✔ Little Red Monster|| HAIKYUU!! ff

Epilog

Tego dnia przed Karasuno było wyjątkowo tłoczno, aczkolwiek początki roku szkolnego zawsze tak wyglądały. Rozglądając się wokół, Miyako z irytacją próbowała znaleźć w tłumie Hinatę, którego straciła z oczu jakieś pięć sekund temu. Prosiła go, żeby się nie oddalał! Chciała tylko sprawdzić w jakiej jest klasie, bez możliwości gubienia rudzielca... Okazało się to jednak niewykonalne, tak jak przewidział Hajime.

— Czy ten głupek zawsze musi mieć rację? — mruknęła pod nosem niezadowolona, po czym  westchnęła z rezygnacją i ruszyła w stronę wejścia do budynku, jako że zbliżała się pora apelu.

Sho-nii musi sobie sam poradzić.

Miał iść z nią Hajime, jednak praca mu w tym przeszkodziła - szczególnie, że wykorzystał urlop by spędzić z nią trochę czasu i pojechać nad morze, oraz  pozwiedzać Hokkaido i Tokio. W stolicy najbardziej ciekawił ją las Aokigahara i udało jej się nawet trochę pozwiedzać... Na pewno zwiedziła by więcej gdyby nie Oikawa, który omal nie narobił w gacie po znalezieniu kości udowej. Z kolei Hajime co chwila proponował chłopakowi, by ten się powiesił, a jak Miyako zasugerowała głośno, żeby go tu po prostu zostawić, biedny Tooru prawie się popłakał. Tak, wycieczkę uważała za udaną... Szczególnie, że dane jej było zobaczyć się z Bokuto i spędzić jeden dzień w jego towarzystwie, obżerając się chipsami, lodami i grając w siatkówkę. Odwiedziła też Kenme i paru innych znajomych z Nekomy. Największym szokiem był jednak wyjazd Kuroo za granicę. Naprawdę miała nadzieję, że się zobaczą...

Oczywiście apel jak to apel - nuda i flaki z olejem, do tego stopnia, że szesnastolatka zaczęła przysypiać na stojąco. Lekko nadstawiła ucha gdy dyrektor wspomniał o sukcesach klubu siatkarskiego, jednak zaraz po tym wyłączyła się na powrót.

— Ale nudy... Ja chcę iść pograć w siatkówkę — usłyszała za plecami niezadowolony, chłopięcy głos.

— Jeszcze trochę, wytrzymasz — zganiła chłopaka jakaś dziewczyna. Zapewne koleżanka.

— Kiedy ja chcę teraz.

— Ogarnij się, Mitsu.

— Sama się ogarnij.

— Jestem ogarnięta!

— Siatkówka, co? — Miyako uśmiechnęła się pod nosem, po czym odwróciła do dwójki nastolatków. Jej oczom ukazał się blondyn, o rozrzuconych na wszystkie strony włosach i zielonych oczach oraz rudowłosa dziewczyna o rysach twarzy, które z kimś jej się kojarzyły.  — Planujecie dołączyć do klubów siatkarskich?

— Pewnie że tak — Mitsu wyszczerzył się z radością. — Zostanę trzecim Małym Gigantem w historii całego Karasuno!

— Ha! Powodzenia!  — prychnęła ruda. — Żebyś jeszcze umiał tak skakać jak Shoyo!

— Umiem!

— Jaaasne.

— Znacie Shoyo Hinatę?  — zdziwiła się Miyako, w myślach strzelając face palma. No bo w końcu kto NIE znał Shoyo Hinaty i Tobio Kageyamy, ,,Zabójczego duetu Karasuno"? To przez nich i resztę drużyny, która istniała te dziewięć lat temu, Karasuno zyskało tak wielką popularność.

— Ciężko byłoby nie znać tego głąba — zaśmiała się ruda. — Mieszkałam z nim tyle lat, że mam go dość, a i tak ciągle o nim słyszę!

— Wcale nie masz go dość — zaprzeczył natychmiast blondyn. — Wczoraj jeszcze błagałaś go, żeby przyszedł z tobą na rozpoczęcie.

— Wcale nie!  — warknęła dziewczyna, rumieniąc się po uszy.