ใช้ไม่ได้

"อย่างถ้าให้เสกถ้วยชาบนโต๊ะนี้ลอยล่ะขอรับ นายท่านครีเดนซ์ทำได้ไหม" เครปนิสลองทดสอบหลังถอนหายใจยาว

"ไม่ได้หรอก" ครีเดนซ์บอกพลางหน้าเศร้า "ไม้กายสิทธิ์ฉันก็ไม่มี"

เอลฟ์ชราเอามือกอดอกอย่างใช้ความคิด ร่างเล็กเดินออกไปจากห้องรับแขก ดุ่มๆไปที่ห้องหนังสือที่อยู่อีกฟากนึงของบ้าน โดยมีครีเดนซ์เดินตามไปด้วย หลังประตูไม้โอ๊คเป็นห้องทรงกลม มีฟากหนึ่งของห้องเป็นกระจกรับแสงความสูงตั้งแต่พื้นจรดเพดาน ครีเดนซ์รู้สึกตกตะลึงกับจำนวนหนังสือมากมาย สันปกแต่ละเล่มดูเก่าแก่เรียงกันอยู่บนชั้นไม้ขนาดสูงลิบ นี่ต้องเรียกว่าห้องสมุดถึงจะถูกกว่า และที่น่าแปลกสำหรับเด็กหนุ่มคือห้องนี้ไม่มีบันไดสำหรับปีนหยิบหนังสือ

ตรงกลางห้องที่เปรียบเสมือนจุดศูนย์กลางของหนังสือจำนวนมากมายหลายหมื่นเล่มมีโต๊ะตัวเล็กๆไว้ตั้งโคมไฟ และโซฟาน่านั่งอยู่ข้างๆ มีชั้นหนังสือที่เหมือนประตูกลแง้มไว้พอสมควรจนเห็นว่ามีทางเข้าสู่ห้องทำงานให้เดินเชื่อมถึงกันได้