Liefde is de nieuwe haat.

Deel19

'Imran... NEE!' Ik rende naar hem toe. 'Imran, alsjeblieft laat me niet alleen! We hebben nog zo veel dingen te gaan. Denk aan je moeder vader, je zussen& Broers, je kinderen...' Tarik liet zijn pistool vallen en zijn handen trilde. 'Wat heb je gedaan! IK ZAL DIT JE NOOIT VERGEVEN!' Ik KNIELDE NAAR IMRAN. 'Imran ga niet weg, denk aan ons...'  Ik hoorde de sirenes al. Alle flashbacks kwamen naar boven.

'Imran nee niet doen! Ik kan niet tegen kietelen!' Ik rende het hele huis door. Ik ging naar de badkamer en deed de deur. 'Van mij ben je nog lang niet af lieverd, Ik zal je nooit achter laten, tot onze dood ons zal scheiden.' Ik hoorde Imran snikken. De tranen kon ik niet lang inhouden. 'Ik hou van je' hoorde ik imran zeggen ik kon het niet meer lang inhouden en deed de deur open. Ik rende naar hem toe en knuffelde. 'Ik hou ook van je Imran!' 

'tot de dood ons zal schijden...' Imran werd de ambulance auto in gedaan. 'IMRAN DE DOOD ZAL ONS NU NIET SCHEIDEN!' Tark werd mee genomen door de politie en werd de politie auto in gedaan. ik stapte ambulance in. Ik hield Imrans hand vast. 'Laat mij niet alleen, ik wil niet nog een geliefde kwijt!' 

3 uur later

Ik zit nog steeds in het ziekenhuis. Ze zitten op dit moment hem aan het opereren. De kogel is gekomen in zijn borst. Ik zag de ouders van Moeder van Imran komen. 'WAAR IS IMRAN!' Ik rende naar haar toe en omhelsde haar. Ik vertelde haar alles. 'Imran geeft alles om je, Zo zie je maar schat.' zei de zus van Imran. De tranen begonnen te stromen. 'Ik zal jullie nooit alleen laten,' De dokter kwam de operatie zaal uit en ik liep heel snel zijn richting op. 'Dokter, gaat alles goed!' 'De operatie is geslaagd, de wond moet nog genezen en hij is op dit moment wakker en is nog steeds heel kwetsbaar!' 'Kunnen we hem bezoeken?' 'Ja dat kan alleen maar 1 per keer.' Ik zag de moeder van Imran naar mij kijken. 'Ga maar, jij mag hem als aller eerst zien....' Ik glimlachte haar toe en ik ging naar zijn kamer. 'Imran?' 'Naour!' zei hij vol pijn. 'Doe maar rustig aan, je hebt nog veel pijn.' 'Hoe moet ik rustig zijn, als ik jou zie!' ik ging naar hem toe en omhelsde hem. 'Meende je het wat je zei, dat je niet meer verder wilt met mij?' 'Nee tuurlijk niet, ik moest het doen...' 'Ik wist het wel!' 'Imran, ik ben inmiddels 19, en ik heb ervoor gekozen om te trouwen met je.. Het enige wat ik wil is dat we samen gelukkig worden en niemand die ons tegen kan houden meer.' 'Als ik helemaal hersteld ben, dan zullen we de mooiste dag van onze leven maken. alle ideeen die jij wilt komen voor!' 'Inshallah!'

'Mevrouw? Je hebt nog 5 minuten bezoek tijd.' 'Oke, ik ga maar weer en je moeder wilt je denk ik ook wel zien he!'

2 weken later:

Imran is ontslagen uit het ziekenhuis. Het ging heel goed. Imran is sterk gebleven. Vandaag is het zo ver. Vandaag gaan ik en Imran trouwen op papier. De bruiloft vind over 3 weken plaats. 'NAOUR! KLEED JE SNEL OM WE GAAN OVER EEN HALF UUR NAAR IMRAN!'  Schreeuwde Yassin. 'Jaa ik kom er aan.'  Ik heb net gedoucht en heb een mooi witte Jelleba aan. Ik deed een witte hoofddoek aan. Deed lichtjes mascara en ging naar beneden. Ik deed mijn laarsjes aan en riep Yassin, 'YASSIN KOM WE GAAN!' 'Pak de autosleutels ze liggen in mijn jas. Ik kom er zo aan!' Ik pakte de sleutels en ging naar de auto. Ik keek op me telefoon en zag een berichtje van Imran      || hey prinsesje, vandaag zal ik je de mijne maken, Tot zo! ||  ik kreeg een glimlach en ik zag Yassin komen. 'Waarom lach je..?' 'Imran heeft me ge appt .' 'Ben blij voor je zusje, je bent echt gelukkig.' Hij liet een paar tranen weg vallen. 'Niet huilen Yassin, je mag altijd langskomen al is dat 5 uur ochtends. ' Ik veegde zijn tranen weg en knuffelde hem. Yassin startte de auto en ik deed een liedje op.. 'My love' Yassin haat dat liedje zo erg.. 

IK ZAG JOU HOE HET IS AAHHHH, JIJ WAS MET IEDER CHICK IK WAS JOU VIEZERIK JIJ WAS MIJN BABEY UIT MIJN GESCHIEDENIS. COME AGAIN. MAAR DAT MAAKT NIET UIT ALSNOG WIL JIJ MY LOVE MY LOVE MY LOVE! 

Ik zag Yassin lachen.... 'Je vind het leukk hé!' 'Nee, alleen ik ga jou Mogolische dingen missen..'  'Wat zei ik net, je zal me niet missen want ik zal altijd langs komen en jij zal ook altijd langs komen..' 'Naour, Ik moet je wat vertellen..' 'Nou?' 'Ik wil bij iemand langs gaan, ik bedoel, ik wil een meisje handvragen..' 'OWW ECHT!' 'Ik heb de nummer van haar vader, ik zal vanavond bellen.' 'Tuurlijk, ken ik haar?' 'Jaa, Sarah..' 'SARAH! JAA OW WAT BEN IK BLIJ VOOR JE!' 'Alleen ik wil ons huis niet verkopen, we hebben daar veel mee gemaakt met Papa en Mama. Ik zal daar samen met haar wonen..' 'Tuurlijk!' 

Aangekomen bij het gemeente huis.

Ik zag imran al wachten. Hij kwam mij kant op lopen. Zijn zussen en broer waren er zijn ouders en volgens mij een van zijn tantes. Ik zag Asmaa en Noussaiba al wachten. Riham en Nassim waren er en iemand die ik me niet echt herinnerde. 'Nouar!' Zei Imran blij. 'Heyy!' 'Vandaag is het zo ver. 'IMRAN NOUAR JULLIE MOETEN NAAR BINNEN!' We liepen samen naar binnen en we waren aangekomen in een kamertje waar we zullen tekenen. 'Mevrouw el ********* , zou jij samen met meneer el ******* je leven delen..' 'Jaa!' 'Imran el******** zou jij samen met mevrouw el****** je leven delen..' 'Jaaa!' We tekende de papieren en Imran kwam mijn richting op lopen.... 'Je bent nu helemaal van mij,  en niemand zal ons scheiden! Ik heb een verrassing voor je!' 'Nou?' We liepen er samen heen. 'Je tante uit Frankrijk is gekomen!' Ik rende naar me tante en knuffelde haar.. Zij was altijd een tweede moeder van mij geweest! We praatte en lachte alles tot we naar huis gingen. Ik opende een berichtje van Imran || Je bent nu helemaal van mij, 07-06-16. Imran&Nouar||