suffer » namkook «

2

O gün, o sözleri söyledikten sonra siyah maskeli adamı bir daha görmemişti.

Ruhu daralıyor, bedeni her geçen dakika geriliyordu.

İçine yerleşen korku, beyninde edindiği fikirlerle birleşince gittikçe büyüyordu.

Ellerini, bacaklarını ve sternum bölgesini zincirlerden kurtarmak için debelendi ancak olmuyordu, sadece canının acıdığıyla kalıyordu.

Neden buradaydı ?
O korkunç adam kimdi ?

Beyninde dönüp duran sorulara cevap vermeye çalışsada yanıldığını biliyordu.

"Yaramaz çocuğumuz uyuyor mu yoksa ?" kalın sesi işittiğinde dalmış olduğundan ne zaman geldiğini bilmediği adamla refleks olarak yerinden sıçradı.

Beyninde dönüp duran sorular bir kenara çekilmiş, adrenalin hormonu devreye girmişti.

Demir sandalyenin kenarlarında ki zincirle bağlı ellerinin terlemeye başladığını hissediyordu.

Zorlukla ağzından bir kelime çıktı.

"Kimsin ?"

Siyah maskeli adam genç çocuğun arkasında ki duvarın dibinde olan sandalyeyi sürükleyip çocuğun karşısına gelecek şekilde koydu ve oturdu.

"Kimim ? Kim olmamı isterdin ?"

Adamın büyük gözlerle, kafasını sağ tarafına eğerek konuşması ve ses tınısında ki tonlama kesinlikle korkutucuydu. Yüzünde ki siyah maske ile birlikte çocuğun burnuna değmesine santimler kala durdu.

Karanlık gözleri, hiçte güzel şeylerin olmayacağının habercisiydi.

"Artık başlamanın zamanı geldi. Ne dersin, hm ?"

Elinin tersi ile çocuğun yanağını okşayıp ardından uzun kemikli parmaklarını, küçüğün boynuna dolayarak sıktı. Canı acıyan çocuk, ellerini hareket ettiremediğinden kafasını iki yana sallamaya çalışıyor, boğazında ki ellerden kurtulmak istiyordu.

Siyah maskeli tatmin olmuşçasına tırnaklarını çocuğun beyaz boynunda etine geçirerek elini geri çekti.

Genç çocuk, kıpkırmızı olmuş, derince öksürüyor ve buda gözlerinin dolmasına neden oluyordu.

Adam oturduğu ince sandalyeden kalkmış, arkası dönük iken kalın sesiyle konuşmuştu.

"Yaramazlık yaptığın için, oyun oynayacağız ama sever misin bilemem."

Genç çocuk, rüya da olduğunu düşünmeye başlamıştı.

Siyah maskeli tekrardan çocuğa döndüğünde sağ elinin parmaklarında  parıldayan bir tüm parmakları kaplayan demir metal takılıydı ve çocuk bunu görmedi.

"Şimdi o güzel yüzünü, biraz daha güzelleştirelim !"

Genç çocuk, tehlikeyi fark ettiğinde çırpınmaya başladı.

Ve bu çırpınış, kesinlikle boşunaydı...

○○○