Are You My Soulmate ?

Een Onverwachte Herontmoeting

"R-RACHEL!? "

"Ja?..." vroeg ze in verwarring van zijn reactie.."wat is er is"

"W-w-wat doe jij hier?!" Vroeg hij vol verbazing
"Is dat niet logisch" vroeg ze "ik zit hier op school"

Ze keek heb een beetje raar aan maar voor ze weer wat kon zeggen pakte hij haar arm vast en nam haar mee....geen idee waar hij haar naar toe nam liep ze mee....niet dat ze een keus had, haar pols deed bijna pijn zo hard hield hij haar vast.

Uiteindelijk stopt hij buiten, ergens waar ze alleen waren en niemand ze kon horen....

"Nou..., waarom ben je hier" vroeg Vincent aan haar in de hoop een ander antwoord te krijgen

"Snap je nou echt niet dat ik gewoon hier op school zit...is dat zo moeilijk te geloven?"

"Wacht...echt?!....sinds wanneer zit jij hier dan?" Vroeg hij terwijl hij haar met een vragende blik aankeek..

"Al vanaf dat je weg ging 4 jaar geleden ben ik op zoek naar je geweest....
ik heb je gemist ...
ik dacht dat ik je nooit meer terug zou zien....
maar toen hoorde ik van mijn tante toen ze bij ons kwam dat ze 'die jongen heeft zien lopen' terwijl ze naar jou foto wees."

"Toen kwam ik er dus achter waar je was, toen ze zag dat ik je miste vroeg ze of ik met haar mee mocht..en nu ben ik hier ik ben hier naar school gegaan....ik ben zo blij dat ik je heb gevonden heb"

Terwijl Vincent luisterde naar haar verhaal zag ze dat er een traan over haar wang liep
"Nee, kom op..niet huilen...wat is er??"
Vroeg hij vol verbazing dit is de eerste keer dat hij haar zo zag, zelfs toen hij afscheid moest nemen zwaaide ze hen uit met een glimlach op haar gezicht.

"Ik ben gewoon zo blij dat ik je gevonden heb" zei ze nu helemaal in tranen

"Ik-" ...

Voor dat Vincent kon antwoorden sprong ze in zijn armen..met haar gezicht tegen zijn borst hoorde hij haar huilen...zonder er over na te denken legde hij zijn armen om haar heen in de hoop haar te kalmeren, hij wist alleen niet zeker dat dat wel de beste optie zou zijn.
Maar uit zijn verbazing hoorde hij haar kalmeren.

Dat moment duurde voor zijn gevoel uren....hij wist niet of hij blij moest zijn omdat ze terug was, boos moest zijn omdat ze niks eerder zei..., of dat hij zich schuldig zou moeten voelen...hij is namelijk de reden dat ze moest huilen...maar dat liep hij achter zich..voor nu.

Op dat moment voelde hij haar van hem af gaan en op het moment dat hij haar gezicht kon zien zag hij een glimlach....hij kon zien dat die gedwongen was en niet van haarzelf.

Voor dat hij wat kon zeggen hoorde ze de bel een gingen ze snel weer naar binnen en naar het lokaal.

De les duurde voor Vincent's gevoel veel langer dat het echt duurde en hij heeft ook amper kunnen opletten..hij bleef maar denken aan hoe Rachel in zijn armen moest huilen..hij had haar nog nooit ze gezien ....het meisje dat zich niet van anderen liet aantrekken en altijd maar lachte...lag ineens in zin armen terwijl ze niet kon stoppen met huilen ....om hem?

Hoe moest hij zich daar nou om voelen.

Uiteindelijk eindigde de les een voordat hij kon opstaan stond er iemand voor zijn tafel...een meisje die hij nog nooit in zin leven heeft gezien.

"Vincent..? Toch?" Vroeg ze aan hem

"Uh..ja....en jij bent?"

"Ik ben de beste vriendin van Rachel, Zoë, toen ik vanmorgen op school kwam en ik vroeg waar ze was hoorde ik dat ene 'Vincent' haar ineens aan haar arm meenam....ik hoorde ook dat jullie zeker 10 minuten weg waren....vertel me....waar waren jullie en wat deden jullie?"

Op dat moment zat ze bij na met haar gezicht in die van hem

"Uhhh...lang verhaal" antwoordde hij terwijl hij ontstond en het lokaal uit liep.

Aan het eind van de gang zag hij Joey staan die al naar hen stond te zwaaien.

"Wat wil is nu weer..?" Vroeg Vincent zodra hij voor hem stond.

"Hoe bedoel je..? Mag ik niet een vriendelijk met een klasgenoot praten ?"

"Ja maar ik ken je amper"

"Daarom moeten we juist praten om elkaar te leren kennen"

"Wie zegt dat ik je wil leren kennen?"

"Hey dat is gemeen, ik probeer vriendelijk te zijn en dan zeg je zo iets "zei Joey terwijl hij hem tereurgesteld aankeek

"H-Hey rustig ik maakt maar een grapje...ik heb gewoon even andere dingen aan mijn hoofd" zei Vincent terwijl hij langzaam zijn hoofd naar de grond liep zakken

"Andere dingen ..." vroeg Joey met een nieuwsgierige blik " dingen zoals....Rachel" zei hij daarna met een ondeugende blik

"W-wat n-nee waarom zou ik aan haar denken?!" Vroeg hij terwijl zijn gezicht knal rood kleurde.

"Aha!...ik wist het wel....nou kom eens mee en vertel mij eens wat er is gebeurd" zei Joey terwijl hij een arm om Vincent zijn schouder lag en langzaam naar de trappen liep

"Uhm...Ok vooruit maar aan niemand door vertellen....en haal je arm van me alf "zei Vincent terwijl hij Joey's arm van hem afgooide en met hem meeliep.

Ok dat was het voor nu ik heb tegen te tijd dat ik dit publiceer al een extra hoofdstuk af ik Had namelijk dit hoofdstuk langer gepland maar ik vond 1340 woorden een beetje lang dus heb ik het hier op gehouden

Ik ga ook vanaf nu geen vaste tijden afspreken ik ga schrijven wanneer ik inspiratie heb en als ik geen inspiratie heb maak ik een verhaal dat niet het boek volgt (niet het originele verhaal maar een apart avontuur-achtig-iets)

Ik hoop dat het tot nu toe leuk is

Tot de volgende keer