Taçın gücünün henüz farkına varamamış bir Prenses mi yoksa gücün sadece taça bağlı olduğunu sanan bir Kraliçe mi daha zekidir?
Anne ve kız bağının yere dökülen ilk kanla nasıl bozulduğunu okuyacaksınız.
Büyü Dünyası soğuk savaşa hazır olsa iyi olur...
Annemin onu dinleyeceğini düşünüp çırpınmayı kestim.
Ama annem durmadı.
Kolumu kendisine çekip bıçakla bir şeyler yazmaya çalışıyordu.
"Yeter artık! Kes şunu!"
Bıçağı diğer elimle tutup çekmeye çalıştım. İkimiz de çırpınıyorduk.
Bıçak önce sola gitti, sonra sağa. Neler olduğundan emin değildim. Şoka girmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendime geldiğimdeyse, annemin korkmuş yüz ifadesini ve titreyen elleriyle boynumu tuttuğunu farkettim.
"Merlin!" Abim kilidi açıp odaya girer girmez bunu söylemişti. "Ben onunla konuşmuştum zaten. Pişman- Ne oldu burada?" Koşarak yanıma geldi ve asasıyla yarayı kapatmaya çalıştı.
"Git ve mahzene in. Bana işe yarayacak herhangi bir iksir getir. Çabuk!"
Annem kekeleyerek onu onayladı ve kapıdan koşarak çıktı. Yara iyice açılmaya başlarken sessizce ağlıyordum.
"Çok üzgünüm Aurora. Gerçekten çok üzgünüm ben. Düzgün yapamıyorum."
Ağlayarak kafasını iki yana salladı. "Özür dilerim."
Ona cevap vermek istedim. Bağırarak, hakaret ederek kinimi kusmak istedim. Ama tek yapabildiğim kesilen soluk borumun getirdiği zorlukla nefes almaya çalışmaktı.
Annem koşarak geri döndü.
"İksiri yutması zor. Bu işe yarar." Evet iksiri yutmam gerekiyordu. Ama bilin bakalım neden yutamıyordum. Çekinmeyin, çekinmeyin. Tahmin edin.
Merhemi yanıma gelip sürmeye çalıştı. Parmağını boğazımın içimde hissedince ağzımdan bir miktar kan boşaldı. Onun karşısında bu kadar aciz olmak berbat hissettiriyordu. Ama boğazımda parmağı olduğunu düşünürsek şu an en berbat hissettiren şey acizlik falan değildi.
