Μπλεγμένη με τους αλήτες

Κεφάλαιο 2

-Εειι Νεφέλη. φωναξε και όταν γύρισα πίσω να κοιτάξω είδα τον Τζο να με κρατάει.
-Θέλεις κάτι;του είπα.
-Ναι.
-Δηλαδή τι;
- Μπορείς να μου πεις λίγο το τηλέφωνο σου;
-Δεν το νομίζω του είπα ξέρα και έφυγα.
Απο εκείνη την ημέρα δεν τον ξανα είδα...
....
Μετά από 3 εβδομάδες καθώς πήγαινα την καθημερινη μου βόλτα τους ξανα είδα στο ίδιο μέροςμε την προηγούμενη φορά άλλα αυτή τη φόρα δεν ήταν μόνο τρεις άλλα επτά και για αυτόν τον λόγο ντραπηκα να τους χαιρετήσω και καθησα στο ίδιο παγκάκι που κάθομαι κάθε μέρα όταν ξαφνικά άκουσα μια φωνή να λέει το όνομά μου.
-Νεφέληηη
Στην αρχή δεν έδωσα σημασία αλλά μετά από πολλές φορές που με φωναξε του απάντησα.
-Τι θέλεις;
-Ο τζο είμαι με θυμάσαι;
-Ξεχνιέσαι εσυ...
-Περιμένε λίγο εκεί.
-Οκευ
Μετα απο λίγο...Ήρθε ο Τζο κοντά μου μαζί με άλλον ένα τον οποίο δεν γνωρίζα.
-Γεια σου Νεφέλη.Μου είπε ο τζο.
-Γειαα τι κάνεις;
-Όλα καλά εσυυ;
-Καλά και εγώ.
-Απο εδω ο φίλος μου ο Αλέξανδρος μου είπε και μου έδειξε το παιδί που ήταν μαζι του.
-Νεφέλη χάρηκα. του είπα δίνοντας το χέρι μουκαι εκείνος μου ανταπέδωσε.
-Και πόσο είσαι; με ρώτησε
-13. εσυ;
-17 μου απάντησε.
-Ποιο μεγάλη φαίνεσαι μου είπε κλείνοντας μου το μάτι.
-Ναι το ξέρω.
-Να σε ρωτήσω κάτι;
-Τι
-Ο μπαμπάς σου ειναι μπάτσος;
-Οχι πως σου ήρθε αυτό...
-Έτσι ακούγεται
-Αα οκευ...
Πρέπει να φύγουμε εμείς τώρα μου είπαν με χαιρέτησαν και έφυγαν αλλά χωρίς να...