Are You My Soulmate ?

Nog even samen?

De volgende ochtend was Rachel haar enkel weer zo goed als beter ze kon weer lopen maar om het veilig te doen gebruikte ze wel de krukken die ze van Vincents buren mocht lenen

Het was inmiddels vrijdag..de laatste dag dat Rachel bij Vincent kon blijven dan vond ze minder leuk maar het kan niet anders....wat zou hij wel niet denken als ze zou vertellen dat ze wel gewoon naar binnen kon. Nee dat kon ze hem niet vertellen. Ze moest een andere manier verzinnen in langer bij hem te blijven.

"Hey kom je nog?" Hoorde ze Vincent ineens roepen die al bij de deur op haar stond te wachten

"Ja ik kom"

Ze lopen nu al de hele week naar school en naar huis samen ...dat wou ze niet missen...

Op school kon ze niet veel opletten in de les, Vincent ook niet...hij wou namelijk ook niet dat ze weg ging..maar ze zijn natuurlijk maar tieners het was raar voor twee 14 jarige om samen te wonen, maar dat deed alleen maar meer pijn.

Ook al wist hij niet waarom hij wou niet te ver bij haar uit de buurt blijven..hij gaf teveel om haar

"Hey...ben je er nog " vroeg Joey, die ineens voor hem stond

"Hm?..oh...ja"

"Leuke weel gehad ?" Vroeg Joey met een ondeugende blik in zijn ogen

"Hoe bedoel je?"

"Kom op je weet best wat ik bedoel"

"Wil je het er niet over hebben op school alsjeblieft , ik wil niet dat iemand het weet ...dat zou roddels versprijden en daar heb ik geen zin in "

"Wat mag niemand weten?"  Vroeg iemand achter Vincent ...het was Zoë  "Wat was er leuk aan deze week?"

"Oh..niks bijzonders "

"Vertel het me nu.."

Zoë had altijd al iets bazigs aan haar gedrag gehad maa dit ging een beetje ver

"Wat gaat jou dit aan " vroeg Joey die ondertussen tussen hun in was gaan staan

"Ik vraag het gewoon" zei ze terug

"Maak je geen zorgen Zoë, ik mocht een nieuw videospel uitproberen van Joey en hij wou weten of ik het leuk vond,..toch Joey " zei Vincent die daarna naar Joey keek.

"...?..oh!...ja dat is het..een spel"

"Hmm?...OK ik geloof je...voor nu "
Zei Zoë en ze liep het lokaal uit

"Pwew..., snap je nu waarom ik niet wil dat het er over hebt op school "
Vroeg Vincent terwijl hij Joey geïrriteerd aankeek

Na een tijdje vragen naar Vincent te staren wist hij wat er was.

"Ik snap het al.."

"Wat snap je al?"

"Je wil niet dat ze weggaat.."

"W-wat?!..."

"Aha!..ik wist het"

"Ugh ....laat me gewoon met rust oké "zei Vincent chagrijnig en hij liep het lokaal uit

Ook al deed hij zo boos en bleef hij het ontkennen hij wist zelf ook dat dat de rede was...hij was niet boos hij wou niet dat ze weg ging....maar er niets wat hij kon doen...en dat maakte hem boos

Rachel aan de ander kant was niet boos maar verdrietig...zei had niemand die thuis op haar wachtte maar zijn familie kwam morgen weer thuis.

Op de weg naar het schoolplein zag ze Vincent staan terwijl ze naar hem toe liep zag ze dat hij naar de grond stond te staren....zodra ze dichterbij kwam vroeg ze wat er was

"R-rachel?!"

Zodra hij haar zag draaide hij zijn bui om en deed hij weer vrolijk

"Is er iets?" Vroeg ze

"Nee...niets"

"Oh...zo leek het net wel"

"Heb je je sleutel al "

"Nee daar wou ik vanmiddag om"

"Z-zullen we morgen samen gaan"

"Maar waar moet ik vanavond dan heen?"

"Bij mij ...mijn moeder en zus zijn maandag pas thuis..."

"...ik..."

"Wat is er?"

"Ik ..ik wil nog langer bij je blijven "

Op dat moment werden Vincents ogen groter

"W-wat?''

Op daar moment zag hij dat rachel haar ogen gevuld waren met tranen ...hij had haar alweer aan het huilen gekregen..de hoeveelste keer was dat nu al...met die gedachte liep hij op haar af en en snel zag hij dat hij haar vast had .

"Blijf dit weekend nog...oké?"

"Echt?"

"Ja...maar stop met huilen...ik wil niet steeds de rede zijn waarom je huilt..."

"Sorry ik zal het niet meer doen"

Rachel droogde haar tranen en voor Vincent iets terug kon zeggen lag ze in zijn armen ....allebei waren ze vergeten dat ze midden op het schoolplein stonden en dat iedereen ze aankeek, maar op dat moment maakte het allemaal niet uit wat andere dachten, laat ze maar denken dachten ze niets zou dit moment laten verpesten niet nu..

"Dankjewel " zei Rachel

Kort daarna hoorde ze de bel en besefte ze wat ze aan het doen waren...door die gedachte keken ze elkaar aan en beide zo rood als wat voor dat er een lach bij beide tevoorschijn kwam en ze samen naar de klas liepen 

Boven aangekomen sagen ze dat iedereen ze aankeek aar net als eerder maar het maakte nog steeds niet uit.

Eind van de dag gingen ze gewoon weer samen naar huis net als de week daarvoor voor de laatste twee dagen die ze samen hadden

Die avond was niets anders dan anderen behalve na het eten wanneer ze tv aan het kijken

"Vincent zou je morgen met me mee willen naar de stad...ik heb een nieuwe rugtas nodig"

"Oké vind ik prima"

"Oké afgesproken"

Zonder te beseffen wat hij net ja tegen  had gezegd ging hij mee met haar plannen.

Voor dat ze maar bed gingen besloten ze een film te kijken maar voordat ze de film af konden kijken vielen ze in slaap....met z'n tweeën op  de bank tot de tv automatisch uit viel

oke dat was dus alweer veel tegelijk...maar nu is het allemaal uit de weg....nu gaat het echte verhaal beginnen...ik gan daarom nu ook nog een klein beetje doorschrijven...maar niet te lang (ik ben nogal moe hehe)

tot het volgende hoofdstuk..en bedankt voor de steun