TR~~17

27 1 0
                                    

Chapter 17

Tricia's POV

It's been a week since he's gone and a week of overthinking. Hindi ako mapakali. Ang hirap hanapan ng sagot lahat ng tanong ko.

Bakit kaya sya umalis? Baka siguro dahil sa ex nya? Thoughts keep running on my mind everynight before sleeping. But then I realized, wala namang magandang idudulot saakin ito. Tama na.

"Class dismissed" Si Ms. Santos.

Lumabas na sya at tumayo na ako para yayain kumain si Danica tyaka Rai sa café. I want to treat them for being so gloomy these days. They always cheer me up but they can't. Now, I promise to bring back the old happy Ishang.

"Guys!" I called them with a smile.

"Omg! You're smiling! Thank God!" Si Danica.

"Glad you're smiling! What happened?" Asked Railene.

"Uhm, Nothing. Tara sa café? I'll treat you both"

---------------------

"So how are you?" Danica asked.

"I'm fine as always. duuh."

"Always? But these past few days you seemed down because of what happened. Don't us haha!" Si Rai. Ang galing din talaga nito eh! Haha!

"What are your plans?" Si Danica.

"Wala. Sabi nya, hintayin ko sya. Let's see hanggang kailan ko kayang maghintay."

Even me, I don't know until when I can wait. Lalong lalo na't hindi ko alam kung kailan sya babalik, ni hindi ko nga alam kung nasaan sya o kung ano yung gagawin nya kung bakit sya umalis. I have my own life also. Di naman siguro pwedeng hintayin ko nalang sya na walang kasiguraduhan at yung tanging liham nya lang yung pinanghahawakan ko. Tao lang ako, napapagod at baka mapagod din ako kakahintay.

"We'll support you kung yan yung gusto mo. Basta pag napagod ka, tama na." Si Danica. She's been supportive since the first time we met.

"Yupp! If naguguluhan ka na, nandito lang kami." Si Railene.

"Guys, thankyou so much. Rai, thankyou for letting yourself be with us kahit na ang gloomy ko the past few days, di mo kami iniwan."

"You're not just my friends anymore, You're my sisters."

"We're so cute! Omg!" Si Danica.

"Ako lang cute duuh!" Sabi ko naman while waiting for their response. Syempre hindi papayag yung mga yan!

"Ang lakas pala ng hangin ng aircon nila? Di ako informed. Hahaha" ani Danica. I told you hindi papayag yan eh.

"Hangin ni Chizane yan beh" si Rai naman.

"Pagkatapos ko kayong ilibre?!" Sumbat ko sakanila.

"Kaibigan ka namin. Hindi dapat namin tinutularan yung mga kasinungalingan mo." ani Rai sabay tawa nila ni Danica. I frowned.

"Cute naman talaga ako eh." Sabi ko.

"Sino may sabi? Si Addy?" Si Danica.

"Hmm? Oo daw." I said kahit hindi. Act normal, not bitter.

"Ay wow naks. Iniwan ka na nga eh."

I rolled my eyes. "Wala kasing forever." Sabi ko. Akala ko ba act normal, not bitter?

In the middle of our conversation biglang napatingin si Danica sa mga kapapasok lang na dalawang lalaki kaya napatingin na din kami ni Rai. Matangakad tyaka may mga itsura. I must say na boyfriend material sila pagdating sa looks. Yung isa, may hawak na gitara. I remembered Addy playing my guitar. I miss him but I should stop. Natulala ako ngunit agad din namang nagsalita si Rai kaya't binaling ko ulit ang atensyon sakanila.

"Uy kuya! Crush ka nito oh!" Sigaw ni Rai sabay turo kay Danica. Nagulat naman ako pero buti nalang nalunok ko na agad yung iniinom ko at di nabuga sakanila. Nakakahiya pero ayos lang dahil si Danica naman ang tinuro at hindi ako. Tumingin ako sa paligid upang tignan kung may nakarinig pa ba pero wala. Kami nalang pala yung nasa loob ng café bago pumasok yung dalawang lalaki.

Pagkasigaw ni Rai, lumingon lang yung dalawang lalaki. Mukhang nagtataka.

"Ikaw kuya! Yung may dalang gitara!" ani Rai sabay kurot naman ni Danica at bulong sakanya. The guy just smirked and continued to order.

"Ku--" may sasabihin pa sana si Rai  ngunit tinikom na ni Danica yung bibig nya. Tawa lang ako ng tawa.

"Ngayon ko nga lang nakita iyon tapos sasabihin mong crush ko? Holy son of macaroons!"

"Gwapo naman ah." Ani ko. Totoo naman yun. Bagay sila ni Danica. Haha!

"Pero nakakahiya! Jusko! Let's go! Mamaya nyan, totohanin pa nya!" Ani Danica sabay tayo at kuha ng bag nya. Me and Rai made a high five before exiting the café.

"Ang alam ko kasali sa banda yung lalaking yun eh tapos magaling din kumanta. I'll get informations for you." sabi ni Rai habang siniko siko si Danica.

"Not interested. Sayo nalang." sabi naman ni Danica. I looked at her. Nakabusangot sya na parang bata.

"Bagay kaya kayo." I said while laughing a little bit. I know she's pissed but she can't get angry haha!

"Ewan ko sainyo! Nakakahiya kayo!"  Danica faked cry.

After our last classes, Danica invited us to eat somewhere. Pagkain nanaman hays.

"No, no muna. I want to sleep na." I said. I feel so tired when the truth is we didn't do anything so tiring today.

"Mom cooked. I need to get home early. Next time nalang muna." si Rai.

"I'm hungry!" ani Danica.

"You're always!" sabay namin ng sabay ni Rai.

Nagkaharap kami ni Rai sa gulat ng pagkakasabay namin.

"Jinx!" sabi ulit namin at tumawa.

"Huy! Ano na? Tara na, sabay sabay na tayong pumunta sa may parking lot. Di nyo naman ako sasamahan huhu." Danica faked her cry again. Hobby?

"Pssssst!" sabay sabay naman kaming lumingon sa gilid kung saan namin narinig yung tawag na iyon.

Yung dalawang lalaki sa café kanina yun! The guy that was teased for Danica, is just looking straight while walking. Di manlang lumingon samin while his friend was pointing at him teasing Danica. Sya siguro yung sumitsit.

Napahinto kami and teased Danica. Dirediretso itong naglakad papasok ng sasakyan nila. Sabay naman kaming naka-receive ng text ni Rai and it was from Danica.

'Kasabwat nyo yung kaibigan 'nun noh?'

Wtf? I don't even know him!

"Kasabwat mo?" I asked Rai.

"No! I don't know him! Kanina ko lang rin 'yan nakita."

"Wow. So supportive naman din pala ng friend ni koyang."

Since it's friday, pag-uwi ko sa bahay. I washed myself and slept. Di na ako nakakain ng dinner. When I woke up, it's 11 pm already. I opened my twitter account and scrolled and scrolled, up and down. Paulit ulit lang dahil di na ako ulit dinalaw ng antok. Suddenly, I saw a tweet.

'I saw you on my dreams again it felt so real.'

It was retweeted by Addy. Wow. He's online.

My heart is pounding. I want to talk to him like our normal midnight conversations but I think it won't work anymore.

Leilah's POV

'How's your flight?' I asked Addy but I didn't get any response. Nilagay nya sa kanyang tenga ang earphones, sumandal at pumikit. I fetched him at the airport here at US and he's going to stay in his condo that was just recently bought by his dad. Actually his condo is next to mine's so tita Anna asked me if I could fetch his son because it's his first time to be here alone without his family.

Naramdaman ko ang pag galaw ni Addy kaya't tinanong ko sya, "have  you eaten already?" and still, no response. He just took his sunglasses out of his bag.

I know that he's mad at me because I forced him to be with me away from his girl. But, I did it on purpose.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Feb 16, 2017 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Taking RisksTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon