-Dobra to było bardzo dziwne... Czemu mam uważać na swoje zycie? Jestem zwykłą nastolatką.. Nevermnd. - Po tych słowach pojechałam dalej lecz wróciłam juz na normalną ścieżkę. Nagle zadzwonił telefon, szybko wyciągnęłam go z torby z nadzieją że to Daria, czułam że musze jej o tym opowiedzieć. - Nieznany numer, dobra odbiorę... -Halo? -H-h-halo? Karolina? -Tak, a z drugiej strony? - Mama Darii, słuchaj, ciężko mi to mówić ale.. - Było słychać że kobieta była cała we łzach, jej głos drżał, ledwo wypowiadała słowa. -Ale..? - Naprawdę się martwiłam, jak mama Darii do mnie zadzwoniła to musiało się stać coś poważnego. - Daria odeszła... - Ale... JAK TO MOŻLIWE?! NIE.. NIE.. NAPEWNO TO JEST KŁAMSTWO!... - Wiem ze to ciężkie... Widziałam jak wpada pod samochód idąc do szkoły... - Dziękuję ze pani zadzwoniła.. Dowidzenia.. - Nie mogłam uwierzyć że to prawda. Pobiegłam ile sil w nogach pod dużą wierzbe (kochałam pod nią siedzieć), skuliłam się w kłębek i zaczęłam płakać.. Przez duze emocje i placz sraciłam przytomność czując że ledwo oddycham~ (Wspominałam juz że mam silną astmę? :") Przez to straciłam w tedy przytomność) - Halo? Hej odezwij się do mnie! - Otworzyłam oczy, poczułam że ktoś mnie trzyma. Ujrzałam chłopaka ok. 16 lat. Miał kasztanowo czarne wlosy włosy, był szczupły i wysoki. Miał cudowny uśmiech 😍
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Szybko się obudziłam, przeszedł mnie dreszcz, było już zimno co oznaczało ze długo leżałam nieprzytomna. Poczułam ucisk w klatce piersiowej. - C-co się stało? - Znalazłem cie tu jakieś piętnaście minut temu.. Na szczęście się obudziłaś.. Miałem dzwonić po karetkę - chłopak uśmiechnął się niezręcznie -Jestem Dawid, a ty? -K-Karolina.. - w tym momencie przypomniałam sobie o telefonie od mamy Darii, łza spłynęła mi po policzku.. - Emm... Wszystko okey? - Ja-ja przepraszam.. Podniosłam się szybko, chwyciłam deskę i pobiegłam szybko w stronę domu. - KAROLINA! Czekaj... -po tych słowach zniknęłam mu z oczu.. Gdy wbieglam do domu cala we łzach pobiegłam szybko na górę do swojego pokoju (Dylan) - Karolina? Wszystko w porządku? - Zostaw mnie!! - Gdy wbieglam do pokoju położyłam się na łóżku, dlugo mi nie zajęło żeby zasnąć.. ------------ 6:00 ------------ -Wstałam jak zawsze o 6, byłam w szoku. Dalej nie mogłam uwierzyć w to co się stało. Postanowiłam odciąć się od internetu przynajmniej na razie. Kiedy włączylam telefon sprawdzając czy nie mam żadnego nieodebranego połączenia od mamy Darii coś mi nie pasowało. Była data 24.01.17 -Ale przecież to było wczoraj.. Dobra, nie ważne, pewnie telefon znowu coś odwala. - Usłyszałam głośne słowa mamy -ŚNIADANIE! - jakim cudem mama wypowiedziała to dokładnie tak samo jak wczoraj.. Ten dzień robi się naprawdę dziwny. - Gdy zeszłam na dol zobaczyłam ze na talerzu jest jajecznica z dwoma kawałkami chleba z serem - Mamo, musiałaś zrobić to samo co wczoraj? - Karolina. Nie próbuj się wymigać od jedzenia. Wczoraj były naleśniki. - jakim cudem... Może ja nie swiruje może to naprawdę.. Zadzwonię do Darii! Genialne! - pomyślałam i bez żadnych słów pobiegłam na górę wzięłam swojego Iphona 6s i wybrałam numer Darii (Daria) - Siemka! (^^) Coś się stało ze dzwonisz tak wcześnie? - DARIA!! To naprawdę ty!! - no tak xd a jak inaczej? coś się stało że się tak dziwnie zachowujesz? - Później ci wytłumaczę tylko proszę, nie idź dziś do szkoły.
○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○ ☆ Hejka! Mam nadzieje ze drugi rozdział się spodobał! Jest trochę dłuższy, myślę że następny tez będzie! Niedługo zabieram się za trzeci tym razem nie będzie po dwóch miesiącach 🙆
