Bir Hufflepuff'lının Günleri

-1-

Tren istasyonundayım.
Peron 9 3/4'ten geçtik ve annemle beraber treni beklemeye başladık. O sırada sanki karnıma ağrılar girdi. Anneannemle sabah yaşadıklarımızı hatırladım. Bana çok sert bir şekilde eğer Ravenclaw'a giremezsem ailenin yüzkarası olacağımı söyledi. Annem de beni germek istemiyordu ama bana attığı bakışlarla bu konu hakkındaki düşüncesini çok net bir şekilde anlayabiliyordum.
Derin bir nefes aldım ve anneme baktım. Bana bir avuç galleon verdi. Sonra gülerek "Okulda ihtiyacın olmayacak ama trende karnın acıkırsa diye." dedi. Bir süre farem Travers ile oynadım. Sonra tren geldi. Travers'ı kafesine koydum ve eşyalarımı yerleştirdikten sonra trene bindim. Annem olabildiğince yüksek bir sesle "Ravenclaw! Unutma tatlım!" diye bağırdı. Tamam. Artık cidden korkmaya başlamıştım. En son gerçekleşen büyük Hogwarts savaşında Voldemort öldürüldüğünden beri
Slytherin'den çıkan büyücülerden hiçbiri yoldan sapmamıştı. Oraya da gidebilirdim. Şahsen bu konuda ayrım yapmıyordum.
Sakince boş kamaralardan birine geçip oturdum. Yanımda Travers'da vardı. Elimdeki Hogwarts Tarihi Kitabı'nın Okul binaları bölümünü karıştırmaya başladım.  Ravenclaw bölümünü yeniden okumaya başladım. Ravena Ravenclaw'dı diademinin aslında bir hortkuluk olduğunun anlaşıldığı ve Harry Potter ve arkadaşları Ron Weasley ve Hermoine Granger tarafından nasıl yok edildiği kısmı okumaya başladım tekrardan.
Sonra Aklıma Hufflepuff binası geldi. Aslında içten içe oraya gitmek istiyordum. Çünkü Hufflepuff'ın değerleri sıkı çalışma, sabır, sadakat ve adalettir. Ve çoğu kişinin inandığınız aksine oradan da birçok kahraman çıkmıştı. Cedric Diggory mesela Harry Potter için genç yaşta ölen kahraman.
Kitabı kaldırıp pencereden dışarı bakmaya başladım. Çok güzel görünüyordu. Hayatım boyunca gördüğüm bütün yeşilliklerden daha çok yeşillik vardı. Bir süre sonra kamaranın kapısı çalındı. Dışarıda Sarı saçlı mavi gözlü bir kız ve kahverengi saçlı mavi gözlü bir çocuk duruyordu. Kız kapıyı biraz araladı ve "Oturabilir miyiz?" diye sordu. Evet anlamında başımı salladım. Kız ve çocuk hızlıca karşıma oturdular. Kız gülümseyerek elini uzattı ve "Ben Minevra Longbottom yanımdaki de erkek kardeşim George Longbottom. Neville Longbottom ve Katie Bell'in çocuklarıyız."  Bu tuhaftı. Bu kadar açıklamalarına gerek yoktu. Bende gülerek Ben Marie Clifford.  Bob Clifford ve Aurora Hill Clifford'un kızıyım. Annem büyücü babam ise muggle. Tabi babam artık yaşamıyor. "dedim. Tabi son cümleyi söylerken gülmüyordum. Minevra güldü. George " Sen hangi binaya girmek istiyorsun Marie? Bizim annemiz Hufflepuff babamız ise nereye girerseniz orası diyor. " dedi korkmuş bir şekilde.                " Benim annem ile anneannem Ravenclaw diyor ama ben Hufflepuff binasına girmek istiyorum."  dedim. Minevra         " Babamın dediğine göre ben Ravenclaw George ise Hufflepuff binasına girecekmiş. George Hufflepuff binasını istiyor ama bende onu istiyorum. Tabi adım da Gryffindor müdürü Minevra Mcgonagall'dan alındığı için herkes Gryffindor binasına gireceğimi düşünüyor. " dedi. Biraz üzülmüştü.  Konuyu dağıtmaya çalışarak " Eğer Hufflepuff binasında olursak ikimizde yan yana yataklar seçeriz. "dedim. Güldü. " Olur. " dedi.
Sonra yemek arabalı kadın geldi. Ben Çikolatalı Kurbağa aldım Minevra ve George da.
Bir süre sonra Minevra'nın hayvanı gözüme çarptı. Bu bir baykuştu. Tarih kitabındaki Harry Potter'ın baykuşuna benziyordu. Baykuşu elimle göstererek "Adı ne?" diye sordum. "Severus. Senin farenin adı ne?" diye sordu. "Travers" dedim. O sırada George lafa dalarak kedisini gösterdi ve "Bu da Lydia." dedi. Bunların hepsi Hogwarts kahramanlarının ismiydi. Onlarda Tarih kitabını okumuş olmalıydı.
Uzun süre bir sessizlik oldu. Sonra kamaranın kapısı açıldı. Ron Weasley'e benzeyen bir kız konuşmaya başladı "Merhaba Ben Rose Weasley. Haber vermek istedim. Geldik."

Selaaaaam
Ben buralarda yeniyim. Hikayeyi eğer beğenirseniz sevinirim. İkinci bölüm gene bugün gelecek. Fikir ve görüşlerinizi yoruma yazarsanız sevinirim.
😇😇😇