ÖZLEM HİKAYEM

İlk Hüzün

Tik... Tak.... Tik.... Tak...
   Her bir tikle her bir takın arasında bir saat var sanırım! En azından senden sonraki zaman dilimim böyle... Sadece beş dakikadır kızarmış gözlerle burda oturuyorum ama saatler gibi geldi...
   Sonra bir anda zaman hızlanıyor iki saat oturuyorum ama sanki iki saniye gibi geliyor.. Noluyo Allah aşkına!!! Bir anda beş gün geçti...
   Yine bakıyorum saate.. Tik... Tak... Tik..
Bir dakika bir dakika..! Bir şey var orda.. Bir insan mı o.? Yelkovanı muhteşem bir hızla geri döndürüyor! Sonra bir anda duruyor...! Ben gene saate bakıyorum... Senin sesini duyuyorum. Sanırım hayal... Bu aralar hep oluyor.. Saatten gözlerimi çekmiyorum sesini dinliyorum şu on günde ne kadar özlediğimi farkettim... Sonra susuyorsun!! SUSMA...!! LÜTFEN...! Sonra bir anda tekrar konuşmaya başladığını duyuyorum...! Ama bu sefer bana sesleniyorsun...
''---Dolunay duyuyor musun beni? '' noluyo be
''---Dolunay sana diyorum '' Allahım deliriyorum en sonunda...!Sonra babamın sesini duyuyorum ''---Dolunay kızım  sana sesleniyor duymuyor musun?''  sesi hafif kızgın sonra tekrardan senin sesini duyuyorum '' ---DOLUNAY ? '' bu sefer sesin sert çıkıyordu bir anda irkildim ve senden tarafa döndüm içimden geçen dua '' Allahım lütfen hayal olmasın... Allahım lütfen hayal olmasın...! ''
   Anne...!! Ordasın... Karşımda oturuyorsun... Anne noluyo deliriyor muyum gerçekten orda mısın... Tüm bunlar yine hayal demi...? Lütfen olmasın demek istemiy...
''---DOLUNAYYYYYY '' Düşüncelerimden alıp koparan o sesin korkutuyor beni bir anda irkiliyorum sonra cevap veriyorum
''---Ef.... Efendim.? '' Evet kekeledim. Kim olsa kekelerdi. Çünkü hayal olduğunu düşündüğün biri sana sesleniyor ve sen cevap vereceksin tabi ki de kekelersin
''---Yarım saattir sana sesleniyorum duymuyor musun? '' Ben baya bildiğin seninle konuşuyorum ya şaka gibi
''---Özür dilerim anne duymamışım dalmışım.. Noldu? ''
   Gözlerin, yüzün, ellerin, ayakların.. O kadar gerçekçi ki sanki yanına gelsem sarılsam yok olmayacaksın gibi hissediyorum ama biliyorum gideceksin...
''---Yarın dedenin yanına gidiyorum sende gelecek misin?'' bir dakika sen bu soruyu bana seni benden çalan günden önceki gün gene sormuştun ben ne demiştim hayır mı? Bu sefer değil annem bu sefer seni o kazaya yalnız göndermiyorum...
''---Evt geliyorum''yüzündeki o umursamaz ifadenin kaza anında endişeye dönüşünü merak ediyorum...
''---İyi hadi hazırlan o zaman ''
''---tamam '' sonra babamla konuşmaya devam ettin.. Seni izledim öylece... O özlediğim ses tonunu dinledim... O özlediğim yüz ifadelerini izledim... Sonra gene aynı ses... TİK... TAK... yo yo yo şimdi olmaz lütfen...!! TİK... TAK... TİK... TAK... Kafam kendiliğinden gene aynı saate döndü öylece baktım sessizce ama yapabileceğim hiç bir şey yoktu... EVET EVET EVET EVET EVET!!! GENE HAYALDİ..... ağlamaya başladım.. Akan neydi göz yaşı mı? Yoksa acı mı? Yoksa kısa bir an da olsa seni tekrardan görmenin mutluluğu mu? Yoksa özlem miydi? Veya bir daha göremeyecek olmanın korkusu mu?
  İşte ilk hüznüm böyle başladı ..........