Liefde is de nieuwe haat.

Deel12❤

volgende dag;

met een heel raar gevoel werd wakker, maar waarom dat ik niet. Ik liep naar de badkamer en keek naar de slaapkamer van me moeder. Ik zag een foto van ons gezin. Ik liep er naar toe en pakte het. 'Papa, ik mis je' Ik kon het niet lang volhouden en de tranen begonnen te stromen. Ik ging naar de badkamer een nam een heerlijke warme douche. Ik staptte de douch uit en pakte me telefoon. ik opende het berichtje van Yassin 'bel me als je wakker bent.' Met trillende handen toetste ik de nummer van Yassin in. 'Ha-halllo?' 'Naour, Ma ma mama ligt in het ziekenhuis kom snel!' ik liet me telefoon vallen. ik deed me kleren aan en deed mijn hoofddoek aan. Ik liep snel naar het ziekenhuis en ging naar de balie 'Waar ligt mevrouw el (********)' 'Kamer 367 mevrouw' Ik ging naar haar kamer en opende de deur. Ik ging naar me moeder en de tranen begonnen te stromen. 'Mama, laat ons alsjeblieft niet alleen.' 'De dokter komen zo de uitslag vertellen zei yassin zuchtend'

10 min later : 'zijn jullie de kinderen van mevrouw?' 'Jaa dat zijn wij' 'Mevrouw heeft plotseling een virus, en zal niet lang te leven hebben.' 'WAT, NEE DAT KAN NIET DOKTER ALSJEBLIEFT DOE WAT ALSJEBLIEFT!' IK SMEEK HET U.' 'We hebben geprobeerd wat we kunnen alleen het lukt gewoon niet.' de dokter verliet onze kamer. ik leunde tegen de muur en ging langzaam naar beneden. 'Het komt goed zusje..., ga maar naar huis, nassim komt ook zo..' Ik verliet haar kamer en ging naar huis ik deed de voordeur open en ging naar binnen niet veel later belde er iemand aan. 'Imran!' Hij kwam naar me toe en zei ;'Waar was je?' 'Bij me moeder?' 'Niet liegen achterlijk wijf!' 'Ik zweer het!' Hij kwam dichter bij en ik leunde tegen de muur. Hij had gedronken ik rook het gewoon. 'Im-imraan, wat heb ik gedaan?' Voor je het wist voelde ik een klap tegen me gezicht. Ik liet me zelf zakken en huilde alles uit. Ik zag dat imran ook spijt ervan had. 'Ga-ga weg.' 'Dat was niet mijn bedoeling echt niet!' Hij verliet het huis en ik huilde alles maar uit.

Ik ging naar me kamer en paktte een doos, ik pakte een brief eruit. Deze brief had ik gevonden onder zijn kussen. Ik durfde hem niet open te maken en vandaag ga ik hem open doen. met trillende handen deed ik hem open. Ik paktte de brief en begon te lezen:

Lieve Naour,

Toen ik je voor het eerst in me handen had wist ik het gelijk. Zij wordt mijn prinsesje. En dat ben je nog steeds alleen sta ik niet naast je maar boven je. Ik heb lang gestreden aan kanker en veel pijn geleed, ik gaf de hoop op, ik kon de pijn niet lang nog bij me dragen. Ik heb veel nagedacht en wist dat ik niet lang meer te leven had. Ik dacht dat ik beter was. Ik sliktte nog maar alleen medicijnen maar daar ben ik toen me gestopt. Ik wou er met zon pijn niet zijn. Ik vond het geel erg moeilijk om jullie te verlaten, maar ik wou geen pijn meer lijden. Ik heb iets heel moois achter gelaten voor je. Kijk maar achter de foto die in je kamer hangt. Ik hoop dat je me vergeeft. Ik wou heel graag erbij zijn hoe je zou trouwen, kinderen krijgen maar het kon gewoon niet. Sorry..
Ik hou van je Naour❤
Liefs Papa

Er gleden tranen over me wangen. 'Papa ik vergeef je, Dunja ouel Agira!'  Deze brief betekent zo veel voor mij. Maar me moeder dan, zal ik die dan ook kwijt raken. Neee , nee! Ik pakte me GSM en opende me sms'jes
||Heyy lieffi, ik heb niks van je gehoord bel me x Imran|| Met trillende handen toetste ik de nummer van Imran in.
'Hallo?'
'Naour! Gaat alles goed'
'Me - me'
'Ik kom er al aan'

Al snel hoorde ik de deur bel gaan. 'Naour!' Hij gaf me een knuffel en ik legde me hoofd op zijn borst.  'Wat is er aan de hand schat?' ' Me moeder is hier niet meer lang' ik huilde alles uit.. 'Hoe moet ik dat doen, zonder ouders is toch geen leven.' 'Je hebt mij Schat, ik laat je nooit alleen.. Zullen we naar je moeder gaan?'  'Ja graag.' We staptte in we reden richting het ziekenhuis. We liepen naar haar kamer en ik ging alleen haar kamer in aangezien er maar 1 iemand binnen mag. 'Yemma?' 'Jaa lieverd' zei ze vol pijn. 'Sorry dat ik je kwetste sorry, sorry dat ik uff zei sorry voor als ik je ooit heb teleurgesteld.. Sorry als ik je pijn gedaan, Sorry voor alles.' Ik liet tranen vallen 'Ik vergeef je, voor alles. Alleen ik zal er niet lang meer voor je staan. Mijn prinsesje zal over een tijdje geen moeder hebben.' 'Maar je kan proberen te strijden en bij ons zijn..' 'Lieverd, Blijf je zelf, vind de juiste en vertel je kinderen hoeveel ik van hun houdt, vertel dat ik ze zie van boven en dat ik altijd aan jou en je kinderen denken.' 'Mama ik heb je nodig, ik zal er everyday Zijn,' 'Lieffie, zeg tegen je broers, Imran en de Familie dat ik van hun houdt. Nog een ding Blijf je zelf, geloof in je zeg schat' net voordat ze haar ogen sluiten deed ze de seheda. 'MAMA NEE NIET GAAN, ALSJEBLIEFT NIET GAAN MAMA!' Langzaam viel in op de grond en Imran kwam binnen. 'Imran, me me moeder is weg NEE, Bel yassin, Bel nassim
Half uur later;
De hele familie was om me moeder heen, ik zat alleen te huilen me broers willen met niemand praten, Asmaa en Noussaiba troostte me alleen, Imran die huilt, ik heb hem nog nooit zien huilen.. 'Mama is gewoon weg.' 'komt goed lieffie, zei Asmaa' ' NIKS KOMT GOED HOE MOET IK LEVEN IN DEZE BULSHIT!' 'Naour Rustig alsjeblieft!' Me nicht begon met dua's

O Allah, vergeef onze levende en onze dode, onze jongeren en onze ouderen, onze mannen en onze vrouwen, degenen die bij ons zijn en degenen die afwezig zijn. O Allah, aan wie U ook maar leven geeft onder ons, geef hem een leven in het geloof. En wie U ook maar van ons wegneemt, neem hem weg in de islam. O Allah, onthoud ons niet van zijn beloning en laat ons niet dwalen na hem. 
'Ameen, zei iedereen'

Hey, sorry voor het niet lang plaatsen van nieuwe delen, binnenkort komt er veel aan!