Drarry

15.

Draco POV
Toen ik de volgende ochtend wakker werd bedacht me een geweldig idee om toch in contact te komen met wat familie. Ik zou naar Nymphadora Tops kunnen gaan. Tops was tenslotte mijn tante. Waarschijnlijk mocht ze me niet, maar misschien veranderd dat als Harry haar gerust steld. Ik kleedde me aan en ging naar de grote zaal. Er was nog bijna niemand want het was half acht en vrijwel iedereen sliep uit in het weekend. Ik was zo opgewonden van mijn idee dat ik het zo snel mogelijk aan Harry wilde vertellen. Ik had de brief van mijn moeder ook bij me. Hij wist namelijk nog niet dat ik mijn familie niet meer mocht zien omdat ik daarna heb lopen huilen op bed. Ik weet het. Maar stel je nou eens voor dat je geen familie meer hebt. Vreselijk hè? Dit idee gaf me nog een beetje hoop en trouwens als ik nou gemogen werd door Tops had ik nog een familielid die ik makkelijk kon berijken door Harry. Ik liep naar de toren van Griffoendor en stond voor het portret van de Dikke Dame 'Wachtwoord' zei ze terwijl ze verveeld naar haar nagels keek. Ze wendde zich toen tot mij en zag wie ik was. 'Jij bent Draco Malfidus is het niet?' zei ze geïrriteerd. 'Eh, ja' zei ik. 'Jij bent diegene die altijd mensen pest! Scheer je weg jij hoort niet in Griffoendor' zei ze boos. 'Kunt u niet iemand voor me halen?' vroeg ik op mijn aller vriendelijkste toon. Ze keek me geërgerd aan. 'Waarom zou ik?' vroeg ze. 'Mijn liefde van mijn leven zit in Griffoendor' zei Draco. 'Wie?' vroeg ze scherp. 'Harry Potter' antwoordde ik. 'Ja vast. Je gaat zeker doen alsof je verliefd op hem bent om hem later voor schut te zetten omdat hij je geloofde' zei de Dikke Dame afkeurend. 'Nee, nee echt' smeekte ik. 'Het spijt me Malfidus, maar je hebt het bij mij verpest. Als je nou niet zo'n pestkop was' zei ze. 'Ik ben veranderd!' zei ik boos, maar ze negeerde me en keek naar haar nagels alsof die een heel verhaal hield. Ik ging midden op de trap zitten recht voor de Dikke Dame. Ik keek haar de heletijd aan alsof ik naar de bewegende foto's keek in de Ochtend Profeet. Na wat wel een eeuw leek ging het portret open. Heel even maakte ik een sprongetje van geluk, maar het was Harry niet. Na een tijdje wel. Blij liep ik naar Harry toe. 'Zou ik je kunnen spreken onder vier ogen?' vroeg ik en Harry knikte. 'Hier is een leeg lokaal' zei Harry en hij trok me mee. 'Lees' zei ik en ik drukte de brief van mijn moeder onder zijn neus. Toen hij klaar was zei hij: 'Wat erg voor je' 'Ja, maar ik heb een briljant idee' zei ik en ik legde mijn plan uit. 'Het is bijna paasvakantie dus dan kunnen we naar Tops' zei Harry. Ik gaf hem een knuffel. 'Bedankt dat je wilt helpen' zei ik zacht. 'Nou Tops nog' zei hij. Ik kon het niet laten dus ik zoende hem.