WATTPAD HİKAYELERİ

-Sessiz İntikam-

Yazarı: @AysenurSeyrek0

Kategori: Genç Kız Edebiyatı

Tanıtım:
Bu hayatta çaresizlik nedir iyi bilirim.En umutlu olduğunuzda birinin gelip sizi umutsuzluğa ve pişmanlığa itmesi nedir bilirim.Çünkü hayat bana daha küçücük yaştayken elimden aldığı şeylerle yaşamamı istedi.Önce annemin dediği gibi o güzel, sevgi dolu sesimi sonrada babamı almıştı.Sesimi daha küçük yaşlarda bir trafik kazasında kaybetmiştim .Doktorlar , kutulmam için bir ameliyat olduğunu söylemiş.Babam ise bu ameliyat parasını duyunca ise ansızın bir gece bize bir mektup bırakarak kaçmış.Babamı kaçıran bu para miktarı hep merak ettim.Annem ise sadace " çok para kızım hemde çok para " derdi.Gerçi halada öyle der.Hep babamın yanımda olmasını istedim.Ne zaman düşsem yanımda olsun, sarılsın yaralarıma merhem olsun istedim ama o benim yarama merhem olmak yerine daha da yara açtı .O yaralar hem tenime işledi hemde kalbime.Oysa ben hiçbir şey yapmamıştım ki .Mutluyduk o gün, büyükannemlere gidiyorduk.Annem yine güzelliğiyle babamı etkilemişti .Bense aralarına girip babamı annemde kıskanmıştım sadace .Babam ise gülmekle yetinip bana sıkıca sarılıp arabaya bindirmişti.Herşey yolundaydı taki karşımızdan gelen arabayı görene kadar .Bir kaç ışık ve fren sesleri derken içinden dikkatımı çeken annemin " Kızım" diye seslenişiydi.Sonrası ise sadace karanlıktı.Ne kadar zaman geçerse geçsin hala bu anılar silinmiyordu zihnimden.Ben bunları hatırlamak istemiyordum ki ben babamın bana gösterdiği sevgisini hatırlamak istiyordum.Bana sarılışını, öpüşünü ve kızım demesini istiyordum.Ben bunları düşünürken ondan nefret eden yanım yine ağır basıyordu.Bıraktı , gitti seni diyordu .Haklıydı o beni bu savaşa karşı tek bırakmıştı.Oysaki ne kadar güçsüz olduğumu biliyordu .Yenileceğimi bile bile neden bıraktı beni.Eğer olsaydı ameliyat olmak istemezdim ama yeterki o olsaydı.Ona sarılabilseydim keşke.Ama o naptı kaçtı gitti hemde şaçma sapan kurulmuş bir kaç cümleyle .Sadace bana , anneme verdiği değeri bu kısacık kelimelerlemi anlatmıştı.Bazen düşünüyordum herkez baba olamazmış.Önemli olan ona bakmaktı, yere düşse kaldırmak yeri geldiği zaman onu ağlamak gülmekti.O bunu beceremedi hemde hiç yapamadı.Bir kere karşıma çıksa ne derdim bilemiyorum.Umarım baba ömrüm boyunca karşıma çıkmazsın.Çünkü ne yapacağımı bilmiyorum.