Oyunbozan

D2

Sabah babamın:

-Almira kızım hadi uyan artık.Kahvaltı yapacağız !

Demesiyle uyanmıştım.Babam yatağıma bir kaç metre uzakta kalan kapıdan sesleniyordu,beni her sabah öperek uyandıran babam..

Ellerimle gözümü ovuşturdum va kapıda duran babama bakıyordum.Dün olanlar,o korkunç kadın..Yoksa kabusmuydu sadece diye düşünürken merdivenlerden tak tak tak sesler geliyordu bir iki saniye sonrada kapının kenarına başını dayamış bana bakan babamın yanına,üzerinde uzun bembeyaz gecelik üzerindede kıpkırmızı yürüdükçe arkaya doğru savrulan bir hırkası olan ince dudaklı somurtuk bir kadın geldi.İşte o kadın!Dün gece evimize gelen korkunç kadın buydu.

Hiçbir şey kabus değildi yani,veya ben hala uyanamamıştım...

Kadın kolunu babamın omzuna attı,hafifçe yaklaşarak öptü ve sonra gözlerini hafifçe kısarak bana baktı. 

Bense onun o şeytan bakışlarına katlanamamıştım.Başımı yavaşça aşşağıya eydim ve parmaklarımla oynamaya başladım.Bir an önce bana bakmayı kessinler istiyordum ki babam Gülnur denen o kadının elinden tutarak hafifçe çekti:

-Hadi hayatım.Biz mutfağa inelim.Dedi ve sonra bana dönerek:

-Sende istersen gelirsin kıım,biz yemeye başlıyoruz.

Dedi ve gittiler.

O günde hafta sonuydu.Cumartesi.O kadınlamı kalacaktım bütün gün yoksa,belkide herzaman böyle olacaktı!!!

Sonra birden dün çizdiğim resim aklıma geldi.Kimse onu görmeden alayım dedim içimden.Hemen ayaklarımı uzattım,terliklerimi giydim ve odamdan çıktım.Hızla merdiven basamaklarını indim ve orada kimsenin olmadığından emin olmak için etrafıma bakındım.Kimse yoktu.Kesin  kadın mutfaktaydı.Zaten babamda lavaboya gitmişti.Bende merdivenin yanındaki sandalyenin altına bakmak için eğildim.Ama resimim yerinde yoktu!

Sonra başımı kaldırdım ve sessizce doğruldum.Arkamı döndüğümdeyse Gülnur duvara yaslanmış bana bakıyordu.Elindeyse resimim vardı.Hiç vakit kaybetmeden:

-Bunu mu arıyorsun küçük hanım? Dedi.

Çok korkmuştum.Sert bakışlarıyla benden cevap bekliyordu sanki.Ama bana sıra gelmeden birkaç adım atarak yaklaştı ve kağıdı ağır ağır yırtmaya başladı sonrada alaylı bir ifade ile :

-Artık benim olduğum bir resim çizsen iyi edersin.Dedi.

Elindeki kağıt parçalarını yere atarak mutfağa doğru uzaklaştı.Bense çaresiz kağıtları toplamaya başladım.

Sinirliydim ama sadece Gülnur'a değil,babamada...

Benim annem olmadanda olsa sadece babamla en azından şimdikinden daha güzel bir hayatım olabilirdi.Ama babam beni anlamadı.Her kadının ANNEM olabileceğini düşündü ve başka bir kadın getirdi evimize.'Gülnur'.İçimdeki ses doğru söylemişti, bakın babamda kayıp gitmişti ellerimden..