Oyunbozan

D4

Çikmamistim daha odamdan.Bir süre çıkmayida dusunmuyordum.Birden odamın kapısı açıldı.Açan tabikide Gülnur'du:

-Hemen benimle aşşağıya geliyorsun.Daha kahvaltı masası duruyor !!

Ben sesimi çıkartmadım.Öylece olduğum yerden ona bakıyordum.Sonra bana doğru gelip sertçe kolumdan çekerek odadan çıkarttı.Bir süre sonra kolumu bıraktı ve başıyla 'beni takip et' dercesine işaret yaptı.Bende çaresiz,peşinden gittim.

Mutfağa gelince kapıda durdu ve parmağıyla kahvaltı masasını işaret ederek:

-Bu masa toplanacak sonrada tabakları,kaşıkları makinaya dizeceksin küçük hanım.

Dedi ve arkadını dönüp gitti.

Ben daha önce hiç masayı toplayıp,tabakları kaşıkları makinaya dizmemiştim.Nasıl yapacağımı da bilmiyordum daha.Sonra masadaki reçelleri vs. buz dolabına yerleştirmeye başladım.Tabakları,kaşık-çatalları tezgaha koyup,kalan ekmekleri poşete doldurdum.

Yediğim şeftaliyle açlığımı bastırsamda karnım hala açtı.

Buzdolabının içinden birşeyler almak için kapağı tekrar açtım.Direkt gözüme vişne reçeli çarptı ve onu aldım.Ekmek poşetinden bir dilim ekmek çıkartarak vişne reçelini ekmeğe sürdüm.Yemek masasının etrafındaki sandalyeler çok yüksekti,benim boyumda bu sandalyelere çıkmaya yetmiyordu.Bende masanın arkasına,yere oturup yemeğe başladım.Birden:

-Ben duşa giriyorum hemen çıkarım.Çıktığımda buraları bitirmiş ol! Dedi Gülnur.Korkmuştum beni böyle görecek diye.Az önce yere oturmuştumya beni görememişti daha.

-Almira! Nerdesin sen? Diyerek mutfağa bakınmaya başladı.Ayağında hiç çıkartmadığı topuklu ayakkabısı yoktu,heralde duşa girecek diye çıkartmıştı.Eğer çıkartmasaydı onun gelişini önceden anlardım ve bunların hiçbirini yaşamazdım diye düşünürken:

-Ne yapıyorsun sen burada?Ben sana buralar bitecek demedim mi?

Öylece yere bakıyordum.Yüzüne bakmaya cesaretim yoktu.Birden:

-Kalk ayağa! Diye bağırdı.

Ayağa kalktım.Elimdeki ekmeği parmağımın ucuna basarak anca yetişebildiğim masaya bıraktım.Sonrada Gülnur'a döndüm.Ama hala birşey söylememiştim.Sadece yüzüne bakıyordum.Çok sinirli görünüyordu.

-Küçük şeytana bak sen,dedi ve omuzlarımdan tutarak iki eliyle ittirdi beni.Canım fazla acımamıştı ama dengemi kaybetmiştim ve daha fazla ayakta duramadan yere düştüm.Kalça kemiğimin üstüne.İşte bu sefer canım çok acımıştı.

-Şimdi kalk ve buraları toparla!! Birdahada seni böyle görmeyeyim.Dedi sonra ağır ağır mutfaktan uzaklaştı.Bende yerden kalkmaya çalışıyordum.

Mutfak kapısının önüne kadar gittim.Onun merdivenlerden çıkışını izliyordum.Son basamağıda çıktıktan sonra birazdaha bekledim.Ve lavoba kapısının kapandığını anladığım gibi,bir anlık kararımla giriş kapısına kadar koştum.Kapıyı açarak dışarı çıktım.Kapının dış mermerinde duruyordum öylece.Bir elim hala kapıdaydı,kapatmaya cesaretim yoktu çünkü.

Evin bahçe kapısının yanından geçen yola dalmıştım.Gitsem mi ? Gitmesem mi ? Diye düşünüyordum.Sonra babamın arabasını gördüm.Babam hafta sonları işe gitmezdi,sadece toplantısı olduğunda uğrardı.Bugünde toplantısı erken bitmiş ki eve erkenden geliyordu.

Arabayı fark ettiğim gibi eve girdim,kapıyı kapattım.Koşarak merdivenin son basamağına gittim ve beklemeye başladım.Babam eve girdiğinde ben merdivenlerden iniyormuşum gibi yapacaktım.Tahmin ettiğim gibi oldu.Babam her zamanki gibi kapıyı anahtarıyla açtı.Bende hemen harekete geçtim ve merdivenden iniyormuşum gibi yaptım.Babam başka hiçbirşey söylemeden:

-Annen nerede kızım? Dedi.

Bende duşa girdiğini söyledim.Artık babamda geldiğine göre bulaşıkları makinaya dizmeme gerek kalmadığını düşünmüştüm.Babamın arkasından koşarak odama çıktım.Kapımı kapattığım gibi lavoba kapısının açıldığını duydum.

Yaklaşık on-on beş dakika sonra Gülnur kapımı açtı ve:

-Kızım.Dedi.Yine sinirli bakıyordu ama sözleri hiç öyle gelmiyordu kulağa.Gülnur'un hemen arkasından babam geldi:

-Demek anlaşıyorsunuz artık dedi.Herhalde Gülnur'un kızım demesinden etkilenmişti.Onunda neden kızım dediği şimdi belli olmuştu zaten.İki yüzlü şeytan !!

Sonra babam yanımızdan ayrıldı.Gülnur da kapıyı kapatarak bana yaklaştı.Mutfağı toplamamışsın.Şimdi babana güvenme.Baban yurtdışındaki önemli şirketlerle görüşüyor bu aralar.Evde çok yanlız kalıcaz.Mesela yarın.. Dedi.Hızla odamdan çıktı.Kapıyı kapatırken gözlerini üzerime dikmiş sanki beni korkutmak ister gibi bana bakıyordu.

Yarın evde bana neler yapacağını bile bilmiyordum,korkuyordum..

Bugün evden kaçacaktım,hani son anda vazgeçmiştim.İşte Gülnur'un o bakışları benim son kararım olmuştu.Kaçacaktım yarın evden.