Mafyanın Küçüğü(Tamamlandı)

8.bölüm

Bu şarkıyı okurken dilemenizi isterim.Kırgın Çiçekler gibi oldu ama güzel oldu bence.

Merhabalar.Gene karşılaştık bakıyorum.Ama benim çok moralim bozuk.Okuyorsunuz okuyorsunuz vote yok.Arkadaşlar devam ettiricem ama vote olmazsa sonlandırmak zorunda kalıcam gerçekten sinirleniyorum.Beğenmezseniz yorumlara yazabilirsiniz dedim ama yorum yok lütfen saygısızlık yapmayın.Ben emek veriyorum bu kitaba lütfen.Sizin için hergün yazıyorum bu kitabı.Saygısızlığın lüzmu yok votelerinizi bekliyorum.

"Durun!"

Gündüz'ün babası durmamız için emir verdi.Kadınlar durdu.

"Belliki isteyerek olmamış.O öyle olsun isteseydi buraya Gündüz için ge
lmezdi
"Isteyerek çarpmadı ama neden kaçtı? Yardım edebilirdi."

"Korkmuş belliki.Dimi oğlum?"

"E...evet."

"Aman iyi ama birdaha olursa böyle birşey benden günah gider Ferhat bey."

"Tamam tamam.Bizzat ben kendim ilgilenicem.Yeter ki siz celallenmeyin."

Mutlu'dan

Ortalık karışmasın diye Gece'nin Gündüz'ü korkuttuğunu söylemedim.Yoksa babası 'yok artık' diyip Gece'nin üzerine atlardı.Ferhat bey yumuşak bir insandır.Çok değer verir kızlarına.Ilk göz ağrı Deniz abla için çok uğraşmıştır ve sonunda Deniz abla kendi şirketinde görevlendirildi ama mimarlık okuyor.Bazen çalışıyor tasarımda.

Ferhat beyin hassas konularından biri haksızlıktır.

E Ferhat beyden de çok bahsettik.Biraz da benden bahsediyim.Ben çok akıllı,çalışkan,az ve öz konuşan zeki bir kızımdır.

"Hı hı kesin öyledir."

Iç sesime küfür edip ameliyathane kapısına baktım.Hala ses seda yoktu ve birden açıldı.

"Doktor bey iyimi kızım?"

"Hayati tehlikesi devam ediyor."

Belliki çom yüksekten düşmüş.
Gece'ye baktım.Gözleri dolmuştu.Beni dövmüş bile olsa acımıştım ona ama gene kızgındım.

Gözlerim doldu.

"Kardeşim iyileşecek değilmi?"

"Bilemiyorum hanfendi."

"Peki iyi günler."

Gündüz'e birşey olursa doktorun kafasını kopardıp çorba yaparım.Bağırsaklarını çıkartıp makarna yaparım ulan!

"Yuh be iyice canileştin."

"Umrumda değil.Umrumda olan kardeşim."

"Ona birşey olmayacak."

"Inşallah."

Bu sefer iç sesime hak verdim ama şuan ciddiyetimi korumam lazım.

"Birgül teyze ben kantinden su alıyım."

"Tamam kızım."

Merdivenlerden koşa koşa iniyordum ve ayağım kaydı.Tam düşecekken bana iku kol sarıldı ve düşmemi engelledi.

"Özürdilerim gerçekten dikkatsizlik yani."

Suratına baktığımda meteor çarptı.

Euzu billahimine şeytaniracim bismillahirahmanirahim.

Allahım melek mi indirdin?

Sağol.

"Önemli değil.Ben Atalay."

"Bende Mutlu."

Bir an üzgün diyecek sandım amk.
Kendi ismimle espiri yapacak kadar anormal bir manyağım.

Taam vurmayın ah taam vurmayın!

"Telefon numaranızı alabilirmiyim?"

Böyle taş gibi bir çocuk bulmuşum neden vermiyim.

"Hayır."

"Lütfen rica etsem."

Hadi bu seferlik tamam.

"Tamam."

Telefon numaralarımızı verdik ve ben kantine doğru yol aldım.

Su alıp ameliyathanenin oraya gittim.
Teyzemler hala oturuyorlardı.

"Aaa karşimmmm!"

Noliyi be.

Arkamı döndüğümde;

Atalay!

Siz nereden kardeş oluyonuz la.

Koştular birbilerine yeşilçam aşıkları gibi.

"Karşimm muck muck!"

"Hoşbuldum muck muck!"

"Loo çocuklar ne oluyo burada?"

"Ya bu benim kankim ya hani benim mafy- arkadaşlarımdan biri."

Birşey diyecekti sonra sözünü kesti.Mafy- dersen başka ne gelebilir akla? Mafya.

Gündüz'ü sedeyle çıkardılar.Hemen yanına koştuk doktorun.Yoğunbakım odasına götürdüler.

"Doktor bey bir gelişme varmı?"

"Henüz yok."

Yoğunbakım camına geldim.Oradan Gündüz'ü izledim.Yanıma Atalay ve Gece geldi.

Gece'nin gözünden bir damla yaş süzüldü.Üzüldüm çok ona.Belliki aşık.Kardeşimi üzersen geber.

Yazarın ağzından

Koşma sesleri yankılandı soğuk odada.Herkesin gözyaşlarını esir ettiği odada.Genç doktor kızın yattığı yoğunbakıma girdi çatkapı.Telaşlandı çökmüş ailesi.Hele hele onun uyanması için yalvaran sevdiceği.Içine kapandı yazık.Görseler onun halini,illaki acı bir gülümseme alır yüzlerinin yerini.
Doktor göz ucuyla baktı kalp cihazına.Kaşlarını çattı genç doktor.Kız gidiyordu.Arkasında onun için gözyaşı döken ailesini bırakıp gidiyordu.Doktor dindar ki,allahtan umut kesilmez diye fısıldadı içinden.Ölürse olacak soğuklukta garip cihazlar kızın yeşil hastane t-shirt tine koyuldu ve elektrik verildi fakat genç kızın kalp atışları düzelmedi.Doktor yeniden denedi,düzelmedi.Ailesi uyanması için bağırıyorlardı ve yalvarıyorlardı.Ama boş,kız uyanmıyordu.Annesi çağresiz bir şekikde gözyaşlarını döküyordu.Babası belli etmese bile istemsizce gözlerinden yaş süzülüyordu,duruyordu köşede.Ablası kardeşini kaybetme korkusuyla titriyordu,şok geçiriyordu.Can yoldaşı ise camdan onu izleyip camı gözyaşlarıyla doldurup titretiyordu bağırışlarıyla ama yari başka,kaybetme korkusuyla içinden yalvarıyordu 'gitme' diye.
Herkes bir tarafa yığılmış genç kızın hayata dönmesini bekliyorlardı.
Ferhat beyin iş ortağı Orkun bey çıkageldi.Ama ağlayan bir melek görmesiyle afalladı.Onu sakinleştirmek için yanına oturdu.
Kız titriyordu, bu kız Deniz'di.
Genç adam ona sarıldı ve;

"O dönecek."

Dedi sessizce.Genç doktor uğraşıyordu kızı hayata dönderebilmek,hayallerine kavuşmasına sağlayabilmek için.Koridor yalvarış gözyaşlarıyla doldu.Göl oldu buralar, acı çığlıklarla doldu buralar.Kızın kalbi pes etti.Doktor pes etti.Etraf derin bir sessizlik çöktü.O gitmişti.Hayallerini,sevdiklerini,en önemlisi sevdiceğini...

Burayı yazarın ağzında çok duygusal yazmak istedim.Yazarın ağzından olması daha mantıklı gelmiyormu sizce? Yorum ve votelerinizi bekliyorum.