FALLING INLOVE (with My Rapist)

CHAPTER 21

JANICE POV

"Shhh! Ok na tatawagan ko na siya pero umupo muna tayo " sabi nito sabay punas ng luha ko. Tumango lang ako dito bilang sagot. Umupo kami sa bleachers malapit samin,then kumuha siya ng tubig at pinainom niya ako.

"Call him"

"Ok! Heto na nga oh" sabi nito at nag simulang magpindot sa cellphone nito then after a while tumunog yung phone ni Reeven.

"Abah! Parang ayaw yata sagutin nong mokong'' inis na sabi nito. Kaya nagtry ulit siyang tawagan ito. Dalawang ring lang yata then sinagot na nga ni Reeven.

" bakit ba!?" May inis pa na tanong nung isa.

"Wow pre!! Concern citizine lang poh ako! Napag utusan lang ng girlfriend mo na umiiyak dito!" Sigaw nito sa kabilang linya at pinatay ang tawag. Kung hindi lang talaga masama ang pakiramdam ko kanina ko pa toh binatukan.

"Tingnan natin kung sino ngayon yung tatawag" nakangisi pang kausap ni Erik sa cellphone nito.

After a minute tumawag nga si Reeven.

"Kailangan mo!?" Pasigaw na tanong ni Erick.

"Nasaan kayo?" Seryosong tanong nang nasa kabilang linya.

"Syemper nandito sa US" pabalang na sagot ni Erick.

"Fuck! Erick where is my girlfriend?" Galit na na tanong nito. Bago pa ulit makasagot si Erick hinablot ko na ang phone sa kamay nito.

"Ree please su--sunduin mo ko dito sa sch--school" nauutal na sabi ko dito.

"Shhhh pupunta na ako bhabe" sabi nito at binaba na yung phone.

"Tssk, minsan masarap ding bugbugin yung gago na yun! Wag lang siyang mag kamaling saktan ka makakatikim talaga yun!" Inis na sabi nito.

"Hindi niya yun gagawin " seryosong sabi ko.

"Tssk! Bat kaba kasi umiiyak?"

Nakita ko ang pag-aalala sa mukha nito. Hindi pa rin nagbabago si Erick. He always care for us.

"Someone's call me and he remind me of my past" naiiyak na namang sumbong ko dito. Hinala niya ako at niyakap.

"Nice dont worry! I find a ways to find that fucking guy,, dont stress yourself too much because I hate seeing you cry" pabulong na sabi nito habang hinahaplos yung likod ko.

"Sa--salamat" nauutal na sagot ko at hinayaan ko ang sarili kong umiyak. I am very thankful because I have a bestfriend like him.

REEVEN POV

Mas binilisan ko pa yung pag mamaneho ko kaya nakarating agad ako sa school nila Janice. Dalidali akong pumasok at hinanap siya, nilibot ko ang tingin ko at nakita ko siyang niyayakap ng mokong na si Erik.

" bhabe" malamig na tawag ko dito at hinila si Janice patayo. Di ko mapigilang mainis sa nakikita ko. Pagsasabihan ko na sana si Erick pero nagulat nalng ako ng bigla akong niyakap ni Janice at umiyak ito kaya agad ko siyang niyakap ng mahigpit.

"Bhabe? Shhhh! Dont cry... What's your problem?" Pagpapatahan ko dito .

"Lets go home first"

Nasasaktan ako ayaw kong nakikita siyang ganito.

"Sige guiz mauna na ko.,, pre kw na bahala sa kanya" singit ni Erik

"Sige I will take care of here! You can go now"

Tumango lang si Erick.

"Nice stop crying everything would be okey" pilit ang ngiting sabi ni Erick. Ano ba ang nangyari. Bakit ba umiiyak si Janice?.

"Thank you"
Mahinang sagot nito kay Erick.

"Sige una na ako"

"Lets go bhabe"

Inalalayan ko siya habang naglalakad kami papuntang parking lot.

Dalidali akong nagdrive. Then pag dating namin sa bahay agad na dumeritso kami sa room at nag-usap.

"Shhh! Bhabe stop crying please" pag aalo ko dito.

"Ano bang problem?"

Nag-aalalang tanong ko dito.

"Someone called and he remind me of my past"

Natigilan ako sa sinabi nito pero pilit kung pinatatag ang loob ko.
Panahon na ba para sabihin ko ang totoo?. Paano kung hindi niya ako matanggap o mapatawad?. Napailing ako kailangan niya pa ding malaman ang totoo.

"Sshhhh!" Bulong ko sa tenga niya habang niyayakap ito.

"May kailangan akong ipagtapat sayo"

Napalayo ako ng kunti sa kanya.

"Ano yun?"

"Bsta promise mo di mag babago yung tingin mo sakin ?"

"I love you kaya kong tanggapin ang lahat dahil mahal kita" sincere na sabi ko dito.

"tungkol toh sa ama ni Axel ?"

Nakita ko na namang tumulo ulit yung luha nito. Pinunasan ko ito gamit ang mga daliri ko. Hindi na ako magsalita, gusto ko nang marinig ang sasabihin niya. I know ipagtatapat niya na yung tungkol sa kahayupang ginawa ko noon. Sa 2months na pagsasama kasi namin never niya tong binanggit saakin.

"Bhabe yu--yung tu--tungkol sa ama ni Axel siya yung ta--taong sumira sa bu--hay ko he rape me! Binaboy niya ako at pinagsamantalahan" nakatulalang sabi nito.

Napahawak ako ng mahigpit sa kamay nito na parang sinasabi kong tama na. Parang gusto ko na tuloy patayin yung sarili kong buhay pero Oras na siguro para malaman niya ang totoo. I need to face the consiquence ayaw ko ng ganito yung umiiyak siya dahil sa akin ang sakit parang sinasaksak ako ng libolibong patalim

"Im so--sorry" nauutal na sabi ko dito. Napatingin siya bigla sakin.

"Dont say sorry! Hindi naman ikaw yung taong bumaboy sakin, yung taong sumira ng buhay ko hindi naman ikaw yun!"
Sabi ni Janice at umiyak na nang umiyak gusto ko siyang yakapin.

"Nice listen i need to tell you something too but always remember that I love you so much" kakayanin ko toh. Ako lang ang makakaalis sa kanya sa bangungot na yun!. Handa kung tanggapin ang lahat.

Nakita kong tumingin ito saakin na para bang nagsasabi na kaya kung makinig.

"So--sorry Im sorry bhabe, na--nadala lang ako ng galit ko a--ako yun ako yung ta--taong yun "

Nakayukong pag aamin ko dito. Naramdaman kung nanlamig bigla ang kamay nito.. Nakita ko din siyang gulat na gulat.

"How? No!!?You're just lying" mahinang bulong nito.

Lumapit ako sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Naramdaman kung pilit siyang kumawala pero di ko siya hinayaan.

"Im sorry"

"No you're lying! Hi-hindi ko maintindihan"

"Sinisi ko noon ang pamilya nio,dahil lahat ng ebidinsya ang mommy mo yung tinuturo sa pag kamatay ng daddy ko,but I was wrong someone manipulate the evidince that I've got, nong gabi ding yun nilagyan niya ng drugs yung ini-inum ko kaya di ko na alam kung ano ang mga ipinagagawa ko, hanggang sa nagising nalang ako na katabi na kita sa higaan, im sorry bhabe"

Mahabang pagpapaliwanag ko. Sana maniwala siya. Sana mapatawad niya ako. Sana maayos namin toh.

"No" mahinang sabi nito habang patuloy sa pag-iyak.

AN:....